الارشاد الی قواطع الادلة فی اصول الاعتقاد (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'ي' به 'ی') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
|- | |- | ||
|مکان چاپ | |مکان چاپ | ||
|لبنان - بیروت | |لبنان - بیروت | ||
|- | |- | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
</div> | </div> | ||
'''الإرشاد إلی قواطع الأدلة فی أصول الاعتقاد''' کتابی [[کلامی]] و اعتقادی است که توسط [[ضیاء‌الدین جوینى]] متولد 419ق نوشته شده است. وى متكلم بزرگ اشعرى و فقیه و اصولى [[شافعى]] مى‌باشد. | |||
'''الإرشاد إلی قواطع الأدلة فی أصول الاعتقاد''' کتابی [[کلامی]] و اعتقادی که توسط [[ضیاء‌الدین جوینى]] متولد 419ق نوشته شده است | مباحثى؛ نظیر، حدوث عالم، صفاتى كه برای [[خداوند]] واجب است، اثبات [[نبوت]]، اصول عقاید و اقسام آن، [[امر به معروف]] و [[نهى از منكر]]، [[قیامت]] ، ثواب و عقاب و مسائلى كلامى از این دست بحث مى‌كند. | ||
مباحثى؛ نظیر، حدوث عالم، صفاتى كه برای [[خداوند]] واجب | |||
==بخشی از کتاب== | ==بخشی از کتاب== | ||
| خط ۶۶: | خط ۶۵: | ||
*باب القول فی إمامة أبی بكر وعمر وعثمان وعلی رضی الله عنهم أجمعین. | *باب القول فی إمامة أبی بكر وعمر وعثمان وعلی رضی الله عنهم أجمعین. | ||
= موضوع کتاب = | =موضوع کتاب= | ||
جوینی در ارائه خود از مکتب [[اشعری]] به طور خاص به سه مورد اشاره می کند - که آموزه اوست: | جوینی در ارائه خود از مکتب [[اشعری]] به طور خاص به سه مورد اشاره می کند - که آموزه اوست: | ||
| خط ۷۲: | خط ۷۱: | ||
[[ابوبکر باقلانی]] متوفی در سال 403 اغلب به او اشاره می کند: «قاضی». | [[ابوبکر باقلانی]] متوفی در سال 403 اغلب به او اشاره می کند: «قاضی». | ||
[[ابواسحاق اسفراینی]] متوفی سال 413 مکرر به او اشاره کرده و می‌گوید: «استاد». | [[ابواسحاق اسفراینی]] متوفی سال 413 مکرر به او اشاره کرده و می‌گوید: «استاد». | ||
او اعتراف می کند که بیشتر استدلال‌ها و گزارش های خود را از نوشته‌های شیوخ مذاهب، به ویژه این سه نفر، به دست می آورد. او اعلام نکرد که چیز جدیدی آورده است مگر در یک موضوع که دلیلش بر محال بودن حوادث است که اولی ندارند. | او اعتراف می کند که بیشتر استدلال‌ها و گزارش های خود را از نوشته‌های شیوخ مذاهب، به ویژه این سه نفر، به دست می آورد. او اعلام نکرد که چیز جدیدی آورده است مگر در یک موضوع که دلیلش بر محال بودن حوادث است که اولی ندارند. کلیات ایشان در کتاب الارشاد درباره نظریه علم و خلقت جهان برای نشان دادن اینکه خداوند خالق این جهان است و از خداوند متعال و بهترین صفات او صحبت کرده است و ثابت می کند که خداوند خالق همه چیز است و نیز به مباحث نبوت و [[معجزه]] و تفاوت معجزات و کرامات. وی دلیل نبوت [[حضرت محمد]] را [[قرآن]] و معجزات حسی از جمله تسبیح سنگریزه در کف دست پیامبر دانست و مطالب دیگر که مفصل به آنها پرداخته شده. | ||
