۸۶٬۲۵۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'سال ها' به 'سال‌ها'
جز (جایگزینی متن - 'می کردند' به 'می‌کردند') |
جز (جایگزینی متن - 'سال ها' به 'سال‌ها') |
||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
الجزایری‌ها می گویند: [[فرانسه]] طی این مدت علاوه بر غارت ثروت های این کشور ،سعی در از بین بردن هویت قومی، دینی و ملی مردم نیز داشت. آن ها کاربری بسیاری از مساجد را تغییر می دادند و به مقر نیروهای نظامی خود یا کلیسا تبدیل می‌کردند. یکی از نمونه های بارز آن مسجد معروف «کتشاوه» در شهر [[الجزیره]] است که تاریخ آن به دوران عثمانی ها باز می‌گردد و آن ها این مسجد را به کلیسا تبدیل کردند اما اکنون بازسازی شده و بار دیگر مردم در آن نماز به جای می آورند. | الجزایری‌ها می گویند: [[فرانسه]] طی این مدت علاوه بر غارت ثروت های این کشور ،سعی در از بین بردن هویت قومی، دینی و ملی مردم نیز داشت. آن ها کاربری بسیاری از مساجد را تغییر می دادند و به مقر نیروهای نظامی خود یا کلیسا تبدیل می‌کردند. یکی از نمونه های بارز آن مسجد معروف «کتشاوه» در شهر [[الجزیره]] است که تاریخ آن به دوران عثمانی ها باز می‌گردد و آن ها این مسجد را به کلیسا تبدیل کردند اما اکنون بازسازی شده و بار دیگر مردم در آن نماز به جای می آورند. | ||
فرانسوی ها تا حد امکان سعی در کمرنگ کردن صبغه عربی و اسلامی جامعه [[الجزایر]] را داشتند و تلاش می‌کردند زبان عربی و فرهنگ عربی و اسلامی را در این کشور از بین ببرند .آثاراین مسئله با وجود گذشت بیش از 56 سال از پیروزی انقلاب [[الجزایر]] همچنان مشهود است و مردم در کوچه خیابان ها همچنان اعداد را به زبان فرانسوی بیان می‌کنند و حتی با رسم الخط لاتین می نویسند.«بوحمدین » پیر مرد 75 ساله در خصوص آن دوران می گوید، آن زمان اجازه آموزش زبان عربی داده نمی شد و آموزش آن به نوعی جرم محسوب می شد. جدا از این، در | فرانسوی ها تا حد امکان سعی در کمرنگ کردن صبغه عربی و اسلامی جامعه [[الجزایر]] را داشتند و تلاش می‌کردند زبان عربی و فرهنگ عربی و اسلامی را در این کشور از بین ببرند .آثاراین مسئله با وجود گذشت بیش از 56 سال از پیروزی انقلاب [[الجزایر]] همچنان مشهود است و مردم در کوچه خیابان ها همچنان اعداد را به زبان فرانسوی بیان می‌کنند و حتی با رسم الخط لاتین می نویسند.«بوحمدین » پیر مرد 75 ساله در خصوص آن دوران می گوید، آن زمان اجازه آموزش زبان عربی داده نمی شد و آموزش آن به نوعی جرم محسوب می شد. جدا از این، در سال‌های نزدیک به استقلال، شمار بیسوادان در [[الجزایر]] بسیار افزایش یافته بود و شاید شمار باسواد های الجزایری به دلیل سیاست های خاص اشغالگران بسیار کم شده بود. | ||
بر اساس آمارهای موجود، در زمان استقلال [[الجزایر]] در سال 1962میلادی، 85درصد مردم این کشور بیسواد بودند و این در حالی است که گفته می شود متوسط بیسوادی در [[الجزایر]] در زمان ورود فرانسوی ها به این کشور در سال 1831میلادی، 14درصد بود. | بر اساس آمارهای موجود، در زمان استقلال [[الجزایر]] در سال 1962میلادی، 85درصد مردم این کشور بیسواد بودند و این در حالی است که گفته می شود متوسط بیسوادی در [[الجزایر]] در زمان ورود فرانسوی ها به این کشور در سال 1831میلادی، 14درصد بود. | ||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
==الجزایری ها هیچ گاه برای خارج کردن اشغالگران ناامید نشدند== | ==الجزایری ها هیچ گاه برای خارج کردن اشغالگران ناامید نشدند== | ||
