محمد لطفی بن یحیی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'أبی طالب' به 'أبی‌طالب') |
جز (جایگزینی متن - 'زین العابدین' به 'زین‌العابدین') |
||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
=نسب= | =نسب= | ||
محمد لطفی بن علی بن هاشم بن عمر بن طه بن حسن بن طه بن محمد القاضی بن طه بن محمد بن شیخ بن أحمد بن یحیى بن حسن بن علی العناز بن علوی بن محمد مولى الدویلة بن علی بن علوی الغیور بن الفقیه المقدم محمد بن علی بن محمد صاحب مرباط بن علی خالع قسم بن علوی بن محمد بن علوی بن عبید الله بن أحمد المهاجر بن عیسى بن محمد النقیب بن علی العریضی بن [[امام صادق (ع)|جعفر الصادق]] بن [[امام باقر (ع)|محمد الباقر]] بن علی [[امام سجاد (ع)| | محمد لطفی بن علی بن هاشم بن عمر بن طه بن حسن بن طه بن محمد القاضی بن طه بن محمد بن شیخ بن أحمد بن یحیى بن حسن بن علی العناز بن علوی بن محمد مولى الدویلة بن علی بن علوی الغیور بن الفقیه المقدم محمد بن علی بن محمد صاحب مرباط بن علی خالع قسم بن علوی بن محمد بن علوی بن عبید الله بن أحمد المهاجر بن عیسى بن محمد النقیب بن علی العریضی بن [[امام صادق (ع)|جعفر الصادق]] بن [[امام باقر (ع)|محمد الباقر]] بن علی [[امام سجاد (ع)|زین‌العابدین]] بن [[امام حسین (ع)|الحسین]] بن [[امام علی (ع)|امام علی بن أبی‌طالب]]، و [[امام علی]] همسر [[فاطمه]] دختر [[محمد]] صلی الله علیه و آله است.<ref>Syaefudin, Machfud (2017). Strategi dan Metode Dakwah KH. Habib Luthfi Pekalongan (باللغة الإندونيسية). Vol. 37. Indonesdia: Jurnal Ilmu Dakwah. صفحة 215. مؤرشف من الأصل في 11 سبتمبر 2020.</ref> | ||
او سی و پنجمین نوه [[پیامبر اسلام]] صلی الله علیه و آله است. | او سی و پنجمین نوه [[پیامبر اسلام]] صلی الله علیه و آله است. | ||
نسخهٔ ۲۸ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۴۲
| نام | محمد لطفی بن یحیی |
|---|---|
| کشور | اندونزی |
| دین | اسلام |
| مذهب | شافعی |
| تاریخ تولد | ذی الحجه 1366 ه.ق/نوامبر 1947 م |
| محل تولد | شهر بکالونگان در جاوه مرکزی جمهوری اندونزی |
| مسئولیت ها | رئيس جمعية أهل الطريقة المعتبرة النهضية
رئيس مجلس العلماء اندونزی در جاوه مرکزی عضو مجلس استشاری ریاست جمهوری اندونزی عضو جمعية نهضة العلماء عضو مؤسسه اندیشه اسلامی آل البيت |
| اساتید | پدرش حبیب علی و عمویش حسين بن هاشم بن يحيى و ... |
| سایت | حبیب لطفی بن یحیی |
محمد لطفی بن یحیی دانشمند دینی مسلمان و رئیس (جمعية أهل الطريقة المعتبرة النهضية) اندونزی است. او ریاست تمام طریقه‌های صوفی در جمهوری اندونزی را بر عهده دارد و از سوی تمام بزرگان و استادانش برای اجازه، بیعت و ارشاد مجاز بوده است. او همچنین رئیس شورای علمای اندونزی در جاوه مرکزی و عضو شورای مشورتی ریاست جمهوری اندونزی[۱] و عضو ارشد انجمن نهضت علما و بنیاد اندیشه اسلامی آل‌البیت است. او به خوش‌رفتاری با هموطنانش از همه ادیان شناخته شده است و از علما، شاهزادگان، بازرگانان و سیاستمداران نزد او برای مشورت و گرفتن مشاوره و نصیحت می‌آیند.
نسب
محمد لطفی بن علی بن هاشم بن عمر بن طه بن حسن بن طه بن محمد القاضی بن طه بن محمد بن شیخ بن أحمد بن یحیى بن حسن بن علی العناز بن علوی بن محمد مولى الدویلة بن علی بن علوی الغیور بن الفقیه المقدم محمد بن علی بن محمد صاحب مرباط بن علی خالع قسم بن علوی بن محمد بن علوی بن عبید الله بن أحمد المهاجر بن عیسى بن محمد النقیب بن علی العریضی بن جعفر الصادق بن محمد الباقر بن علی زین‌العابدین بن الحسین بن امام علی بن أبی‌طالب، و امام علی همسر فاطمه دختر محمد صلی الله علیه و آله است.[۲]
او سی و پنجمین نوه پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله است.
تولد
او در تاریخ ۲۶ ذی الحجه در سال ۱۳۶۶ ه.ق مصادف با نوامبر سال 1947 میلادی در شهر بکالونگان در جاوه مرکزی جمهوری اندونزی به دنیا آمد.
تربیت و تحصیل
پدرش حبیب علی تربیت آغازین او را بر عهده داشت. سپس برای کسب دانش بیشتر در سال 1380ه.ق/1960م به سیربون رفت. برای انجام حج و زیارت قبر پیامبر اسلام(ص) به مکه و مدینه سفر کرد[۳]. علم شریعت و طریقت صوفیه را از علما از جمله عمویش حسین بن هاشم بن یحیی آموخت[۴].
پانویس
- ↑ "Member of the Presidential Advisory Council, Habib Muhammad Luthfi Bin Yahya Attended the Kliwonan Dhikr and Recitation". Wantimpres. مؤرشف من الأصل في 11 سبتمبر 2020.
- ↑ Syaefudin, Machfud (2017). Strategi dan Metode Dakwah KH. Habib Luthfi Pekalongan (باللغة الإندونيسية). Vol. 37. Indonesdia: Jurnal Ilmu Dakwah. صفحة 215. مؤرشف من الأصل في 11 سبتمبر 2020.
- ↑ "Mengenal Wantimpres Keturunan Nabi Muhammad, Habib Luthfi bin Yahya". VIVA.co.id. مؤرشف من الأصل في 11 سبتمبر 2020.
- ↑ Permana, Agus; Mawardi, H.; Kusdiana, Ading (2018). Jaringan Habaib di Jawa Abad 20 (باللغة الإندونيسية). Vol. 15. Indonesia: Al-Tsaqafa: Jurnal Peradaban Islam. صفحة 168. مؤرشف من الأصل في 11 سبتمبر 2020.