سمانا آرامگاه امام زاده مشهد علی (ع): تفاوت میان نسخه‌ها

بر طبق نظرات کارشناسان منطقه همچون حجت الاسلام و المسلمین جناب آقای کلب جواد و جناب آقای دکتر ضابط یزدی به احتمال قطع به یقین امام مشهد علی (ع) از فرزندان بزرگوار [[امام جواد(ع)|امام محمد تقی (ع)]] بودند اما اشتیاق علی زیدی در کتاب خودش عنوان می کند که امام علی بن موسی الرضا (ع) چهار فرزند داشت و طبق روایتی دیگر، [[امام جواد (ع)]] تنها فرزند بزرگوار [[امام رضا(ع)|ثامن الحجج (ع)]] بوده است. پس طبق روایت اول می توان اعتقاد داشت که حضرت امام مشهدعلی (ع) فرزند امام هشتم باشند. وقتی امام مشهد علی (ع) رحلت می یابند تا صد سال بعد به دلیل امنیتی سنگ و یا کتیبه ای روی قبر ایشان وجود نداشت تا اینکه فرزندان وی کتیبه ای را تهیه می کنند و بر روی آن می نویسند امام مشهد علی (ع) فرزند گرامی امام هشتم علی بن موسی الرضا (ع) بوده است؛ اما احتمال بسیار ضعیف است.

شایان ذکر است که شخصیت روحانی و والای امام مشهد علی (ع) و امامزاده های دیگر اثرات عمیق معنوی بر سایر هندوهای ساکن مناطق مجاور گذاشته است و همین امر باعث می گردد که دین مبین اسلام با تعالیم جهان¬شمول آن مورد اقبال و احترام همه ساکنین این منطقه قرار گیرد و به همین دلیل حاکمان محلی جهت ادای احترام بسیار به ایشان به این شهر حمله نکردند. باید گفت که این خواست و اراده خداوند سبحان بود که دولت محلی کوچک آنها را پناه داد. با گذشت زمان اهمیت این شهر به تدریج افزایش می یابد و صد و پنجاه سال بعد، هنگامی که سلطان محمود غزنوی به هند حمله کرد این منطقه را به امپراتوری خود الحاق نمود و این شهر به مرکز مهم برای تبلیغات اسلام و تعالیم آموزه های [[اهل بیت]] (ع) تبدیل گردید و به همین ترتیب سمانا به یک مرکز تدریس علوم دینی تبدیل شد. اما به تدریج و پس از انقراض حکومت سامانیان موقعیت گذشته خود را از دست داد. در کتب تاریخی آمده است که تا پایان سلطنت غوریان بر هند، این شهر مقر اصلی ارتش می¬شود و در همان سالها ارتش سمانا دو فرزند گورو گوبیند سینگ (یکی از رهبران معنوی آیین سیک ها) را به قتل می رسانند. اما چند سال بعد یکی از مریدان گورو گوبیند به نام سردار "باندا بایراگی سینگ" در سال 1109 میلادی سمانا را غارت می کند و خانه ها و اموال مردم را آتش می زند و ویرانی های بسیاری به بار می آورد. طبق "تاریخ آیین سیک"، ده هزار نفر از بزرگان سادات و مغول سامانا کشته می شوند. پس از این کشتار بی¬رحمانه، این شهر کم کم رو به نابودی می گراید. این شهر دارای چهار بخش بوده است که یکی از بخش های آن چهات نام داشت که تا سال 1974 در 48 کیلومتری و در مجاور شهری به نام "بانور" در آن برخی از افراد سکنه داشتند. پس از استقلال هند پاکسازی کاملی در این مناطق از شیعه و مسلمان نشین صورت می¬گیرد و هم-اکنون تنها چند خانوار کوچک مسلمان و شیعه در این مناطق زندگی می کنند. اما هیچ ساداتی در آن زندگی نمی کند. گفته می شود تا مدتی یکی از نوادگان سید ابوالفرح وستی در حوالی آن زندگی می کرده است. بر اساس تاریخ کمبریج هند جلد سوم آمده است که در فاصله 4 کیلومتری منطقه بانور سکونت¬گاه بزرگ سادات هند بوده است اما منطقه سمانا و اطراف آن ملک خانواده های سلطنتی به شمار می رفته است. امروزه ویرانه قلعه های کوچک در شهر سمانا دیده می شود. برخی از محله های این شهر به نام های "امامگره، محله گره، گرهی چندیل و محله گرمالکانا" نام¬گذاری شده است. چهار محله سادات در سمانا قرن ها با مساجد و امامزادگان خاص خود سکونت داشته اند. مراسم عزاداری در این شهر با شور و شوق زیادی برگزار می شود و مردم اعم از مسلمانان و غیرمسلمانان ساکن مناطق اطراف نیز با شور و اشتیاق بسیار در این مراسم شرکت می کنند.