اخوان المسلمین در اروپا: تفاوت میان نسخه‌ها

ولی آیا کوشش ها برای ارتقای آن اهداف، بر ساختار فعالیت در عرصه واقعی مؤثر ظاهر شد؟ با افزایش همکاری ها با مقامات رسمی، مواضع نیز تغییر کرد. وقتی که دولت ها یا رسانه های غربی می کوشند تا با اقلیت های مسلمان ارتباط برقرار کنند، نهادها یا افرادی که به عنوان نماینده یا سخنگوی رسمی این اقلیت ها فعالیت می‌کنند، متعلق به شبکه اخوان‌‌المسلمین در غرب هستند. پس از حوادث 11 سپتامبر، برخی از تصمیم‌‌سازان غرب متقاعد شده اند که ‌‌اخوان‌‌المسلمین می‌‌توانند در تضعیف مشروعیت جهادگرایان اسلامی نقش بسزایی ایفا کنند و جذابیت آنان را در میان محافل جوانان، هم در جهان اسلام و هم در غرب از بین ببرد. مثلا می توانند انرژی آنان را برای کارهای خیریه به‌کار گیرند.

از سوی دیگر، مواضع برجسته ای وجود دارد که حمایت تشکل های اسلامی وابسته به ایدئولوژی اخوان را از اعتراضات خیابانی رد می‌کند. می توان گفت: اغلب به صورت مشخص در اعتراضات خیابانی مسلمانان در اروپا نیز ردّ پایی از آنان دیده نمی‌شود؛ همانند آنچه در سال 2005 طی شورش‌‌ها در حومه فرانسه رخ داد. در آن زمان، حومه شهرهای بزرگ فرانسه در پی کشته شدن دو جوان از سوی پلیس تعقیب می‌شدند، آکنده از خشم و غضب بود. انتفاضه حومه ها که اکثریت ساکنان آن را مسلمانان تشکیل می دهند، در واقع بازتابی بود از سیاست به حاشیه راندن و تبعیضی که دولت فرانسه علیه این جامعه روا می‌داشت.

هرچند اعراب مقیم کشورهای اروپایی، از فضایی سرشار از آزادی و دموکراسی  برخوردارند، ولی تشکیلات اخوان در فعالیت آشکار نمایندگان خود، این وابستگی را محرمانه نگه می‌دارد. برای این امر دو دلیل می توان برشمرد: 1. تأثیرپذیری از رویکرد این تشکیلات در جهان عرب؛ 2. بسیاری از افراد مقیم اروپا، همچنان با زادگاه خود در ارتباطند؛ لذا بیم آن می‌رفت که در صورت بازگشت به این کشورها، خودشان یا خانواده هایشان تحت پیگرد قرار گیرند.