تاریخ سجاره بانتن

تاریخ سجاره بانتن (Sejarah Banten) یک تاریخ‌نگاری به زبان جاوه‌ای از چگونگی گرایش مردم اندونزی به اسلام است. نسخه‌های خطی تاریخ ثبت این وقایع و تحول به ترتیب زمانی به اواخر قرن ۱۹ برمی‌گردد، هرچند دو نسخه خطی وجود دارد که معروف است از روی متون اصلی در دهه های 30 و 40 قرن 18 نوشته شده‌اند.

به دلیل کمیاب بودن و محدودیت‌های سوابق بزرگ تاریخی، تاریخ بانتن یکی از روایات اسطوره‌ای تاریخ اندونزی به شمار می‌آید که محققان برای کمک به آن ها برای روشن کردن گسترش اسلام در اندونزی به آن ها اشاره می کنند، دینی که از قرن ۱۶ در مجمع الجزایر اندونزی حاکم بوده است. مانند تاریخ جاوه ("Babad Tanah Jawi")، تاریخ بنتین حاوی رویدادهای جادویی است، با این حال، گذار به اسلام به طور خاص ذکر نشده است و نه تمرکز بر آیین های تبدیل رسمی و ملموس مانند صحبت کردن در مورد ایمان و ختنه را نشان می دهد.

داستان جری بر اساس تاریخ بنتون، یک روحانی خارجی به نام ماما اسلم در رخنمون شرقی جاوه به فلامبان آمد که اسلام تا قرن ۱۸ در آنجا ریشه نگفت. دختر یکی از فرمانداران بالامبانگان به شدت بیمار بود، اما زمانی بهبود یافت که مامان اسلم دکمه فوال را برای جویدن به او داد. به او پیشنهاد ازدواج با ماما اسلم داده شد، اما این پیشنهاد زمانی رد شد که شاهزاده خانم از گرویدن به اسلام خودداری کرد. هنگامی که بالامبانگان را ترک کرد، از شاهزاده خانم باردار خارج شد و پس از آن پسرش در جعبه ای مانند داستان پروردگار ما موسی همان گونه که در انجیل و در سورات انیس در قرآن مقدس نشان داده شده بود، به دریا انداخته شد. جعبه در گرسيک از دريا برداشت شد و کودک بر اسلام بزرگ شد. او اولین سونان برای دیگران شد.

می‌توانید ببینید:

تاریخ اندونزی.

منبع

Ricklefs, M.C. (1991). A History of Modern Indonesia since c.1300, 2nd Edition. London: MacMillan. صفحات p.3. ISBN 0-333-57689-6.