سعد وراق نیشابوری: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'أبو ال' به 'أبوال') |
جز (جایگزینی متن - 'می گردد' به 'می‌گردد') |
||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
=گفتارها= | =گفتارها= | ||
عبد به معبود واصل نمی شود الا به عنایت حضرت حق جل شانه و از راه عمل شرع این مهم امکان پذیر است. در این راه وصول به حق جز با اقتدای به معبود باعث گمراهی | عبد به معبود واصل نمی شود الا به عنایت حضرت حق جل شانه و از راه عمل شرع این مهم امکان پذیر است. در این راه وصول به حق جز با اقتدای به معبود باعث گمراهی می‌گردد.وصول به حق در سلوک الهی با تسلیم محض امکان پذیر است و بدین وسیله این طریق پر فراز و نشیب و مشگل را برایش آسان می کند. | ||
مهمترین چیزی که خداوند متعال با آن راه ها را برای بنده خود باز می کند تقوا است؛ زیرا همه خیرات از آن منشعب می شوند و اسباب قرب و تقرب تقوا و اخلاص و حقیقت تخلی از همه چیز فقط به کسانی می رسد که اهل تقوا هستند. | مهمترین چیزی که خداوند متعال با آن راه ها را برای بنده خود باز می کند تقوا است؛ زیرا همه خیرات از آن منشعب می شوند و اسباب قرب و تقرب تقوا و اخلاص و حقیقت تخلی از همه چیز فقط به کسانی می رسد که اهل تقوا هستند. | ||
نسخهٔ ۲۸ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۱:۰۲
| نام | أبوالحسین محمد بن سعدالورّاق نیشابوری |
|---|---|
| نامهای دیگر | شیخ تصوف |
| درگذشت | 319ق |
| مذهب | صوفی اهل تسنن |
أبوالحسین محمد بن سعدالورّاق نیشابوری از علمای اهل سنت و بزرگان تصوف در قرن چهارم هجری که در سال 319 هجری وفات یافت.
نیشابوری در بیان عبدالرحمان سلمی
او در بیان منزلت نیشابوری چنین گفته: او از اجله مشایخ در نیشابور بود؛ او عالم به علوم ظاهری و دارای نظریات در ظرائف علوم عملی و رذایل رفتاری بود.
گفتارها
عبد به معبود واصل نمی شود الا به عنایت حضرت حق جل شانه و از راه عمل شرع این مهم امکان پذیر است. در این راه وصول به حق جز با اقتدای به معبود باعث گمراهی می‌گردد.وصول به حق در سلوک الهی با تسلیم محض امکان پذیر است و بدین وسیله این طریق پر فراز و نشیب و مشگل را برایش آسان می کند.
مهمترین چیزی که خداوند متعال با آن راه ها را برای بنده خود باز می کند تقوا است؛ زیرا همه خیرات از آن منشعب می شوند و اسباب قرب و تقرب تقوا و اخلاص و حقیقت تخلی از همه چیز فقط به کسانی می رسد که اهل تقوا هستند.
فروبستن چشم از حرام
هر کس نگاه خود را از حرام فرو بکشد خداوند به او حکمتی عطا می کند که شنوندگانش را هدایت می کند و هر کس نفسش را از امور شبهه ناک نگه دارد خداوند قلب او را به نوری روشن می کند که او را به راه رضای خدا راهنمایی می کند[۱].
وقتی خداوند خیر بنده ای را بخواهد
هنگامی که خداوند خیر بنده ای را بخواهد او را با ذکر خود مانوس کرده و بر خود متوکل می گرداند و سر خود در نزد او حفظ می کند[۲].
پانویس
- ↑ طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص229-232، دار الکتب العلمیة، ط2003
- ↑ أبوالحسین الوراق