جعفر الخلدی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''جَعْفَر الْخُلْدِیِّ''' که اسمش جعْفَر بن مُحَمَّد بن نصیر أَبُو مُحَمَّد الْخَواص، و کنیه اش  أبا محمد، یکی از علماء اهل سنت و جماعت و از اعلام [[تصوف]] سنی در قرن چهارم هجری بود<ref>طبقات الصوفية، أبو عبد الرحمن السلمي، ص326-330، دار الكتب العلمية، ط2003</ref>؛ابو عبد الرحمن السلمی در مورد او می گوید: «او یکی از اهل فتوا در میان مشایخ بود و دارای شان و جایگاه بالا و گفتاری نیکو بود. او محل مراجعه صوفیان بود. آثار و سیره او نیز محل مراجعه اهل [[تصوف]] بوده است». زركلی نیز می گوید: «او در عصر خود شیخ [[صوفیه]] در [[بغداد]] بود و در علم [[حدیث]] نیز اعلم علمای عصر خود بوده است».

عشق از هر چیزی جز اشتهار به آن و هر چیزی که به عشق خیانت باشد تا زمانی که آن عشق ظاهر شود امتناع می ورزد<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%AC%D8%B9%D9%81%D8%B1_%D8%A7%D9%84%D8%AE%D9%84%D8%AF%D9%8A#cite_note-%D8%B2%D8%B1%D9%83%D9%84%D9%8A-2 جعفر الخلدي]</ref>.