احمد بن عروس: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'عمر ال' به 'عمرال') |
جز (جایگزینی متن - 'أبو ال' به 'أبوال') |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
!نام | !نام | ||
! | !أبوالعباس أحمد بن عبدالله بن أبی بکر الهواری | ||
|- | |- | ||
|نامهای دیگر | |نامهای دیگر | ||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
</div> | </div> | ||
'''أحمد بن عروس''' او | '''أحمد بن عروس''' او أبوالعباس أحمد بن عبدالله بن أبی بکر الهواری معروف به سیدی بن عروس و أبی الصرائر و أحمد أبی الصرائر و ولی صالح عالم دینی اهل [[تونس]] است که طریقه [[صوفیه]] [[عروسیه]] به او منتسب است. او در سال 778 هجری در تونس متولد و در سال 868 هجری مطابق با 21 اکتبر 1463 میلادی بدرود حیات گفت. | ||
=زندگی= | =زندگی= | ||
نسخهٔ ۳۰ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۵۰
| نام | أبوالعباس أحمد بن عبدالله بن أبی بکر الهواری |
|---|---|
| نامهای دیگر | أحمد بن عروس،سیدی بن عروس ،أبی الصرائر ،أحمد أبی الصرائر و ولی صالح |
| درگذشت | 868ق |
أحمد بن عروس او أبوالعباس أحمد بن عبدالله بن أبی بکر الهواری معروف به سیدی بن عروس و أبی الصرائر و أحمد أبی الصرائر و ولی صالح عالم دینی اهل تونس است که طریقه صوفیه عروسیه به او منتسب است. او در سال 778 هجری در تونس متولد و در سال 868 هجری مطابق با 21 اکتبر 1463 میلادی بدرود حیات گفت.
زندگی
مادرش از اهالی مصراته و سالمه نام داشت. بعد از درگذشت شوهر سه پسر از خود به جای گذاشت که بزرگترین آنها ابوبکر و سپس عبدالمغیث و کوچکترین آنها احمد (که ابن عروس است). پس از آن مادرش با مرد دیگری ازدواج کرد و به دلیل سن کم احمد او را بدون برادرانش با خود برد. از این رو لقب ابن عروس (به معنای پسر عروس) به او داده شد. او به خانقاه محرز در تونس رفت و آمد داشت، سپس به شهر باجه نقل مکان کرد و از آنجا به مغرب رفته و در شهر فاس و سپس در مراکش اقامت گزید و در آنجا تعالیم تصوف و مرابطیه را فرا گرفت. سپس به شهر تونس بازگشت و در کارگاهی قدیمی برای عبادت و زهد اقامت گزید و به کار نجاری و بنایی پرداخت و در عین حال به تربیت کودکان نیز مشغول بود. اگرچه برخی سرائر را به اشتباه سریره دانسته اند[۱].حفظ اعتبار تاریخی زندگی او تا حد قابل توجهی مرهون شاگردش شیخ عمرالراشدی جزایری است که وی را با کتاب کاملی تحت عنوان ابتسام الغروس ووشی الطروس فی مناقب ابن عروس که در آن شرح حال و فضایل او را ذکر کرده است[۲].