عبدالله باعلوی: تفاوت میان نسخه‌ها

او در اوج حیات خود از حضرموت به حرمین شریفین رفت و حدود هشت سال در آنجا ماند و در سفر از حضرموت در شهرها و روستاهای یمن از جمله پایتخت پلانکتون پایین شهر یمن . اهوار و شیخ عمر بن محمد بن میمون آل طهانی در آنجا بود و او از شاگردان شیخ احمد بن الجاد است و در نشر علم و دعوت به سوی خدا پیشتاز بود، پس شیخ عبدالله از او گرفت. و مدتی در اهوار اقامت گزید و از آنجا به عدن و سرگردانی یمن رفت.

و چون به حجاز رسید در مکه در مجاورت بیت الله الحرام ساکن شد و از محافل علم در آن بهره مند شد و در آن کار نیک انجام داد تا اینکه در میان اهل آن ظهور کرد و مردم نور آن را احساس کردند. احوال و اثر مؤثر و مقالش را از او گرفت، خصوصی و عام و جمع کثیری از ممالک مختلف را از او گرفت و آب گرفت دو بار مردم مکه از آن استفاده کردند، پس خداوند غم و اندوه آنان را برطرف کرد و باران بارید. از تمام دره ها او حدود یک سال در مدینه زندگی کرد و بین مکه و مدینه رفت و آمد داشت و در همه اوقات به دنبال استرداد و تعدیل بود.

پس از مرگ او، برادرش، علی، مولای ژاندارمری حضرموت، سرشناسان طارم به او نامه نوشتند و از او خواستند که به طارم بازگردد . او خود را از حجاز از راه زمینی و از طریق عدن و از آنجا به مکلا آماده کرد . در سفری که بین عدن و مکلا داشت برای شرکت در تشییع جنازه شیخ خود عمر بن میمون وارد شهر اهور شد و او را مرده یافت و او را غسل دادند و کفن کردند. او شیخ بعد از من است، پس برای من دعا کردند.» چون شیخ عبدالله آنها را به کیفیت فوق عرضه کرد، وصیت شیخ را به او گفتند، پس پیش آمد و با آنان بر او نماز خواند و او را واجب کردند که نزد آنان سکونت کند. تا بر آنان بزرگ شود، پس از آن عذرخواهی کرد، سپس پسر شیخ عمر را شایسته شیخیّت دید، پس او را داوری کرد و پارچه شریف را پوشید و او را بر آنان بزرگ کرد، سپس از آنان جدا شد. .