مقاومت الجزایری‌ها ضد اشغالگران از همان ابتدای ورود نیروهای فرانسوی آغاز شد اما به دلیل پراکنده بودن قیام ها و شدت عمل به خرج دادن نیروهای فرانسوی و کشتار گسترده مردم ، نتیجه بخش نبود. این قیام ها در تمام 132 سال اشغال [[الجزایر]] ادامه داشت. یکی از نام هایی که الجزایری ها پیوسته از آن به نیکی یاد می‌کنند«امیر عبدالقادر » است که مبارزه جانانه ای با فرانسوی ها کرد اما پس از | مقاومت الجزایری‌ها ضد اشغالگران از همان ابتدای ورود نیروهای فرانسوی آغاز شد اما به دلیل پراکنده بودن قیام ها و شدت عمل به خرج دادن نیروهای فرانسوی و کشتار گسترده مردم ، نتیجه بخش نبود. این قیام ها در تمام 132 سال اشغال [[الجزایر]] ادامه داشت. یکی از نام هایی که الجزایری ها پیوسته از آن به نیکی یاد می‌کنند«امیر عبدالقادر » است که مبارزه جانانه ای با فرانسوی ها کرد اما پس از سال‌ها با شکست مواجه شد .هم اکنون نیز در مرکز شهر الجزیره، میدانی به نام او نامگذاری شده و تمثالی از او نیز در این میدان نصب شده است. | ||
=جشن پیروزی= | =جشن پیروزی= | ||
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
«[[جمیله بوپاشا]]» مجاهد انقلابی که بارها از سوی فرانسوی ها شکنجه شد، در مورد آن روزها گفت، آن زمان مردها با روش های مختلف سعی در آسیب زدن به اشغالگران داشتند اما خائنانی وجود داشتند که به فرانسوی ها کمک می‌کردند در نتیجه کار برای مجاهدان مرد دشوار شده بود.پس از آن شمار زیادی از زنان وارد این مبارزات شدند و دوشادوش مردان در این قیام سهم داشتند، سلاح جابجا می‌کردند، محل تجمع فرانسوی ها را با بمب هدف قرار می دادند و از مبارزان زخمی پرستاری می‌کردند. | «[[جمیله بوپاشا]]» مجاهد انقلابی که بارها از سوی فرانسوی ها شکنجه شد، در مورد آن روزها گفت، آن زمان مردها با روش های مختلف سعی در آسیب زدن به اشغالگران داشتند اما خائنانی وجود داشتند که به فرانسوی ها کمک می‌کردند در نتیجه کار برای مجاهدان مرد دشوار شده بود.پس از آن شمار زیادی از زنان وارد این مبارزات شدند و دوشادوش مردان در این قیام سهم داشتند، سلاح جابجا می‌کردند، محل تجمع فرانسوی ها را با بمب هدف قرار می دادند و از مبارزان زخمی پرستاری می‌کردند. | ||
از سال 1954 که درگیری میان نیروهای [[جبهه آزادیبخش ملی الجزایر]] با نیروهای فرانسوی آغاز شد، درگیری ها همچنان ادامه داشت و [[فرانسه]] پس از | از سال 1954 که درگیری میان نیروهای [[جبهه آزادیبخش ملی الجزایر]] با نیروهای فرانسوی آغاز شد، درگیری ها همچنان ادامه داشت و [[فرانسه]] پس از سال‌ها ، بالاخره ناچار به مذاکره با انقلابی ها شد .در ماه مارس 1962جلساتی برای توقف جنگ برگزار شد و در 19 مارس این سال جنگ متوقف شد و اول ماه جولای برای همه پرسی جهت تعیین سرنوشت انتخاب شد.مردم [[الجزایر]] با شرکت در این همه پرسی خواستار استقلال کشور خود شدند و اینگونه مردم به هدف و آرزوی دیرینه خود رسیدند. | ||
نیروهای فرانسوی پنجم ماه جولای 1962 پس از 132 سال دقیقا در همان روزی که وارد [[الجزایر]] شده بودند، از آن عقب نشینی کردند و در این روز احمد بن بلا پس از آزاد شدن از زندان های [[فرانسه]]، به عنوان نخستین رئیس جمهوری کشور مستقل [[الجزایر]] برگزیده شد. | نیروهای فرانسوی پنجم ماه جولای 1962 پس از 132 سال دقیقا در همان روزی که وارد [[الجزایر]] شده بودند، از آن عقب نشینی کردند و در این روز احمد بن بلا پس از آزاد شدن از زندان های [[فرانسه]]، به عنوان نخستین رئیس جمهوری کشور مستقل [[الجزایر]] برگزیده شد. | ||