سب و لعن: تفاوت میان نسخه‌ها

سب و لعن (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۳ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۱۷

۱۱ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۳ مارس ۲۰۲۲

بدون خلاصۀ ویرایش

Hadifazl

Writers، confirmed، مدیران

۸۷٬۹۸۰

ویرایش

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-از موارد قطعی منافی تقریب بین مذاهب اسلامی [[توهین به مقدسات]] از جمله سبّ و لعن نسبت به برخی صحابه رسول اکرم(ص) است. بی‎گمان بررسی فقهی ـ تفسیری این دو معنا موجب شفافیت این بحث و به تبع آن کم شدن تنش میان فرق اسلامی‌خواهد بود.
+از موارد قطعی منافی تقریب بین مذاهب اسلامی [[توهین به مقدسات]] از جمله سبّ و لعن نسبت به برخی صحابه رسول اکرم(ص) است. بی‌گمان بررسی فقهی ـ تفسیری این دو معنا موجب شفافیت این بحث و به تبع آن کم شدن تنش میان فرق اسلامی‌ خواهد بود.
 <br />
 ==مفهوم سب و لعن در قرآن و روایات==
-«سبّ» به معناى «دشنام دردآور» است <ref>(راغب اصفهانی، 1412ق، ص225)</ref> که در آن بیزارى و تنفّر وجود دارد <ref>(راغب اصفهانی، 1412ق، ص45)</ref>. از آنجا که ریشه سبّ قطع است و شتم و دشنام از او گرفته شده، از اینرو هیچ چیز قطع کننده تر از دشنام نیست <ref>(ابن فارس، 1404ق، ج3، ص63)</ref>.
+«سبّ» به معناى «دشنام دردآور» است <ref>(راغب اصفهانی، 1412ق، ص225)</ref> که در آن بیزارى و تنفّر وجود دارد <ref>(راغب اصفهانی، 1412ق، ص45)</ref>. از آنجا که ریشه سبّ قطع است و شتم و دشنام از او گرفته شده، از این‌رو هیچ چیز قطع‌کننده‌تر از دشنام نیست <ref>(ابن فارس، 1404ق، ج3، ص63)</ref>.
-لغویون لعن را به معناى «راندن و دور کردن همراه با ناخشنودى و ناراحتى» دانسته‎اند، چنانکه شیطان را از آن جهت که از بهشت رانده شد «لعین» می‎نامند <ref>(مصطفوی، 1402ق، ج10، ص202)</ref>. بسیاری از لغویون لعن را مشتمل برسبّ و ناسزا می‌دانند و می‌گویند: لعن از جانب خدا به معناى قطع و دوری از رحمت و توفیق دنیوى و همچنین عذاب و عقوبت اخروى است و لعن توسط انسان نیز نوعى دعاى بد، نفرین، شتم، سبّ، دشنام، ناسزا و بدخواهى براى دیگرى مى‌باشد <ref>(طریحى، 1416ق، ج۶، ص۳۰۹؛ راغب اصفهانی، 1412ق، ص471؛ ابن اثیر، 1367، ج4، ص255)</ref>
+لغویون لعن را به معناى «راندن و دور کردن همراه با ناخشنودى و ناراحتى» دانسته‌‎اند، چنانکه شیطان را از آن جهت که از بهشت رانده شد «لعین» می‌نامند <ref>(مصطفوی، 1402ق، ج10، ص202)</ref>. بسیاری از لغویون لعن را مشتمل برسبّ و ناسزا می‌دانند و می‌گویند: لعن از جانب خدا به معناى قطع و دوری از رحمت و توفیق دنیوى و همچنین عذاب و عقوبت اخروى است و لعن توسط انسان نیز نوعى دعاى بد، نفرین، شتم، سبّ، دشنام، ناسزا و بدخواهى براى دیگرى مى‌باشد <ref>(طریحى، 1416ق، ج۶، ص۳۰۹؛ راغب اصفهانی، 1412ق، ص471؛ ابن اثیر، 1367، ج4، ص255)</ref>
 سبّ و لعن دو لفظ مترادف نیستند، چنانکه قرآن کریم عده‎ای را صریحاً لعن می‎فرماید، اما از سبّ نهی می‎کند. قائلین به جواز سبّ و لعن معتقدند: نفس اینکه در قرآن، هم لعن وارد شده و هم سبّ به این معناست که این دو در شرایط خودشان جائز هستند. '''در پاسخ گفته شده است: اگرچه لعن در قرآن و کلمات معصومین ع وارد شده، اما به صورت کلی است و نه به صورت مشخص. چنانکه نسبت به سبّ مقدسات دیگر مذاهب نهی صریح دارد و نسبت به غیر مقدسات هرگز سبّ نفرموده بلکه به ادب و نزاکت دعوت می‎کند و مواردی که شائبه سبّ و شتم کلی یا خصوصی وجود دارد از سنخ بیان واقعیت و یا نفرین است و نه دشنام، بددهنی، فحش و ناسزا.'''