الارشاد الی قواطع الادلة فی اصول الاعتقاد (کتاب): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class="wikiInfo">[[پرونده:کتاب الارشاد الی قواطع الادلة فی اصول الاعتقاد.jpg|جایگزین=کتاب الارشاد الی قواطع الادلة فی اصول الاعتقاد|بندانگشتی|کتاب الارشاد الی قواطع الادلة فی اصول الاعتقاد]] | <div class="wikiInfo">[[پرونده:کتاب الارشاد الی قواطع الادلة فی اصول الاعتقاد.jpg|جایگزین=کتاب الارشاد الی قواطع الادلة فی اصول الاعتقاد|بندانگشتی|کتاب الارشاد الی قواطع الادلة فی اصول الاعتقاد]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |نام | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |نام | ||
خط ۱۵: | خط ۵: | ||
|ضياءالدين جوينى | |ضياءالدين جوينى | ||
|- | |- | ||
|موضوع | |موضوع | ||
|اسلام ـ کلام | |اسلام ـ کلام | ||
خط ۸۰: | خط ۶۹: | ||
جوینی در ارائه خود از مکتب [[اشعری]] به طور خاص به سه مورد اشاره می کند - که آموزه اوست: | جوینی در ارائه خود از مکتب [[اشعری]] به طور خاص به سه مورد اشاره می کند - که آموزه اوست: | ||
ابوالحسن اشعری متوفی سال 324 معمولاً به او اشاره می کند: «شیخ ما». | [[ابوالحسن اشعری]] متوفی سال 324 معمولاً به او اشاره می کند: «شیخ ما». | ||
ابوبکر باقلانی متوفی در سال 403 اغلب به او اشاره می کند: «قاضی». | [[ابوبکر باقلانی]] متوفی در سال 403 اغلب به او اشاره می کند: «قاضی». | ||
ابواسحاق اسفراینی متوفی سال 413 مکرر به او اشاره کرده و میگوید: «استاد». | [[ابواسحاق اسفراینی]] متوفی سال 413 مکرر به او اشاره کرده و میگوید: «استاد». | ||
او اعتراف می کند که بیشتر | او اعتراف می کند که بیشتر استدلالها و گزارش های خود را از نوشتههای شیوخ مذاهب، به ویژه این سه نفر، به دست می آورد. او اعلام نکرد که چیز جدیدی آورده است مگر در یک موضوع که دلیلش بر محال بودن حوادث است که اولی ندارند. کلیات ایشان در کتاب الارشاد درباره نظریه علم و خلقت جهان برای نشان دادن اینکه خداوند خالق این جهان است و از خداوند متعال و بهترین صفات او صحبت کرده است و ثابت می کند که خداوند خالق همه چیز است. و نیز به مباحث نبوت و [[معجزه]] و تفاوت معجزات و کرامات. وی دلیل نبوت [[حضرت محمد]] را [[قرآن]] و معجزات حسی از جمله تسبیح سنگریزه در کف دست پیامبر دانست. و مطالب دیگر که مفصل به آنها پرداخته شده. | ||
=شرحهای بر كتاب= | =شرحهای بر كتاب= | ||
كتاب الإسعاد في شرح الإرشاد | # كتاب '''الإسعاد في شرح الإرشاد''' که مؤلف آن عبد العزيز بن إبراهيم بن أحمد، قرشي، تميمی، تونسی، مالكی، معروف به ابن بزيزة میباشد. | ||
# [[شرح الإرشاد في علم الكلام]]، تأليف: أبو القاسم سلمان بن ناصر الأنصاري نيشابوری است. | |||
# [[المهاد في شرح الإرشاد إلى تبيين قواعد الاعتقاد]]، تأليف: المازري المتوفى سنة 530 هـ میباشد. | |||
#[[منهاج السداد في شرح الإرشاد]]، نوشتهٔ أبو الحسن علي بن محمد بن إبراهيم بن عبد الرحمن بن الضحاک فزاری. | |||
# [[شرح الإرشاد]]، تأليف: أبو بكر بن ميمون القرطبی. | |||
# [[شرح الإرشاد في أصول الاعتقاد]] یا نام دیگرش "[[شرح الإرشاد في أصول الدين]]"، تأليف: تقي الدين أبي الفتح مظفر بن عبد الله بن علي بن الحسين المصري شافعی. | |||
و شروح دیگری که بر این کتاب نوشته شده است. | |||
=منبع= | =منبع= | ||
نسخهٔ ۲ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۵۰
نام نويسنده | ضياءالدين جوينى |
---|---|
موضوع | اسلام ـ کلام |
زبان کتاب | عربى |
ناشر | دار الکتب العلمية |
سال نشر | 14331416 ق یا 1995 م |
تعداد جلد | تک جلدی |
مکان چاپ | لبنان - بیروت |
الإرشاد إلی قواطع الأدلة في أصول الاعتقاد کتابی کلامی و اعتقادی که توسط ضياءالدين جوينى متولد 419ق نوشته شده است وى متكلم بزرگ اشعرى و فقيه و اصولى شافعى مىباشد.
