عبدالله بن منازل: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'ي' به 'ی') |
||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''ابومحمد عبدالله بن محمد ابن منازل''' از علمای [[اهل سنت]] و جماعت و از [[صوفیان]] برجسته در قرن چهارم هجری بود<ref>طبقات | '''ابومحمد عبدالله بن محمد ابن منازل''' از علمای [[اهل سنت]] و جماعت و از [[صوفیان]] برجسته در قرن چهارم هجری بود<ref>طبقات الصوفیة، أبو عبد الرحمن السلمی، ص277-280، دار الكتب العلمیة، ط2003</ref>. | ||
=دیدگاه بزرگان در مورد او= | =دیدگاه بزرگان در مورد او= | ||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
==دیدگاه ابوالقاسم قشیری== | ==دیدگاه ابوالقاسم قشیری== | ||
[[ابوالقاسم قشیری]] درباره او گفته است که او از مشایخ طریقه [[ملاتیه]] بود و از پرهیزگاران دوران خود به حساب می آمد<ref>الرسالة | [[ابوالقاسم قشیری]] درباره او گفته است که او از مشایخ طریقه [[ملاتیه]] بود و از پرهیزگاران دوران خود به حساب می آمد<ref>الرسالة القشیریة، أبو القاسم القشیری، ص25</ref>. | ||
=اساتید= | =اساتید= | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
بهترین زمان های عمرت:1- زمانی که از هوای نفس خود نجات می یابی.2- زمانی که از سوءظن دوری می کنی. | بهترین زمان های عمرت:1- زمانی که از هوای نفس خود نجات می یابی.2- زمانی که از سوءظن دوری می کنی. | ||
به زبان حال خود بپرداز و از عیب جویی دیگران بپرهیز <ref>لواقح الأنوار | به زبان حال خود بپرداز و از عیب جویی دیگران بپرهیز <ref>لواقح الأنوار فی طبقات الأخیار، عبد الوهّاب الشعرانی، ج1، ص91-93</ref>. | ||
برای انسان یک نفس خالصانه و با اخلاص بودن تا آخر دنیا برای او موثر است. | برای انسان یک نفس خالصانه و با اخلاص بودن تا آخر دنیا برای او موثر است. | ||
نسخهٔ ۱۷ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۴۱
ابومحمد عبدالله بن محمد ابن منازل از علمای اهل سنت و جماعت و از صوفیان برجسته در قرن چهارم هجری بود[۱].
دیدگاه بزرگان در مورد او
دیدگاه عبدالرحمن سلمی
ابوعبدالرحمن السلمی درباره او گفته است که او از بزرگان مشایخ بود و طریقه منحصر به فردی داشت.
دیدگاه ابوالقاسم قشیری
ابوالقاسم قشیری درباره او گفته است که او از مشایخ طریقه ملاتیه بود و از پرهیزگاران دوران خود به حساب می آمد[۲].
اساتید
از حمدون القصار همراه شد و روش او (طریقه ملاتیه) را از او فرا گرفت.او عالم به ظاهر شرع بود و احادیث بسیار نوشته و نقل کرد و ابوعلی ثقفی او را گرامی داشت ، محترم شمرده و ارج نهاد.
وفات
وی در سال 329 یا 330 هجری قمری در نیشابور درگذشته است.
گفتار
هیچ کس از یک فریضه کوتاه نمی آید، مگر اینکه خداوند متعال او را به ضایع کردن سنت لعنت می کند و در شرف ابتلا به بدعت قرار می گیرد.
بهترین زمان های عمرت:1- زمانی که از هوای نفس خود نجات می یابی.2- زمانی که از سوءظن دوری می کنی.
به زبان حال خود بپرداز و از عیب جویی دیگران بپرهیز [۳].
برای انسان یک نفس خالصانه و با اخلاص بودن تا آخر دنیا برای او موثر است.
هر که خود را در نزد مردم برتری بخشید، باید خود را نزد ایشان خوار شمرد (تواضع کند)، آیا ندیدی که ابراهیم(ع) که خداوند او را هنگامی که به مقام خلیل اللهی رساند او به خداوند عرض کرد: و مرا و پسرانم را از پرستش بت ها بازدار ﴿واجنبنی وَبنی أَن نعْبد الْأَصْنَام﴾. بندگی یعنی رجوع در همه چیز به خدای متعال در حد وسع انسان[۴].
پانویس
- ↑ طبقات الصوفیة، أبو عبد الرحمن السلمی، ص277-280، دار الكتب العلمیة، ط2003
- ↑ الرسالة القشیریة، أبو القاسم القشیری، ص25
- ↑ لواقح الأنوار فی طبقات الأخیار، عبد الوهّاب الشعرانی، ج1، ص91-93
- ↑ عبد الله بن منازل