راجعه: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «راجعه از فرق خوارج بودند كه از صالح بن مسرح روى گردانيدند و پیرو صالح بن ابى...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
</ref> | </ref> | ||
== | == حال صالح بن مسرح== | ||
صالح بن مسرّح تمیمی، پیشوای خوارج صفریه، و نخستین کسی است که از میان آنان سر به شورش برداشت. او مردی عابد، پرهیزکار، خاشع و زردچهره بود و از این‌رو، پیروانش را صفریه (منسوب به صفر؛ یعنی زردی) خواندند. زردی چهره، نشانه یارانش بود، چرا که در اثر کثرت عبادت و روزه‌داری چهره‌های شان زرد شده بود. صالح در شهر «دارا» در ناحیه جزیره سکونت داشت، اما میان مناطق موصل و نصیبین رفت و آمد می کرد. وی یارانی داشت که برای آنان قرآن می‌خواند و‌اندرزشان می‌داد. آن‌گاه آنان را به قیام علیه حکومت و نپذیرفتن ستم و جهاد با مخالفان فرا خواند. یارانش به خواسته وی پاسخ مثبت دادند. در این میان، شبیب بن یزید شیبانی نیز نزد وی آمد و فرمانده سپاه او شد. عاقبت میان شبیب و امیر ناحیه جزیره، محمد بن مروان، جنگ‌هایی در نزدیکی موصل در گرفت که صالح در یکی از آن ها به قتل رسید و پس از او شبیب بن یزید شیبانی پیشوایی خوارج را بر عهده گرفت. | صالح بن مسرّح تمیمی، پیشوای خوارج صفریه، و نخستین کسی است که از میان آنان سر به شورش برداشت. او مردی عابد، پرهیزکار، خاشع و زردچهره بود و از این‌رو، پیروانش را صفریه (منسوب به صفر؛ یعنی زردی) خواندند. زردی چهره، نشانه یارانش بود، چرا که در اثر کثرت عبادت و روزه‌داری چهره‌های شان زرد شده بود. صالح در شهر «دارا» در ناحیه جزیره سکونت داشت، اما میان مناطق موصل و نصیبین رفت و آمد می کرد. وی یارانی داشت که برای آنان قرآن می‌خواند و‌اندرزشان می‌داد. آن‌گاه آنان را به قیام علیه حکومت و نپذیرفتن ستم و جهاد با مخالفان فرا خواند. یارانش به خواسته وی پاسخ مثبت دادند. در این میان، شبیب بن یزید شیبانی نیز نزد وی آمد و فرمانده سپاه او شد. عاقبت میان شبیب و امیر ناحیه جزیره، محمد بن مروان، جنگ‌هایی در نزدیکی موصل در گرفت که صالح در یکی از آن ها به قتل رسید و پس از او شبیب بن یزید شیبانی پیشوایی خوارج را بر عهده گرفت. | ||
<ref>زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۳، ص۱۹۷.</ref> <ref>ابن اثیر، علی بن ابی‌الکرم، الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۳۹۳.</ref> <ref>طبری محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۶، ص۲۱۶</ref>.<ref>ابن خلدون، عبدالرحمن، تاریخ ابن خلدون، ج۴، ص۱۵۲.</ref> | <ref>زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۳، ص۱۹۷.</ref> <ref>ابن اثیر، علی بن ابی‌الکرم، الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۳۹۳.</ref> <ref>طبری محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۶، ص۲۱۶</ref>.<ref>ابن خلدون، عبدالرحمن، تاریخ ابن خلدون، ج۴، ص۱۵۲.</ref> | ||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
==رده ها== | |||
[[رده: کلام ]] | [[رده: کلام ]] | ||
[[رده: مذاهب کلامی ]] | [[رده: مذاهب کلامی ]] | ||
[[رده: خوارج ]] | [[رده: خوارج ]] | ||
نسخهٔ ۲۱ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۹:۴۵
راجعه از فرق خوارج بودند كه از صالح بن مسرح روى گردانيدند و پیرو صالح بن ابى صالح شدند. [۱] [۲]
حال صالح بن مسرح
صالح بن مسرّح تمیمی، پیشوای خوارج صفریه، و نخستین کسی است که از میان آنان سر به شورش برداشت. او مردی عابد، پرهیزکار، خاشع و زردچهره بود و از این‌رو، پیروانش را صفریه (منسوب به صفر؛ یعنی زردی) خواندند. زردی چهره، نشانه یارانش بود، چرا که در اثر کثرت عبادت و روزه‌داری چهره‌های شان زرد شده بود. صالح در شهر «دارا» در ناحیه جزیره سکونت داشت، اما میان مناطق موصل و نصیبین رفت و آمد می کرد. وی یارانی داشت که برای آنان قرآن می‌خواند و‌اندرزشان می‌داد. آن‌گاه آنان را به قیام علیه حکومت و نپذیرفتن ستم و جهاد با مخالفان فرا خواند. یارانش به خواسته وی پاسخ مثبت دادند. در این میان، شبیب بن یزید شیبانی نیز نزد وی آمد و فرمانده سپاه او شد. عاقبت میان شبیب و امیر ناحیه جزیره، محمد بن مروان، جنگ‌هایی در نزدیکی موصل در گرفت که صالح در یکی از آن ها به قتل رسید و پس از او شبیب بن یزید شیبانی پیشوایی خوارج را بر عهده گرفت. [۳] [۴] [۵].[۶]
صالح بن صالح
ابو الحسن اشعری در شرح حال صالح بن صالح و این که او چه شخصی است، توضیح نداده است، بلکه وی نیز به نقل از دیگر منابع به صورت کلی نامی از اصحاب صالح و یا صالح بن صالح آورده است که به نظر می رسد غیر از صالح بن مسرح است. [۷]
پانویس
رده ها
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 199 با ویرایش اندک.
- ↑ اشعری ابو الحسن مقالات الاسلامینین و اختلاف المصلین، تحقیق محمد محی الدین عبد الحمید، بیروت، نشر مکتبه العصریه، سال 1411 قمری و 1990 میلادی، ج 1 ، ص 196 و 201
- ↑ زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۳، ص۱۹۷.
- ↑ ابن اثیر، علی بن ابی‌الکرم، الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۳۹۳.
- ↑ طبری محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۶، ص۲۱۶
- ↑ ابن خلدون، عبدالرحمن، تاریخ ابن خلدون، ج۴، ص۱۵۲.
- ↑ اشعری ابو الحسن مقالات الاسلامینین و اختلاف المصلین، تحقیق محمد محی الدین عبد الحمید، بیروت، نشر مکتبه العصریه، سال 1411 قمری و 1990 میلادی، ج 1 ، ص 196 و 201