علوی بن طاهر الحداد: تفاوت میان نسخه‌ها

علوی بن طاهر الحداد (1301 - 1382 ه.ق) مفتی، مورخ و زبان شناس از خانواده ای بود که علما و فقهای بسیاری از خاندان بعلوی در حضرموت به دنیا آمد . به علم و نویسندگی و شعر اشتغال داشت. او به جزیره جاوه مهاجرت کرد و از سنگاپور دیدن کرد و در هر دوی آنها به درگاه خداوند مناجات کرد و عضو یک انجمن خیریه مدرسه سازی در اندونزی و یکی از شرکای موسس انجمن علوی در آن بود. سپس به مالزی سفر کرد و فتوا را در سلطنت جوهر به عهده گرفت . او کتاب های بسیاری در هنرهای مختلف نوشته است که از جمله آنها می توان به «کلام پایانی بنی هاشم فضل» و «فیلم جامع تاریخ حضرموت» اشاره کرد.  

او تحصیلات خود را با تعدادی از اساتید در شهر خود از دوعن آغاز شد، و از ایشان بهره فراوان برد، و نیز از دیگر محققان و شیوخ بزرگ حضرموت استفاده کرد. از تریم، سیئون ، و شیبام دیدن کرد و در سفرهای خارج از حضرموت با برخی از شیوخ و اساتید ملاقات کرد، برخی را در شهر عدن و برخی را در حرمین شریفین ملاقات کرد ، آنها را به تفصیل در کتاب «الخلاصة الشافیة» بیان کرده است . از جمله:

به سواحل و حبشه و یمن و حرمین شریفین و جاوه سفر و سفر کرد و در سفرها دعوت کننده الی الله بود و علم را گسترش می داد و به هر آنچه برای اسلام و مسلمین سودمند و خیر است کمک می کرد. او در مکلا، زنگبار، جاوه و غیره تدریس می کرد. او در سال 1328 هجری قمری وارد حبشه شد و در صدد ساخت مسجد معروف دیردوه و مسجد دیگری در آدیس آبابا برآمد. او همچنین یکی از طرفداران تأسیس مدرسه معروف بذراء در عدن بود. سپس در سال 1336 هجری قمری به عنوان بازدیدکننده وارد جاوه شد، سپس به حضرموت بازگشت و در رباط العالم الشریف که به کمک برادرش در قدون تأسیس کرد به تدریس پرداخت. و چون دید کار و آزار بر او تشدید شد، از حضرموت به اندونزی هجرت کرد و آخرین عزیمتش در سال 1341 هجری قمری بود و در جزیره جاوه به تبلیغ و تدریس پرداخت و از اهل بیت بود . بنیانگذاران انجمن خیر.و مدرسه یتیم خانه جاکارتا که رهبری اتحادیه علویان را در آنجا به عهده گرفت و مقالات ارزشمندی در مجله آن دارد که از سال 1346 تا 1351 هجری قمری هر دو ماه یکبار منتشر می شد. در سال 1353 هجری شمسی با تصدی ولایت ابراهیم بن ابی بکر سلطان جوهر، وظیفه صدور فتوا در ایالت جوهر، یکی از ایالت های مالزی را به عهده گرفت ، چرا که قانون و قانون اساسی کشور، مفتی را ایجاب می کند. از علویان باشد . محبت و تقوا را از سلطان مذکور دریافت کرد، پس در آن سکنی گزید تا از دنیا رفت.

شاید بزرگترین كسب و كار او شركت با برادرش عبدالله بن طاهر در ساخت رباط علم شریف در قیدون در سال 1331 ه. قیدون، و حتی رواج جاهلیت حتی در میان فرزندان منازل علمی با فضیلت، به دلیل عدم ذکر و رواج تهمت در طلب علم. رباط تعدادی شاگرد از فرزندان قیدون و کسانی که به آن می آیند پذیرفته است و اکنون سمینارهایی برای آموزش قرآن کریم و تدریس فقه برگزار می شود. زمانی که به همراه برادرش به جاوه سفر کرد، در تلاش برای ساخت و تأسیس مدرسه ای برای فرزندان مهاجران عرب که همان مدرسه خیریه در سورابایا است، فعال بود و در تلاش خود موفق شد و تلاش های وی منجر به تأسیس مدرسه ای شد. مدرسه ای که بعدها به چراغ دانش و پیشرفت در شرق آسیا تبدیل شد.