نسخهٔ ‏۴ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۰۷

یکی از اشعار عارفانه سمنون المحب

نام	أبو الحسن سمنون بن حمزة الخواص
نام‎های دیگر	سمنون المحب ،سمنون الکذاب
درگذشت	298ق

أبو الحسن سمنون بن حمزة الخواص او یکی از علما و بزرگان تصوف اهل سنت در قرن سوم هجری بود.^[۱] او به "سمنون المحبّ" ملقب شده بود زیرا غزلیاتی در رثای عشق الهی می سرود. لکن او خودش را "سمنون الکذاب" می خواند زیرا می گفت من حظ و بهره ای جز تو (خداوند تبارک و تعالی) ندارم پس هرچه می‌خواهی مرا امتحان کن. پس بیمار شد و با این حال در مکتب خانه ها می رفت و به بچه ها می گفت: «ادعوا لعمکم الکذّاب». او اصالتش از بصره بود ولی در بغداد زندگی می کرد و تحت تاثیر و تربیت السری السقطی، أبا أحمد القلانسی و محمد بن علی القصاب بود. گویند در شبانه روز پانصد رکعت نماز می خواند. وی در سال 298 هجری قمری در بغداد وفات یافت و در مقبره الشونیزیة به خاک سپرده شد^[۲].

پانویس

↑ طبقات الصوفية، تأليف: أبو عبد الرحمن السلمي، ص158-162، دار الكتب العلمية، ط2003
↑ وفيات الأعيان وأنباء أبناء الزمان، تأليف: ابن خلكان، ج4، ص295

[1] طبقات الصوفية، تأليف: أبو عبد الرحمن السلمي، ص158-162، دار الكتب العلمية، ط2003

[2] وفيات الأعيان وأنباء أبناء الزمان، تأليف: ابن خلكان، ج4، ص295

[۱]

[۲]

@@ خط ۵: / خط ۵: @@
 |-
 |نام‎های دیگر
-|سمنون المحب ،سمنون الكذاب
+|سمنون المحب ،سمنون الکذاب
 |-
 |درگذشت
@@ خط ۱۲: / خط ۱۲: @@
 </div>
-'''أبو الحسن سمنون بن حمزة الخواص''' او یکی از علما و بزرگان تصوف اهل سنت  در قرن سوم هجری بود<ref>طبقات الصوفية، تأليف: أبو عبد الرحمن السلمي، ص158-162، دار الكتب العلمية، ط2003</ref> او به "سمنون المحبّ" ملقب شده بود زیرا غزلیاتی در رثای عشق الهی می سرود. لکن او خودش را "سمنون الكذاب" می خواند زیرا می گفت من حظ و بهره ای جز تو(خداوند تبارک و تعالی)ندارم پس هرچه میخواهی مرا امتحان کن. پس بیمار شد و با این حال در مکتب خانه ها می رفت و به بچه ها می گفت:«ادعوا لعمكم الكذّاب». او اصالتش از [[بصره]] بود ولی در [[بغداد]] زندگی می کرد و تحت تاثیر و تربیت [[سری سقطی|السري السقطي]] ، أبا أحمد القلانسي و محمد بن علي القصاب بود. گویند در شبانه روز پانصد رکعت نماز می خواند.
+'''أبو الحسن سمنون بن حمزة الخواص''' او یکی از علما و بزرگان تصوف اهل سنت در قرن سوم هجری بود.<ref>طبقات الصوفية، تأليف: أبو عبد الرحمن السلمي، ص158-162، دار الكتب العلمية، ط2003</ref> او به "سمنون المحبّ" ملقب شده بود زیرا غزلیاتی در رثای عشق الهی می سرود. لکن او خودش را "سمنون الکذاب" می خواند زیرا می گفت من حظ و بهره ای جز تو (خداوند تبارک و تعالی) ندارم پس هرچه می‌خواهی مرا امتحان کن. پس بیمار شد و با این حال در مکتب خانه ها می رفت و به بچه ها می گفت: «ادعوا لعمکم الکذّاب». او اصالتش از [[بصره]] بود ولی در [[بغداد]] زندگی می کرد و تحت تاثیر و تربیت [[سری سقطی|السری السقطی]]، أبا أحمد القلانسی و محمد بن علی القصاب بود. گویند در شبانه روز پانصد رکعت نماز می خواند.
-وی در سال 298 هجری قمری در بغداد وفات یافت و در  مقبره الشونيزية به خاک سپرده شد<ref>وفيات الأعيان وأنباء أبناء الزمان، تأليف: ابن خلكان، ج4، ص295</ref>.
+وی در سال 298 هجری قمری در بغداد وفات یافت و در  مقبره الشونیزیة به خاک سپرده شد<ref>وفيات الأعيان وأنباء أبناء الزمان، تأليف: ابن خلكان، ج4، ص295</ref>.
@@ خط ۱۹: / خط ۱۹: @@
 {{پانویس رنگی}}
-{{پانویس|2}}
+{{پانویس|1}}
 [[رده: تصوف]]