دروغ: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
کم را بیش گفتن یا بیش را کم گفتن ، دروغ است و گوینده اش دروغ گومی باشد ، چنان که بود را نبود و یا نبود را بود خبر دادن دروغ گویی می باشد و نیز بد را خوب و خوب را بد یا کوچک را بزرگ و بزرگ را کوچک خواندن ، دروغ خواهد بود . | کم را بیش گفتن یا بیش را کم گفتن ، دروغ است و گوینده اش دروغ گومی باشد ، چنان که بود را نبود و یا نبود را بود خبر دادن دروغ گویی می باشد و نیز بد را خوب و خوب را بد یا کوچک را بزرگ و بزرگ را کوچک خواندن ، دروغ خواهد بود . | ||
= | =عواقب دروغ گفتن= | ||
==نابودی ایمان== | |||
# دروغ با ایمان ناسازگار است و ضعف و نابودی آن را در پی دارد. حسن ابن محبوب می گوید: از [[حضرت صادق (ع)]] پرسیدم: | |||
# یكون المومن بخیلا؟ قال: نعم، قلت: فیكون جبانا؟ قال: نعم، قلت: فیكون كذابا؟ قال: لا و لا خائنا، ثم قال: یجبل المومن علی كل طبیعه الا الخیانه و الكذب. | |||
# آیا مومن ممكن است بخیل باشد؟ فرمود: بله. آیا ممكن است ترسو باشد؟ فرمود بله. آیا ممكن است دروغگو باشد؟ فرمود: نه، مومن دارای هر سرشتی می شود، جز دروغ و خیانت<ref>محدث نوری: مستدرك الوسائل، ج ۱۴، ص ۱۳، ح ۱۵۹۶۶.</ref>. | |||
# | |||
# دروغ و خیانت هرگز در دل مومن یافت نمی شود. [[پیامبر اكرم(ص)]] می فرماید: یطبع المومن علی كل خصله و لا یطبع علی الكذب و لا علی الخیانه. مومن هر سرشتی را می پذیرد، جز دروغ و خیانت<ref>علامه مجلسی: بحار الانوار ج ۷۴ ص ۱۶۰، ح ۱۵۰.</ref>. | |||
# | |||
# سرشت دروغگویی با [[ایمان]] ناسازگار است و ایمان را از قلب خارج می كند. در بیان [[امام باقر (ع)]] چنین آمده است: ان الكذب هو خراب الایمان. همانا دروغ، نابودی و خرابی ایمان است<ref>كلینی: كافی، ج ۲، ص ۳۳۹، ح ۴.</ref>. | |||
# | |||
# امیر مومنان [[علی (ع)]] فرمود: جانبوا الكذب فانه یجانب الایمان. از دروغ بپرهیزید؛ چرا كه ایمان را دور می كند<ref>حر عاملی: وسائل الشیعه، ج ۱۲، ص ۲۴۶، ح ۱۶۲۱۶.</ref>. و نیز به همین دلیل این سخن از امیر مؤمنان (ع)نقل شده است: «لا یجد العبد طعم الایمان حتى یترك الكذب هزله وجده» بنده ای مزه ایمان را نچشد تا دروغ را وانهد چه شوخی باشد و چه جدی. | |||
# | |||
# دروغ سبب خرابی ایمان می شود امام باقر(ع) می فرماید« دروغ ویران كننده ایمان است». | |||
=پانویس= | |||
[[رده:احکام فقهی اسلام]] | [[رده:احکام فقهی اسلام]] | ||
نسخهٔ ۹ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۴۴
نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.
یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در
| نام | دروغ |
|---|---|
| لغوی | سخن نادرست |
دُروغ (کذب) در لغت به معنای سخن نادرست، خلاف حقیقت و واقعیت، قول ناحق است و به معنای نقل گفتاری از کسی است که آن را نگفته است. اصل آن در گفتار است؛ گذشته باشد یا آینده، وعده باشد یا غیر آن. ضد صدق است و خبر از خلاف واقع،چه به صورت عمد یا سهو، می‌باشد. (کذب) مخالف راستی و به معنای بیان چیزی خلاف واقع و با علم به نادرست بودن آن است. در دین اسلام دروغ یکی از گناهان کبیره به شمار می رود و جز در مواردی خاص، به شدت از آن نهی شده است.
