طاریه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
(صفحه‌ای تازه حاوی «طاريه‏ از اصحاب تناسخ اند و معتقدند که مرغان نيز امتى مانند آدميان اند و روح...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
طاريه‏ از اصحاب تناسخ اند و معتقدند که  مرغان نيز امتى مانند آدميان اند و روح انسان در ايشان متناسخ شده است. زيرا خداوند فرموده‏ است: «وَ ما مِنْ دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ وَ لا طائِرٍ يَطِيرُ بِجَناحَيْهِ إِلَّا أُمَمٌ أَمْثالُكُمْ ...» سوره انعام آیه 38 یعنی و هيچ جنبنده‏ اى در زمين نيست و نه هيچ پرنده‏ اى كه با دو بال خود پرواز مى ‏كند مگر آن كه آن ها [نيز] گروه ‏هايى مانند شما هستند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر  آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 325</ref> <ref>حسنی رازی سید مرتضی، تبصرة العوام فى معرفة مقالات الانام،  به اهتمام عباس اقبال آشتيانى، تهران،  سال  1313 شمسی، ص 88 و 90
'''طاريه‏''' از اصحاب [[تناسخ]] اند و معتقدند که  مرغان نيز امتى مانند آدميان اند و روح انسان در ايشان متناسخ شده است. زيرا [[خداوند]] فرموده‏ است: «وَ ما مِنْ دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ وَ لا طائِرٍ يَطِيرُ بِجَناحَيْهِ إِلَّا أُمَمٌ أَمْثالُكُمْ ...» سوره انعام آیه 38 یعنی و هيچ جنبنده‏ اى در زمين نيست و نه هيچ پرنده‏ اى كه با دو بال خود پرواز مى ‏كند مگر آن كه آن ها [نيز] گروه ‏هايى مانند شما هستند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر  آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 325</ref> <ref>حسنی رازی سید مرتضی، تبصرة العوام فى معرفة مقالات الانام،  به اهتمام عباس اقبال آشتيانى، تهران،  سال  1313 شمسی، ص 88 و 90
</ref>
</ref>



نسخهٔ ‏۲۶ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۲۸

طاريه‏ از اصحاب تناسخ اند و معتقدند که مرغان نيز امتى مانند آدميان اند و روح انسان در ايشان متناسخ شده است. زيرا خداوند فرموده‏ است: «وَ ما مِنْ دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ وَ لا طائِرٍ يَطِيرُ بِجَناحَيْهِ إِلَّا أُمَمٌ أَمْثالُكُمْ ...» سوره انعام آیه 38 یعنی و هيچ جنبنده‏ اى در زمين نيست و نه هيچ پرنده‏ اى كه با دو بال خود پرواز مى ‏كند مگر آن كه آن ها [نيز] گروه ‏هايى مانند شما هستند. [۱] [۲]


پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 325
  2. حسنی رازی سید مرتضی، تبصرة العوام فى معرفة مقالات الانام، به اهتمام عباس اقبال آشتيانى، تهران، سال 1313 شمسی، ص 88 و 90