confirmed، مدیران
۳۷٬۲۱۳
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
=ولادت عبدالعظیم حسنی= | =ولادت عبدالعظیم حسنی= | ||
حضرت عبدالعظیم حسنی، در چهارم [[ربیع الثانی]] سال 173هجری در شهر [[مدینه]] چشم به جهان گشود. ایشان فرزند عبداللّه بن علی، از نوادگان امام حسن مجتبی (ع) بود که نسبتش با چهار واسطه به آن حضرت می رسید. | حضرت عبدالعظیم حسنی، در چهارم [[ربیع الثانی]] سال 173هجری در شهر [[مدینه]] چشم به جهان گشود. ایشان فرزند عبداللّه بن علی، از نوادگان امام حسن مجتبی (ع) بود که نسبتش با چهار واسطه به آن حضرت می رسید. <ref>امام زادگان ری، ج 1، ص 78</ref> | ||
عبدالعظیم، از دانشمندان [[شیعه]] و از راویان حدیث [[ائمه معصومین (ع)]] و نیز از چهره های بسیار محبوب و مورد اعتماد، نزد [[اهل بیت]] [[عصمت]] و [[طهارت (ع)]] به شمار می رفت. دوران وی، گر چه عصر حاکمیت [[عباسیان]] و ایجاد خفقان و سخت گیری نسبت به شیعیان بوده است، ولی مدافعان دین و حافظان مکتب که [[روایات]] امامان را ثبت و نقل می کردند، نقش عمده ای در پاسداری و صیانت از فرهنگ والای [[اهل بیت (ع)]] داشتند و این بزرگوار نیز یکی از سنگربانان عقیده تابناک تشیع محسوب می شود که در حفظ و انتشار سخنان ائمه اطهار، سخت کوشا بود و ستایش های فراوان ائمه (ع) از وی، نشان دهنده شخصیت والای علمی و معنوی وی می باشد. | عبدالعظیم، از دانشمندان [[شیعه]] و از راویان حدیث [[ائمه معصومین (ع)]] و نیز از چهره های بسیار محبوب و مورد اعتماد، نزد [[اهل بیت]] [[عصمت]] و [[طهارت (ع)]] به شمار می رفت. دوران وی، گر چه عصر حاکمیت [[عباسیان]] و ایجاد خفقان و سخت گیری نسبت به شیعیان بوده است، ولی مدافعان دین و حافظان مکتب که [[روایات]] امامان را ثبت و نقل می کردند، نقش عمده ای در پاسداری و صیانت از فرهنگ والای [[اهل بیت (ع)]] داشتند و این بزرگوار نیز یکی از سنگربانان عقیده تابناک تشیع محسوب می شود که در حفظ و انتشار سخنان ائمه اطهار، سخت کوشا بود و ستایش های فراوان ائمه (ع) از وی، نشان دهنده شخصیت والای علمی و معنوی وی می باشد. | ||
=ادب نسبت به ساحت ائمه (ع)= | |||
«شیخ محمّد شریف رازی» در کتاب خود، پیرامون ادب حضرت عبدالعظیم نسبت به ساحت ائمه معصومین (ع) چنین می نویسد: | |||
«رفتار و عادت کریمانه حضرت عبدالعظیم (ع) این بود که هر وقت وارد مجلس [[حضرت امام جواد (ع)]] یا امام هادی (ع) می شد، با کمال ادب و خضوع و غایت حیا و تواضع، در حالی که دست های خود را از ردا بیرون آورده بود، با کمال ادب به محضر آن امامان سلام عرض می کرد و امام پس از جواب سلام، او را نزدیک خود می خواند و در کنار خویش می نشاند؛ به حدّی که زانوی مبارکش به زانوی مقدّس امام می چسبید و امام، کاملا از احوال او سؤال می کرد که این موجب حسرت و غبطه ی دیگران می شد.» | |||
[[محمّد شریف رازی]] در ادامه می نویسد: | |||
«یکی از جنبه های احترام و تعظیم های امام جواد (ع) و امام هادی (ع) به جناب عبدالعظیم حسنی این بود که هیچ وقت اورا به نام نمی خواندند و پیوسته حضرتش را با کنیه اش -که «ابوالقاسم» بود- خطاب می نمودند و علمای ادب می گویند که کنیه برای تعظیم و تکریم و احترام، وضع شده است؛ <ref> زندگانی حضرت عبدالعظیم (ع)، ص 30</ref> لذا به خوبی فهمیده می شود که حضرات ائمه معصومین (ع) تا چه حدّی برای جناب عبدالعظیم، احترام قائل بوده اند و اینها چیزی جز این نیست که تقوا، ورع و علم توأم با عمل عبدالعظیم، باعث شده است که محبوبیت خاصی نزد امامان معصوم بیابد.» | |||
=پانویس= | =پانویس= | ||