روحانیه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohsenmadani (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
روحانیه از جمله فرقی است که بر چند صنف تقسیم می شود. | '''روحانیه''' از جمله فرقی است که بر چند صنف تقسیم می شود. | ||
==وجه تسمیه== | ==وجه تسمیه== | ||
این فرقه را از آن جهت روحانیه می نامند که كه آن ها به ملكوت آسمان ها نظر دارند و به توسط همان ملكوت بالغيان بهشت را می بینند و از نعمات آن بهره مند می شوند. | این فرقه را از آن جهت روحانیه می نامند که كه آن ها به ملكوت آسمان ها نظر دارند و به توسط همان ملكوت بالغيان بهشت را می بینند و از نعمات آن بهره مند می شوند. به این فرقه فکریه نیز می گویند، زیرا که فکر را هدف عبادات خود می دانند و در فکر و اندیشه شان با خداوند سخن می گویند و با او مصافحه می کنند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 205</ref> | ||
به این فرقه فکریه نیز می گویند، زیرا که فکر را هدف عبادات خود می دانند و در فکر و اندیشه شان با خداوند سخن می گویند و با او مصافحه می کنند. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 205 | |||
==اعتقادات== | ==اعتقادات== | ||
برخی از روحانیه معتقدند که دوستی خداوند بر دل آن ها غلبه کرده و گناه سرقت و زنا و نیز شرب خمر از آنان برداشته شده است زیرا هر چیزی را که بردارند همه مال خداوند است و تصرف در اموال دوست بدون اجازه او حلال است. | برخی از روحانیه معتقدند که دوستی خداوند بر دل آن ها غلبه کرده و گناه [[سرقت]] و [[زنا]] و نیز [[شرب خمر]] از آنان برداشته شده است زیرا هر چیزی را که بردارند همه مال خداوند است و تصرف در اموال دوست بدون اجازه او [[حلال]] است. | ||
==ریاضت== | ==ریاضت== | ||
نسخهٔ ۲۹ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۵۹
روحانیه از جمله فرقی است که بر چند صنف تقسیم می شود.
وجه تسمیه
این فرقه را از آن جهت روحانیه می نامند که كه آن ها به ملكوت آسمان ها نظر دارند و به توسط همان ملكوت بالغيان بهشت را می بینند و از نعمات آن بهره مند می شوند. به این فرقه فکریه نیز می گویند، زیرا که فکر را هدف عبادات خود می دانند و در فکر و اندیشه شان با خداوند سخن می گویند و با او مصافحه می کنند. [۱]
اعتقادات
برخی از روحانیه معتقدند که دوستی خداوند بر دل آن ها غلبه کرده و گناه سرقت و زنا و نیز شرب خمر از آنان برداشته شده است زیرا هر چیزی را که بردارند همه مال خداوند است و تصرف در اموال دوست بدون اجازه او حلال است.
ریاضت
برخی از روحانیه خود را در زندگی دنیایی دچار رنج و دشواری افکندند و غذاهای ناسازگار می خوردند و نیز خوراک های تلخ و بدبو را در عالم تصور و خیال شان عسل و انگبین می انگاشتند. با این حال برخی از ايشان پس از آن كه مدتى به دنياپرستى گرائيدند، دنيا را ترك كرده و طعام هاى لذيذ و شراب هاى گوارا و لباس هاى نرم و عطريات خوش بو را فرو گذاردند و دل هاى خود را به ترک آن مشغول کردند. و برخی دیگر معتقدند که زهد در دنيا حرام است، اما طعام هاى نيكو و عيش و نوش حلال است و اغنيا و توانگران در نزد خدا بيش از فقرا ارج و منزلت دارند. [۲] [۳]
پانویس
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 205
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، چاپ دوم، ص 205 با ویرایش و اصلاح عبارات
- ↑ التنبيه و الرد على اهل الاهواء و البدع، ابو الحسين محمد بن احمد الملطى، تحقيق محمد زاهد بن الحسن الكوثرى، قاهره 1949، ص 92- 93.