دروغ
دروغ از صفات سخن است و دروغ گویی از صفات سخن گو و این دو همیشه با هم یار نیستند . می شود سخنی دروغ باشد ، ولی گوینده اش دروغ گو نباشد ، چنان که ممکن است کسی دروغ بگوید ، ولی سخنش دروغ نباشد ، بلکه راست و مطابق حقیقت باشد .
شما اگر به وقوع حادثه ای اطمینان پیدا کردید ، در صورتی که آن حادثه رخ نداده باشد ، هنگامی که از وقوع آن خبر می دهید ، شما دروغ گو نیستید ، ولی خبر شما دروغ است . دروغ گو اگر سخن راستی بگوید که به نظرش بر خلاف حقیقت باشد ، خبر او راست است ، چون مطابق با واقع است ، ولی خودش دروغ گفته ، زیرا به نظر خودش بر خلاف حقیقت ، سخن گفته است .
دروغ چیست و دروغگو کیست
دروغ ، سخن بر خلاف حقیقت است و دروغ گو کسی است که بر خلاف حقیقت ، خبری می دهد. شما اگر گرسنه باشید و به منزل دوست خود بروید ، او برای شما غذا بیاورد ، شما بگویید من سیر هستم ، این سخن دروغ است ، چون بر خلاف حقیقت است ؛ شما نیز دروغ گو هستید ، زیرا بر خلاف حقیقت خبر داده اید . کم را بیش گفتن یا بیش را کم گفتن ، دروغ است و گوینده اش دروغ گومی باشد ، چنان که بود را نبود و یا نبود را بود خبر دادن دروغ گویی می باشد و نیز بد را خوب و خوب را بد یا کوچک را بزرگ و بزرگ را کوچک خواندن ، دروغ خواهد بود .
عواقب دروغ گفتن
نابودی ایمان
- دروغ با ایمان ناسازگار است و ضعف و نابودی آن را در پی دارد. حسن ابن محبوب می گوید: از حضرت صادق (ع) پرسیدم:
- یكون المومن بخیلا؟ قال: نعم، قلت: فیكون جبانا؟ قال: نعم، قلت: فیكون كذابا؟ قال: لا و لا خائنا، ثم قال: یجبل المومن علی كل طبیعه الا الخیانه و الكذب.
- آیا مومن ممكن است بخیل باشد؟ فرمود: بله. آیا ممكن است ترسو باشد؟ فرمود بله. آیا ممكن است دروغگو باشد؟ فرمود: نه، مومن دارای هر سرشتی می شود، جز دروغ و خیانت[۱].
- دروغ و خیانت هرگز در دل مومن یافت نمی شود. پیامبر اكرم(ص) می فرماید: یطبع المومن علی كل خصله و لا یطبع علی الكذب و لا علی الخیانه. مومن هر سرشتی را می پذیرد، جز دروغ و خیانت[۲].
- سرشت دروغگویی با ایمان ناسازگار است و ایمان را از قلب خارج می كند. در بیان امام باقر (ع) چنین آمده است: ان الكذب هو خراب الایمان. همانا دروغ، نابودی و خرابی ایمان است[۳].
- امیر مومنان علی (ع) فرمود: جانبوا الكذب فانه یجانب الایمان. از دروغ بپرهیزید؛ چرا كه ایمان را دور می كند[۴]. و نیز به همین دلیل این سخن از امیر مؤمنان (ع)نقل شده است: «لا یجد العبد طعم الایمان حتى یترك الكذب هزله وجده» بنده ای مزه ایمان را نچشد تا دروغ را وانهد چه شوخی باشد و چه جدی.
- دروغ سبب خرابی ایمان می شود امام باقر(ع) می فرماید« دروغ ویران كننده ایمان است».