=شرح‌های بر كتاب= | =شرح‌های بر كتاب= | ||
# كتاب '''الإسعاد فی شرح الإرشاد''' که مؤلف آن عبد العزیز بن إبراهیم بن أحمد، قرشی، تمیمی، تونسی، مالكی، معروف به ابن بزیزة می‌باشد. | |||
# [[شرح الإرشاد فی علم الكلام]]، تألیف: أبو القاسم سلمان بن ناصر الأنصاری نیشابوری است. | #كتاب '''الإسعاد فی شرح الإرشاد''' که مؤلف آن عبد العزیز بن إبراهیم بن أحمد، قرشی، تمیمی، تونسی، مالكی، معروف به ابن بزیزة می‌باشد. | ||
# [[المهاد فی شرح الإرشاد إلى تبیین قواعد الاعتقاد]]، تألیف: المازری المتوفى سنة 530 هـ می‌باشد. | #[[شرح الإرشاد فی علم الكلام]]، تألیف: أبو القاسم سلمان بن ناصر الأنصاری نیشابوری است. | ||
#[[منهاج السداد فی شرح الإرشاد]]، نوشتهٔ أبو الحسن علی بن محمد بن إبراهیم بن عبد الرحمن بن الضحاک فزاری. | #[[المهاد فی شرح الإرشاد إلى تبیین قواعد الاعتقاد]]، تألیف: المازری المتوفى سنة 530 هـ می‌باشد. | ||
# [[شرح الإرشاد]]، تألیف: أبو بكر بن میمون القرطبی. | #[[منهاج السداد فی شرح الإرشاد]]، نوشتهٔ أبو الحسن علی بن محمد بن إبراهیم بن عبد الرحمن بن الضحاک فزاری. | ||
# [[شرح الإرشاد فی أصول الاعتقاد]] یا نام دیگرش "[[شرح الإرشاد فی أصول الدین]]"، تألیف: تقی الدین أبی الفتح مظفر بن عبد الله بن علی بن الحسین المصری شافعی. | #[[شرح الإرشاد]]، تألیف: أبو بكر بن میمون القرطبی. | ||
#[[شرح الإرشاد فی أصول الاعتقاد]] یا نام دیگرش "[[شرح الإرشاد فی أصول الدین]]"، تألیف: تقی الدین أبی الفتح مظفر بن عبد الله بن علی بن الحسین المصری شافعی. | |||
و شروح دیگری که بر این کتاب نوشته شده است. | و شروح دیگری که بر این کتاب نوشته شده است. | ||
=منبع= | =منبع= | ||
نسخهٔ ۱۰ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۳۶
| نام نویسنده | ضیاء‌الدین جوینى |
|---|---|
| موضوع | اسلام ـ کلام |
| زبان کتاب | عربى |
| ناشر | دار الکتب العلمیة |
| سال نشر | 14331416 ق یا 1995 م |
| تعداد جلد | تک جلدی |
| مکان چاپ | لبنان - بیروت |
الإرشاد إلی قواطع الأدلة فی أصول الاعتقاد کتابی کلامی و اعتقادی است که توسط ضیاء‌الدین جوینى متولد 419ق نوشته شده است. وى متكلم بزرگ اشعرى و فقیه و اصولى شافعى مى‌باشد. مباحثى؛ نظیر، حدوث عالم، صفاتى كه برای خداوند واجب است، اثبات نبوت، اصول عقاید و اقسام آن، امر به معروف و نهى از منكر، قیامت ، ثواب و عقاب و مسائلى كلامى از این دست بحث مى‌كند.
بخشی از کتاب
بعد المقدمة، قسم الجوینی كتابه إلى أبواب، وقسم الأبواب إلى فصول، فكان ترتیبه إماما یقتدی به المتكلمون من بعده، وقیل إن هذه الطریقة وجدت قبله عند أبی بكر الباقلانی، ثم أبی منصور عبد القاهر البغدادی فجاء كتابه كالآتی:
- بدأ بالكلام على أحكام النظر.
- باب حقیقة العلم.
- إثبات حدوث العالم.
- القول فی إثبات العلم بالصانع.
- باب القول فیما یجب لله تعالى من الصفات.
