محمد قریش شهاب: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «محمد قریش شیهاب (به اندونزیایی: Muhammad Quraish Shihab) یک دانشمند دینی اندونزیایی متخ...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
=نسب= | |||
محمد قریش بن عبد الرحمن بن علی بن عبد الرحمن بن علی بن عبد الله بن حسین بن محمد بن علی بن محمد بن أحمد شهاب الدین الأصغر بن عبد الرحمن القاضی بن أحمد شهاب الدین الأكبر بن عبد الرحمن بن علی بن أبی بكر السكران بن عبد الرحمن السقاف بن محمد مولى الدویلة بن علی بن علوی الغیور بن الفقیه المقدم محمد بن علی بن محمد صاحب مرباط بن علی خالع قسم بن علوی بن محمد بن علوی بن عبید الله بن أحمد المهاجر بن عیسى بن محمد النقیب بن علی العریضی بن جعفر الصادق بن محمد الباقر بن علی زین العابدین بن الحسین السبط بن الإمام علی بن أبی طالب، و امام علی همسر فاطمه دختر محمد صلی الله علیه و آله است. | |||
محمد قریش بن | |||
او | او سی و ششمین نوه پیامبر اسلام محمد صلی الله علیه و آله است. | ||
تولد و تربیت | =تولد و تربیت= | ||
در روستای رابانگ در استان سولاوسی جنوبی اندونزی در ۱۶ فوریه ۱۹۴۴ به دنیا آمد، پدرش عبدالرحمن شیهاب و مادرش اسما ابریسی است و ۱۲ برادر و خواهر دارد که چهارمین آن ها هستند. او توسط حبیب علی بن عبدالرحمن بن شیهاب پیدا شد که از هادراموت برای موعظه و گسترش اسلام به اندونزی مهاجرت کرد. محمد قریشی از کودکی به دلیل تأثیر پدرش که رئیس دو دانشگاه اسلامی در ماکاسار بود، عاشق علم قرآن بوده است. تحصیلات خود را در مکاسار آغاز کرد، سپس دبیرستان را در شهر ملنگ در مدرسه فقیه داخلی اسلامی دار الحدیث به مدت دو سال زیر نظر حبیب عبدالکادر بلکاهقیه به پایان رساند. | در روستای رابانگ در استان سولاوسی جنوبی اندونزی در ۱۶ فوریه ۱۹۴۴ به دنیا آمد، پدرش عبدالرحمن شیهاب و مادرش اسما ابریسی است و ۱۲ برادر و خواهر دارد که چهارمین آن ها هستند. او توسط حبیب علی بن عبدالرحمن بن شیهاب پیدا شد که از هادراموت برای موعظه و گسترش اسلام به اندونزی مهاجرت کرد. محمد قریشی از کودکی به دلیل تأثیر پدرش که رئیس دو دانشگاه اسلامی در ماکاسار بود، عاشق علم قرآن بوده است. تحصیلات خود را در مکاسار آغاز کرد، سپس دبیرستان را در شهر ملنگ در مدرسه فقیه داخلی اسلامی دار الحدیث به مدت دو سال زیر نظر حبیب عبدالکادر بلکاهقیه به پایان رساند. | ||
تحصیلات | =تحصیلات= | ||
در سال ۱۹۵۸ برای تکمیل تحصیل در آنجا به قاهره رفت و در سال ۱۹۶۷ لیسانس علوم شریعت را از دانشگاه الازهر گرفت و سپس در سال ۱۹۶۹ مدرک کارشناسی ارشد تفسیر قرآنی را به پایان رساند. در سال ۱۹۸۰ محمد برای تکمیل دوره خود به قاهره بازگشت و در سال ۱۹۸۲ در تخصص تفسیر قرآن دکترا گرفت. | در سال ۱۹۵۸ برای تکمیل تحصیل در آنجا به قاهره رفت و در سال ۱۹۶۷ لیسانس علوم شریعت را از دانشگاه الازهر گرفت و سپس در سال ۱۹۶۹ مدرک کارشناسی ارشد تفسیر قرآنی را به پایان رساند. در سال ۱۹۸۰ محمد برای تکمیل دوره خود به قاهره بازگشت و در سال ۱۹۸۲ در تخصص تفسیر قرآن دکترا گرفت. | ||
=مسئولیت‌ها= | |||
او در سال ۱۹۸۲ به عنوان استاد دانشکده خاستگاه های مذهبی دانشگاه اسلامی شریف هیدایاالله در جاکارتا منصوب شد. | او در سال ۱۹۸۲ به عنوان استاد دانشکده خاستگاه های مذهبی دانشگاه اسلامی شریف هیدایاالله در جاکارتا منصوب شد. | ||
عضو ریاست شورای علمای اندونزی در سال ۱۹۸۴. | عضو ریاست شورای علمای اندونزی در سال ۱۹۸۴. | ||
| خط ۳۲: | خط ۲۳: | ||
سپس از سال ۱۹ تا ۲۰۰۲ به عنوان سفیر اندونزی در مصر و جیبوتی انتخاب شد. | سپس از سال ۱۹ تا ۲۰۰۲ به عنوان سفیر اندونزی در مصر و جیبوتی انتخاب شد. | ||
عضو شورای بزرگان مسلمان در سال ۱۳۹۳. | عضو شورای بزرگان مسلمان در سال ۱۳۹۳. | ||
=تالیفات= | |||
او بیش از ۶۱ کتاب نوشته است که از آن جمله می توان به کتاب تفسیر او که آن را «المصباح» نام نهاد، در ۱۵ جلد در سال ۲۰۰۳ منتشر شد نام برد. | |||
=پانویس= | |||
نسخهٔ ۱۶ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۵۴
محمد قریش شیهاب (به اندونزیایی: Muhammad Quraish Shihab) یک دانشمند دینی اندونزیایی متخصص در علوم قرآنی و تفسیر است. او در سال ۱۹۹۸ به عنوان وزیر امور مذهبی اندونزی خدمت کرد و عضو هیئت تأسیس شورای بزرگان مسلمان است.
