روحانیه

روحانیه از جمله فرقی است که بر چند صنف تقسیم می شود.

وجه تسمیه

این فرقه را از آن جهت روحانیه می نامند که كه آن ها به ملكوت آسمان ها نظر دارند و به توسط همان ملكوت بالغيان بهشت را می بینند و از نعمات آن بهره مند می شوند. به این فرقه فکریه نیز می گویند، زیرا که فکر را هدف عبادات خود می دانند و در فکر و اندیشه شان با خداوند سخن می گویند و با او مصافحه می کنند. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 205

اعتقادات

برخی از روحانیه معتقدند که دوستی خداوند بر دل آن ها غلبه کرده و گناه سرقت و زنا و نیز شرب خمر از آنان برداشته شده است زیرا هر چیزی را که بردارند همه مال خداوند است و تصرف در اموال دوست بدون اجازه او حلال است.

ریاضیت

برخی از روحانیه خود را در زندگی دنیایی دچار رنج و دشواری افکندند و غذاهای ناسازگار می خوردند و نیز خوراک های تلخ و بدبو را در عالم تصور و خیال شان عسل و انگبین می انگاشتند. با این حال برخی از ايشان پس از آن كه مدتى به دنياپرستى گرائيدند، دنيا را ترك كرده و طعام هاى لذيذ و شراب هاى گوارا و لباس هاى نرم و عطريات خوش بو را فرو گذاردند و دل هاى خود را به ترک آن مشغول کردند. و برخی دیگر معتقدند که زهد در دنيا حرام است، اما طعام هاى نيكو و عيش و نوش حلال است و اغنيا و توانگران در نزد خدا بيش از فقرا ارج و منزلت دارند.