مباحثى؛ نظیر، حدوث عالم، صفاتى كه برای خداوند واجب است،اثبات نبوت ، اصول عقاید و اقسام آن، امر به معروف و نهى از منكر، قيامت ، ثواب و عقاب و مسائلى كلامى از اين دست، بحث مىكند.
بخشی از کتاب
بعد المقدمة، قسم الجويني كتابه إلى أبواب، وقسم الأبواب إلى فصول، فكان ترتيبه إماما يقتدي به المتكلمون من بعده، وقيل إن هذه الطريقة وجدت قبله عند أبي بكر الباقلاني، ثم أبي منصور عبد القاهر البغدادي فجاء كتابه كالآتي:
- بدأ بالكلام على أحكام النظر.
- باب حقيقة العلم.
- إثبات حدوث العالم.
- القول في إثبات العلم بالصانع.
- باب القول فيما يجب لله تعالى من الصفات.
- باب العلم بالوحدانية.
- باب إثبات العلم بالصفات المعنوية.
- باب القول في إثبات العلم بالصفات.
- باب القول فيما يجوز على الله تعالى.
- باب إثبات جواز رؤية الله تعالى.
- باب القول في خلق الأفعال.
- باب القول في الاستطاعة وحكمها.
- باب القول في التعديل والتجويز.
- باب القول في إثبات النبوات.
- باب القول في الوجه الذي منه تدل المعجزة على صدق الرسول صلى الله عليه وسلم.
- باب أحكام الأنبياء عامة.
- باب القول في السمعيات.
- باب الآجال.
- باب الرزق.
- باب في الأسعار.
- باب في الأمر بالمعروف والنهي عن المنكر.
- باب الإعادة.
- باب جمل من أحكام الآخرة المتعلقة بالسمع.
- باب في الثواب والعقاب وإحباط الاعمال والرد على المعتزلة والخوارج والمرجئة في الوعد والوعيد.
- الأسماء والأحكام.
- باب التوبة.
- القول في الإمامة.
- باب في تفاصيل الأخبار.
- باب في إبطال النص وإثبات الاختيار.
- باب في الاختيار وصفته وذكر ما تنعقد الإمامة به.
- باب القول في إمامة أبي بكر وعمر وعثمان وعلي رضي الله عنهم أجمعين.
موضوع کتاب
جوینی در ارائه خود از مکتب اشعری به طور خاص به سه مورد اشاره می کند - که آموزه اوست:
ابوالحسن اشعری متوفی سال 324 معمولاً به او اشاره می کند: «شیخ ما». ابوبکر باقلانی متوفی در سال 403 اغلب به او اشاره می کند: «قاضی». ابواسحاق اسفراینی متوفی سال 413 مکرر به او اشاره کرده و میگوید: «استاد». او اعتراف می کند که بیشتر استدلالها و گزارش های خود را از نوشتههای شیوخ مذاهب، به ویژه این سه نفر، به دست می آورد. او اعلام نکرد که چیز جدیدی آورده است مگر در یک موضوع که دلیلش بر محال بودن حوادث است که اولی ندارند. کلیات ایشان در کتاب الارشاد درباره نظریه علم و خلقت جهان برای نشان دادن اینکه خداوند خالق این جهان است و از خداوند متعال و بهترین صفات او صحبت کرده است و ثابت می کند که خداوند خالق همه چیز است. و نیز به مباحث نبوت و معجزه و تفاوت معجزات و کرامات. وی دلیل نبوت حضرت محمد را قرآن و معجزات حسی از جمله تسبیح سنگریزه در کف دست پیامبر دانست. و مطالب دیگر که مفصل به آنها پرداخته شده.
شرحهای بر كتاب
- كتاب الإسعاد في شرح الإرشاد که مؤلف آن عبد العزيز بن إبراهيم بن أحمد، قرشي، تميمی، تونسی، مالكی، معروف به ابن بزيزة میباشد.
- شرح الإرشاد في علم الكلام، تأليف: أبو القاسم سلمان بن ناصر الأنصاري نيشابوری است.
- المهاد في شرح الإرشاد إلى تبيين قواعد الاعتقاد، تأليف: المازري المتوفى سنة 530 هـ میباشد.
- منهاج السداد في شرح الإرشاد، نوشتهٔ أبو الحسن علي بن محمد بن إبراهيم بن عبد الرحمن بن الضحاک فزاری.
- شرح الإرشاد، تأليف: أبو بكر بن ميمون القرطبی.
- شرح الإرشاد في أصول الاعتقاد یا نام دیگرش "شرح الإرشاد في أصول الدين"، تأليف: تقي الدين أبي الفتح مظفر بن عبد الله بن علي بن الحسين المصري شافعی.
و شروح دیگری که بر این کتاب نوشته شده است.
منبع
- مركز أبي الحسن الأشعري للدراسات والبحوث العقدية.