محمد الهدار

نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.

یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۱۴:۰۳، ۱ فوریه ۲۰۲۲؛

محمد بن عبدالله الهدار (۱۳۴۰-۱۴۱۸ه.ق) نویسنده، شاعر، عالم دینی یمنی و مبلغ اسلامی است. او مسئول فتوای استان البیضاء در یمن و بنیان گذار مرکز علوم اسلامی «الهدار» در شهر البیضاء در سال ۱۳۸۰ه.ق بود. او سفرهای تبلیغی بسیاری به کشورهای مختلف جهان اسلامرفته است و تالیفات ارزشمند بسیاری نیز دارد.

نسب

محمد بن عبد الله الهدار بن شیخ بن أحمد بن محسن بن علی بن صالح بن محمد بن صالح بن أحمد بن الحسین بن الشیخ أبی بكر بن سالم بن عبد الله بن عبد الرحمن بن عبد الله بن عبد الرحمن السقاف بن محمد مولى الدویلة بن علی بن علوی الغیور بن الفقیه المقدم محمد بن علی بن محمد صاحب مرباط بن علی خالع قسم بن علوی بن محمد بن علوی بن عبید الله بن أحمد المهاجر بن عیسى بن محمد النقیب بن علی العریضی بن جعفر الصادق بن محمد الباقر بن علی زین العابدین بن الحسین بن امام علی بن أبی طالب، و امام علی همسر فاطمه دختر محمد صلی الله علیه و آله است.

او سی و ششمین نوه پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله است.

تولد و تربیت

او در سال ۱۳۴۰ از خانه ای که به علم، آموزش، وکالت و اصلاحات در میان مردم معروف است و مادرش نوور بنت عبدالله بن عوض بشی در روستای عزا در حومه بیدا یمن به دنیا آمد. پدربزرگش محسن بن علی اولین کسی بود که از نمونه های حدرموت به شهر البیضاء مهاجرت کرد و در آنجا بزرگ شد و او مکرراً قاضی محمود الکستبان و مفتی البیضاء، محمد بن حسین الحیثمی را از آنها اصول علوم اولیه اش گرفت. به محض ۱۷ سالگی آماده شد تا برای درخواست دانش با همراهش محسن بن محمد بن عبدالرحمن الحدار آنجا را ترک کند و با پای پیاده به ادن رفت تا سفر خود را به تریم ادامه دهد و به پیوند خود (رباط تریم) بپیوندد، و برای حبیب عبدالله بن عمر الشتری کار کرد، و چندین سال در رباط ادامه داد.

اساتید

او دانشمندان زیادی از کشورهای مختلف دارد که مشهورترین آن ها از این قرارند:

پدرش عبدالله بن شیخ الحدر عبدالله بن عمر الشتری جعفر بن احمد آل آیداروس علاوی بن عبدالله بن شیهاب الدین الاوی بن عباس الملکی احمد مشهد بن طه الحداد حمود الکستابان محمد بن حسین ال، هیتامی ابراهیم بن عمر بن عاقیل احمد بن صالح الحداد محفوظ بن سالم الزبیری محمد بن احمد الشتری محمد بن سالم بن حافظ عمر بن عواد هداد محسن بن عبدالله ال، موهدر عبدالقادر بن احمد السقاف

آثار و سفرهای او برای گسترش اسلام

هنگامی که از تریم بازگشت، مدرسه علم الشریف را افتتاح کرد که در سال ۱۳۶۲ ه . سپس به سومالیلند رفت و به عنوان امام در مسجد مرواس در موگادیشو کار کرد، و در آنجا ماند و گهگاه به البیدا و زمان دیگری به سومالی تا سال ۱۳۸۰ ه .خ نقل مکان کرد و مؤسسه علمی (رباط الحدر) را برای علوم پزشکی قانونی در شهر بیدا تحت نظارت او و سهم تعدادی از معلمان مانند آقای زین بن ابراهیم بن سیمیت تأسیس کرد. آقای احمد بن عمر بن شیخان الحبشی . این رباط یکی از برجسته ترین نشانه های مذهبی در استان آل بیدا و یمن است. در رباط، سمینارها، درس های علمی، مشروعیت و زبان، خواندن ایده ها، ویس نامه ها، شوراهای خیریه و سخنرانی ها زیر نظر تعدادی از پسرانش پس از او برگزار می شود. دانشجویان بسیاری از استان های مختلف یمن و دیگر کشورها از اندونزی، حجاب و سومالی فارغ التحصیل شده اند.

وله نشاط كبیر فی طریق الدعوة إلى الله بین المدن والقرى، ورحلات إلى بلدان شرق أفریقیا ودول جنوب شرق آسیا وبلاد العراق والشام وغیرها من بلاد المسلمین. وقد قضى كل حیاته فی العمل والعلم والدعوة إلى الله حتى أخریات عمره، وقد اختار فی أخریات حیاته المجاورة بالحرمین الشریفین.

تالیفات

كان ذا ثقافة وأدب واسع فطالما قرأ فی كتب الأدب، مثل «مغنی اللبیب» و«دیوان المتنبی»، فهو شاعره المفضل الذی یكاد یحفظ دیوانه، وكذلك «دیوان الإمام الحداد»، وكان یقیم درس فی شرح «ألفیة ابن مالك» وكذلك كتاب «مقامات الحریری» وغیرها الكثیر. وله عدة قصائد وخطب ومقالات ومكاتبات بلیغة ومفیدة، وبلغ عدد مؤلفاته 24 مؤلفًا منها:

«كشافة المجهول ومبرئة المعلول» منظومة شعریة تجاوز عدد أبیاتها الاثنا عشر ألف بیت «شفاء السقیم فی أحادیث المنقذ العظیم» «عجلة السباق إلى مكارم الأخلاق» «صاروخ القرآن والسنة على رؤوس الفتنة» «جواهر الجواهر» «كیفیة حفظ أهم الواجبات» «نیل السعادة من مخ العبادة» «رسالة الحج المبرور» «مفتاح الحج» «ناشئة اللیل» «النفحات الرمضانیة» «الفتح والنصر» «الباقیات الصالحات» «الفؤاد الاثنا عشر» «كاسحات الألغام» «التحصین الحصین» «فوائد ودعوات فی العشر وعرفات» «صاروخ الدعاء» «صاروخ الإصابة» دیوان شعر

فرزندان

وقد أعقب أولادًا قال فیهم: "لقد نذرتهم لله وهم فی بطون أمهاتهم آملا من الله سبحانه وتعالى أن یجعلهم من خدمة الشریعة، ومن مبلغیها إلى مشارق الأرض ومغاربها"، ویضیف إلى ذلك قوله: "مع كمال النفع والانتفاع والإخلاص والزهد والعافیة والیقین"، وعددهم أحد عشر من الذكور وهم: الحسن، والحسین، وأحمد، وطاهر، وعبد الله، وزین، وإبراهیم، وهاشم، وطه، وعبد الرحمن، وحمزة، وكلهم من طلبة العلم، كما ترك أربع عشرة بنتا وأربع زوجات.

وفات

او مشتاق زندگی در مکه بود زیرا آثار در حال ضرب است و بارها در شوراهای علم که توسط بسیاری از علما در مکه و مدینه نگهداری می شد، بود، تا اینکه در ساعت.m ۱۰ بعد از ظهر روز دوشنبه هشتم ماه بهار دوم در سال ۱۴۱۸ ه .خ درگذشت و در قبرستان مآلا در مکه در کنار احمد مشور الحداد محبوب به خاک سپرده شد.

منبع

هدیه الاخیر در شرح حال واعظ محمد الحدر حسین الحدر.