- باب العلم بالوحدانیة.
- باب إثبات العلم بالصفات المعنویة.
- باب القول فی إثبات العلم بالصفات.
- باب القول فیما یجوز على الله تعالى.
- باب إثبات جواز رؤیة الله تعالى.
- باب القول فی خلق الأفعال.
- باب القول فی الاستطاعة وحكمها.
- باب القول فی التعدیل والتجویز.
- باب القول فی إثبات النبوات.
- باب القول فی الوجه الذی منه تدل المعجزة على صدق الرسول صلى الله علیه وسلم.
- باب أحكام الأنبیاء عامة.
- باب القول فی السمعیات.
- باب الآجال.
- باب الرزق.
- باب فی الأسعار.
- باب فی الأمر بالمعروف والنهی عن المنكر.
- باب الإعادة.
- باب جمل من أحكام الآخرة المتعلقة بالسمع.
- باب فی الثواب والعقاب وإحباط الاعمال والرد على المعتزلة والخوارج والمرجئة فی الوعد والوعید.
- الأسماء والأحكام.
- باب التوبة.
- القول فی الإمامة.
- باب فی تفاصیل الأخبار.
- باب فی إبطال النص وإثبات الاختیار.
- باب فی الاختیار وصفته وذكر ما تنعقد الإمامة به.
- باب القول فی إمامة أبی بكر وعمر وعثمان وعلی رضی الله عنهم أجمعین.
موضوع کتاب
جوینی در ارائه خود از مکتب اشعری به طور خاص به سه مورد اشاره می کند - که آموزه اوست:
ابوالحسن اشعری متوفی سال 324 معمولاً به او اشاره می کند: «شیخ ما». ابوبکر باقلانی متوفی در سال 403 اغلب به او اشاره می کند: «قاضی». ابواسحاق اسفراینی متوفی سال 413 مکرر به او اشاره کرده و می‌گوید: «استاد». او اعتراف می کند که بیشتر استدلال‌ها و گزارش های خود را از نوشته‌های شیوخ مذاهب، به ویژه این سه نفر، به دست می آورد. او اعلام نکرد که چیز جدیدی آورده است مگر در یک موضوع که دلیلش بر محال بودن حوادث است که اولی ندارند. کلیات ایشان در کتاب الارشاد درباره نظریه علم و خلقت جهان برای نشان دادن اینکه خداوند خالق این جهان است و از خداوند متعال و بهترین صفات او صحبت کرده است و ثابت می کند که خداوند خالق همه چیز است و نیز به مباحث نبوت و معجزه و تفاوت معجزات و کرامات. وی دلیل نبوت حضرت محمد را قرآن و معجزات حسی از جمله تسبیح سنگریزه در کف دست پیامبر دانست و مطالب دیگر که مفصل به آنها پرداخته شده.
شرح‌های بر كتاب
- كتاب الإسعاد فی شرح الإرشاد که مؤلف آن عبد العزیز بن إبراهیم بن أحمد، قرشی، تمیمی، تونسی، مالكی، معروف به ابن بزیزة می‌باشد.
- شرح الإرشاد فی علم الكلام، تألیف: أبو القاسم سلمان بن ناصر الأنصاری نیشابوری است.
- المهاد فی شرح الإرشاد إلى تبیین قواعد الاعتقاد، تألیف: المازری المتوفى سنة 530 هـ می‌باشد.
- منهاج السداد فی شرح الإرشاد، نوشتهٔ أبو الحسن علی بن محمد بن إبراهیم بن عبد الرحمن بن الضحاک فزاری.
- شرح الإرشاد، تألیف: أبو بكر بن میمون القرطبی.
- شرح الإرشاد فی أصول الاعتقاد یا نام دیگرش "شرح الإرشاد فی أصول الدین"، تألیف: تقی الدین أبی الفتح مظفر بن عبد الله بن علی بن الحسین المصری شافعی.
و شروح دیگری که بر این کتاب نوشته شده است.
منبع
- مركز ابوالحسن الأشعری للدراسات والبحوث العقدیة.