قاسطیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ي' به 'ی')
خط ۱: خط ۱:
'''قاسطیه‏''' فرقه‌ای بودند که می‌گفتند مزد اعمال انسان ها در همین دنیا به آن‌ها داده می شود. بنابراین همه انسان ها جزای خوبی و بدی را در دنیا خواهند دید. معتقد بودند  که نعمت دنیا راحتی و فراغت و بر وفق مراد بودن زندگی  است و این جزای نیکوکاران است. اما عذاب دنیا فقر و نامرادى و احتیاج و غم و اندوه و خشکى است و این جزاى عمل بدکاران است. در همین دنیا به اعمال انسان رسیدگی می شود و در همین دنیا جزا داده می شود. پس در [[آخرت]] جایی برای نگرانی نخواهد بود. معتقد بودند که روزی حلال آن است که از کسب حلال به دست بیاید و در ملک انسان باشد. بنابراین مالی که از راه [[حرام]] کسب شود روزی نخواهد بود و بر بندگان واجب است که از ده کوشش یک دهم آن را در طلب [[عبادت]] و امور مربوط به آخرت به کار برند و بقیه کوشش ها را در طلب مال دنیا خرج کنند. علاوه، این فرقه زهد را نکوهش می کردند و کسب را فریضه می دانستند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 355 با ویرایش و اصلاح گسترده عبارات</ref> <ref>هفتاد و سه ملت يا اعتقادات مذاهب، كتابى بى ‏نام مربوط به قرن ششم با تصحيح دكتر محمد جواد مشكور، تهران، سال 1341 هجری شمسی، ص 52.</ref> <ref>العراقی ابو محمد عثمان بن عبد الله، الفرق المفترقة بين اهل الزيغ و الزندقة، تحقيق يشار قوتلو آى، آنكارا،  سال 1961 میلادی، ص 51.</ref> <ref>غزالی محمد طاهر معروف به نظام، معرفة المذاهب، با تصحيح على اصغر حكمت، تهران، ص 12.
'''قاسطیه‏''' فرقه‌ای بودند که می‌گفتند مزد اعمال انسان ها در همین دنیا به آن‌ها داده می شود. بنابراین همه انسان ها جزای خوبی و بدی را در دنیا خواهند دید. معتقد بودند  که نعمت دنیا راحتی و فراغت و بر وفق مراد بودن زندگی  است و این جزای نیکوکاران است. اما عذاب دنیا فقر و نامرادى و احتیاج و غم و اندوه و خشکى است و این جزاى عمل بدکاران است. در همین دنیا به اعمال انسان رسیدگی می شود و در همین دنیا جزا داده می شود. پس در [[آخرت]] جایی برای نگرانی نخواهد بود. معتقد بودند که روزی حلال آن است که از کسب حلال به دست بیاید و در ملک انسان باشد. بنابراین مالی که از راه [[حرام]] کسب شود روزی نخواهد بود و بر بندگان واجب است که از ده کوشش یک دهم آن را در طلب [[عبادت]] و امور مربوط به آخرت به کار برند و بقیه کوشش ها را در طلب مال دنیا خرج کنند. علاوه، این فرقه زهد را نکوهش می کردند و کسب را فریضه می دانستند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 355 با ویرایش و اصلاح گسترده عبارات</ref> <ref>هفتاد و سه ملت یا اعتقادات مذاهب، كتابى بى ‏نام مربوط به قرن ششم با تصحیح دكتر محمد جواد مشكور، تهران، سال 1341 هجری شمسی، ص 52.</ref> <ref>العراقی ابو محمد عثمان بن عبد الله، الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة، تحقیق یشار قوتلو آى، آنكارا،  سال 1961 میلادی، ص 51.</ref> <ref>غزالی محمد طاهر معروف به نظام، معرفة المذاهب، با تصحیح على اصغر حكمت، تهران، ص 12.
</ref>
</ref>



نسخهٔ ‏۱۸ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۲:۰۳

قاسطیه‏ فرقه‌ای بودند که می‌گفتند مزد اعمال انسان ها در همین دنیا به آن‌ها داده می شود. بنابراین همه انسان ها جزای خوبی و بدی را در دنیا خواهند دید. معتقد بودند که نعمت دنیا راحتی و فراغت و بر وفق مراد بودن زندگی است و این جزای نیکوکاران است. اما عذاب دنیا فقر و نامرادى و احتیاج و غم و اندوه و خشکى است و این جزاى عمل بدکاران است. در همین دنیا به اعمال انسان رسیدگی می شود و در همین دنیا جزا داده می شود. پس در آخرت جایی برای نگرانی نخواهد بود. معتقد بودند که روزی حلال آن است که از کسب حلال به دست بیاید و در ملک انسان باشد. بنابراین مالی که از راه حرام کسب شود روزی نخواهد بود و بر بندگان واجب است که از ده کوشش یک دهم آن را در طلب عبادت و امور مربوط به آخرت به کار برند و بقیه کوشش ها را در طلب مال دنیا خرج کنند. علاوه، این فرقه زهد را نکوهش می کردند و کسب را فریضه می دانستند. [۱] [۲] [۳] [۴]

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 355 با ویرایش و اصلاح گسترده عبارات
  2. هفتاد و سه ملت یا اعتقادات مذاهب، كتابى بى ‏نام مربوط به قرن ششم با تصحیح دكتر محمد جواد مشكور، تهران، سال 1341 هجری شمسی، ص 52.
  3. العراقی ابو محمد عثمان بن عبد الله، الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة، تحقیق یشار قوتلو آى، آنكارا، سال 1961 میلادی، ص 51.
  4. غزالی محمد طاهر معروف به نظام، معرفة المذاهب، با تصحیح على اصغر حكمت، تهران، ص 12.