۸٬۱۵۰
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «صباحیه پيروان حسن صباح، حسن بن على بن محمد بن جعفر بن حسين بن محمد بن محمد بن...» ایجاد کرد) |
Mohsenmadani (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
صباحیه پيروان حسن | '''صباحیه''' پيروان [[حسن صباح]]، حسن بن على بن محمد بن جعفر بن حسين بن محمد بن محمد بن صباح الحميرى( حسن صباح) هستند كه او را مؤسس دعوت جديد خوانند. | ||
==شرح حال== | ==شرح حال== | ||
حسن صباح در شهر قم كه پايگاه شيعيان اثنى عشرى بود، به دنيا آمد. پدرش مذهب اثنى عشرى داشت و از شهر كوفه به قم آمد و گفته می شود که اصالت آن ها به یمن باز می گردد. وى به دعوت امير ضرّاب متمايل به مذهب اسماعيلى گشت و معلّم ديگر اسماعيلى او يكى از داعيان آن فرقه به نام عبد الملك عطّاش بود.عبد الملك شخصا به رى آمد و با حسن ملاقات كرد و به او دستور داد كه به نزد خليفه فاطمى در مصر رود. | حسن صباح در شهر [[قم]] كه پايگاه [[شيعيان]] اثنى عشرى بود، به دنيا آمد. پدرش [[مذهب اثنی عشریه|اثنى عشرى]] داشت و از شهر [[كوفه]] به قم آمد و گفته می شود که اصالت آن ها به [[یمن]] باز می گردد. وى به دعوت امير ضرّاب متمايل به [[اسماعیلیه|مذهب اسماعيلى]] گشت و معلّم ديگر اسماعيلى او يكى از داعيان آن فرقه به نام عبد الملك عطّاش بود.عبد الملك شخصا به رى آمد و با حسن ملاقات كرد و به او دستور داد كه به نزد [[فاطمیون|خليفه فاطمى]] در [[مصر]] رود. | ||
حسن در مصر به دستور بدر الجمالى وزير خليفه و مخالف نزار به زندان افتاد و در آن زمان هنوز اختلاف در جانشينى نزار و مستعلى صورت نگرفته بود.وى پس از بازگشت به ايران و تسلط بر الموت دعوت به امامت نزار مى كرد و مدت سى و پنج سال اقامت او در قلعه به طول انجاميد، يعنى از سال 483 تا ششم ربيع الآخر سال 518 ه كه در آن تاريخ چشم از جهان فروبست. به قول جوينى، حسن صباح در آن مدت سى و پنج سال هيچوقت از قلعه خارج نشد و از آن سراى كه مقامگاه او بود دو نوبت بيش بيرون نيامد و دو بار بر بام قلعه آمد و باقى اوقات را در آن سراى معتكف بود و به مطالعه كتب و تقرير سخن بدعت خويش و تدبير امور مملكت مشغول بود و با ارسال نامه هاى كوتاه با مريدان خود ارتباط داشت. | حسن در مصر به دستور بدر الجمالى وزير خليفه و مخالف نزار به زندان افتاد و در آن زمان هنوز اختلاف در جانشينى نزار و مستعلى صورت نگرفته بود.وى پس از بازگشت به ايران و تسلط بر الموت دعوت به امامت نزار مى كرد و مدت سى و پنج سال اقامت او در قلعه به طول انجاميد، يعنى از سال 483 تا ششم ربيع الآخر سال 518 ه كه در آن تاريخ چشم از جهان فروبست. به قول جوينى، حسن صباح در آن مدت سى و پنج سال هيچوقت از قلعه خارج نشد و از آن سراى كه مقامگاه او بود دو نوبت بيش بيرون نيامد و دو بار بر بام قلعه آمد و باقى اوقات را در آن سراى معتكف بود و به مطالعه كتب و تقرير سخن بدعت خويش و تدبير امور مملكت مشغول بود و با ارسال نامه هاى كوتاه با مريدان خود ارتباط داشت. | ||