برازبندیه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'ي' به 'ی') |
جز (جایگزینی متن - 'عبد الله' به 'عبدالله') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
==تاریخچه== | ==تاریخچه== | ||
از جمله شورش هایى که به پیروى از [[ابو مسلم]] در [[خراسان]] روى داد، خروج شخصى زرتشتى الاصل به نام برازبنده بود. این نام به زبان پهلوى ورازبنده و به زبان فارسى به معنای گرازبنده است. برازبنده فرزند بمرون بود. منصور خلیفه عباسى صاحب شرطه خود عبد الجبار را به ولایت خراسان فرستاد، اما او به برازبنده پیوست. برازبنده چون از سپیدجامگان بود عبد الجبار نیز به تبع او پرچم سیاه عباسی را رها و علم سپید اختیار کرد. برازبنده ادعا مى کرد که ابراهیم بن | از جمله شورش هایى که به پیروى از [[ابو مسلم]] در [[خراسان]] روى داد، خروج شخصى زرتشتى الاصل به نام برازبنده بود. این نام به زبان پهلوى ورازبنده و به زبان فارسى به معنای گرازبنده است. برازبنده فرزند بمرون بود. منصور خلیفه عباسى صاحب شرطه خود عبد الجبار را به ولایت خراسان فرستاد، اما او به برازبنده پیوست. برازبنده چون از سپیدجامگان بود عبد الجبار نیز به تبع او پرچم سیاه عباسی را رها و علم سپید اختیار کرد. برازبنده ادعا مى کرد که ابراهیم بن عبدالله هاشمى است و در ابتدا از «[[کیسانیان|کیسانیان]]» بود. عبدالجبار مردم را به طاعت برازبنده خواند و گروهی از خزاعیان را از بین برد به این دلیل که دعوت برازبنده را رد کرده بودند.[[منصور دوانیقی]] خراسان را به پسر خود مهدى واگذار کرد و او حرب بن زیاد را به جنگ عبد الجبار فرستاد. در آن جنگ برازبنده به دست حرب کشته شد و عبد الجبار بعد از شکست گریخت اما سرانجام دستگیر و زندانى شد. <ref>مشکور محمدجواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 23</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
نسخهٔ ۱۶ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۵۵
برازبندیه پیروان مردی به نام برازبنده هستند که در اصل زرتشتی بود.
تاریخچه
از جمله شورش هایى که به پیروى از ابو مسلم در خراسان روى داد، خروج شخصى زرتشتى الاصل به نام برازبنده بود. این نام به زبان پهلوى ورازبنده و به زبان فارسى به معنای گرازبنده است. برازبنده فرزند بمرون بود. منصور خلیفه عباسى صاحب شرطه خود عبد الجبار را به ولایت خراسان فرستاد، اما او به برازبنده پیوست. برازبنده چون از سپیدجامگان بود عبد الجبار نیز به تبع او پرچم سیاه عباسی را رها و علم سپید اختیار کرد. برازبنده ادعا مى کرد که ابراهیم بن عبدالله هاشمى است و در ابتدا از «کیسانیان» بود. عبدالجبار مردم را به طاعت برازبنده خواند و گروهی از خزاعیان را از بین برد به این دلیل که دعوت برازبنده را رد کرده بودند.منصور دوانیقی خراسان را به پسر خود مهدى واگذار کرد و او حرب بن زیاد را به جنگ عبد الجبار فرستاد. در آن جنگ برازبنده به دست حرب کشته شد و عبد الجبار بعد از شکست گریخت اما سرانجام دستگیر و زندانى شد. [۱]
پانویس
- ↑ مشکور محمدجواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 23