احمد ابومدین اشمونی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (Hadifazl صفحهٔ احمد ابو مدین اشمونی را به احمد ابومدین اشمونی منتقل کرد: جایگزینی متن - 'ابو ' به 'ابو') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - 'شخصیت ها' به 'شخصیت‌ها') |
||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
==شعیب== | ==شعیب== | ||
پدربزرگش شعیب ابومدین شیخ الشیوخ و از | پدربزرگش شعیب ابومدین شیخ الشیوخ و از شخصیت‌های اهل تصوف به شمار می آید. پدرش علی مدین که از مراکش به [[مصر]] آمده بود در ربع پایانی قرن ششم هجری بین سالهای 580 تا 593 هجری فقیر و بی بضاعت بود. | ||
پس از وفات پدرش در تلمسان شیخ علی مدین در طبلیه اقامت گزید. | پس از وفات پدرش در تلمسان شیخ علی مدین در طبلیه اقامت گزید. | ||
نسخهٔ ۲۷ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۴:۴۴
احمد ابومدین الاشمونی یکی از مشاهیر اشمون است و سالانه برای سالگرد او بزرگداشتی در آنجا برگزار می شود. یکی از بزرگ‌ترین مناسبت‌ها در اشمون به شمار می آید و بسیاری از قبور بزرگان صوفیه در نزدیکی مقبره او قرار دارند. او اصالتا اهل کشور مراکش و از خانواده آل مدین بود[۱].
نسب
شعیب
پدربزرگش شعیب ابومدین شیخ الشیوخ و از شخصیت‌های اهل تصوف به شمار می آید. پدرش علی مدین که از مراکش به مصر آمده بود در ربع پایانی قرن ششم هجری بین سالهای 580 تا 593 هجری فقیر و بی بضاعت بود. پس از وفات پدرش در تلمسان شیخ علی مدین در طبلیه اقامت گزید.
علی
و او پسرش احمد را داشت که اشمون را برای سکونت برگزید. همچنین صاحب فرزندی به نام مدین هم‌نام پدرش شد و به قاهره نقل مکان کرد و در قرن ششم هجری در آنجا درگذشت.
احمد و فرزندش
احمد ابومدین اشمونی از صوفیان قرن هفتم هجری و پسرش مدین از صوفیان قرن هشتم و نهم است.
جایگاه
سیوطی در دوران سلوک خود به خلوت اهالی اشمون رفت که در آن زمان شهرت آنان در مصر بر سر زبانها بود. شعرانی از کرامت های احمد ابومدین الاشمونی در آثارش یاد کرده است.
مقبره احمد ابو مدین
در شهر آشمون منوفیه و نزدیک به مسجد العمری در اشمون که بر فراز قلعه رومی در اشمون قرار دارد. در بالاترین نقطه در بالکوم قدیم مقبره احمد ابومدین الاشمونی قرار دارد که اخیراً دفتر حفظ قرآن شده است. و در کنار آن دو زیارتگاه با گنبدی کوتاهتر از مقبره احمد اشمونی در بلندی مجاور آن در سمت چپ داخل اندرونی مقبره شیخ سعد و بقایای قبرستانهای قدیمی مسلمین در آن سامان وجود دارد که امروزه در آن دفنی صورت نمی گیرد و قبرستان به خارج از شهر منتقل شده است[۲].