نسب
محمد قریش بن عبد الرحمن بن علی بن عبد الرحمن بن علی بن عبد الله بن حسین بن محمد بن علی بن محمد بن أحمد شهاب الدین الأصغر بن عبد الرحمن القاضی بن أحمد شهاب الدین الأكبر بن عبد الرحمن بن علی بن أبی بكر السكران بن عبد الرحمن السقاف بن محمد مولى الدویلة بن علی بن علوی الغیور بن الفقیه المقدم محمد بن علی بن محمد صاحب مرباط بن علی خالع قسم بن علوی بن محمد بن علوی بن عبید الله بن أحمد المهاجر بن عیسى بن محمد النقیب بن علی العریضی بن جعفر الصادق بن محمد الباقر بن علی زین العابدین بن الحسین السبط بن الإمام علی بن أبی طالب، و امام علی همسر فاطمه دختر محمد صلی الله علیه و آله است.
او سی و ششمین نوه پیامبر اسلام محمد صلی الله علیه و آله است.
تولد و تربیت
در روستای رابانگ در استان سولاوسی جنوبی اندونزی در ۱۶ فوریه ۱۹۴۴ به دنیا آمد، پدرش عبدالرحمن شیهاب و مادرش اسما ابریسی است و ۱۲ برادر و خواهر دارد که چهارمین آن ها هستند. او توسط حبیب علی بن عبدالرحمن بن شیهاب پیدا شد که از هادراموت برای موعظه و گسترش اسلام به اندونزی مهاجرت کرد. محمد قریشی از کودکی به دلیل تأثیر پدرش که رئیس دو دانشگاه اسلامی در ماکاسار بود، عاشق علم قرآن بوده است. تحصیلات خود را در مکاسار آغاز کرد، سپس دبیرستان را در شهر ملنگ در مدرسه فقیه داخلی اسلامی دار الحدیث به مدت دو سال زیر نظر حبیب عبدالکادر بلکاهقیه به پایان رساند.
تحصیلات
در سال ۱۹۵۸ برای تکمیل تحصیل در آنجا به قاهره رفت و در سال ۱۹۶۷ لیسانس علوم شریعت را از دانشگاه الازهر گرفت و سپس در سال ۱۹۶۹ مدرک کارشناسی ارشد تفسیر قرآنی را به پایان رساند. در سال ۱۹۸۰ محمد برای تکمیل دوره خود به قاهره بازگشت و در سال ۱۹۸۲ در تخصص تفسیر قرآن دکترا گرفت.
مسئولیت‌ها
او در سال ۱۹۸۲ به عنوان استاد دانشکده خاستگاه های مذهبی دانشگاه اسلامی شریف هیدایاالله در جاکارتا منصوب شد. عضو ریاست شورای علمای اندونزی در سال ۱۹۸۴. عضو کمیته اصلاح قرآن در وزارت امور دینی در سال ۱۳۶۸. عضو شورای مشورتی آموزش ملی در وزارت آموزش و فرهنگ در سال ۱۳۶۸. عضو انجمن اتحادیه ادیان وزارت آموزش و پرورش و فرهنگ. دستیار رئیس انجمن روشنفکران مسلمان اندونزی. او در سال ۱۹۹۸ تنها به مدت دو ماه به عنوان وزیر وزارت امور مذهبی اندونزی منصوب شد. سپس از سال ۱۹ تا ۲۰۰۲ به عنوان سفیر اندونزی در مصر و جیبوتی انتخاب شد. عضو شورای بزرگان مسلمان در سال ۱۳۹۳.
تالیفات
او بیش از ۶۱ کتاب نوشته است که از آن جمله می توان به کتاب تفسیر او که آن را «المصباح» نام نهاد، در ۱۵ جلد در سال ۲۰۰۳ منتشر شد نام برد.