confirmed، مدیران
۳۷٬۲۱۳
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶۸: | خط ۶۸: | ||
در بیان مقام وی، حتی کرامتی برایش ذکر کرده و گفته‌اند که او دعای آموخته از امام سجاد(ع) را بر دست شکسته فرزندش خواند که به یکباره خوب شد، به گونه ای که یحیی بن عبدالله شکسته بند نتوانست تشخیص دهد کدام دست او شکسته بود. | در بیان مقام وی، حتی کرامتی برایش ذکر کرده و گفته‌اند که او دعای آموخته از امام سجاد(ع) را بر دست شکسته فرزندش خواند که به یکباره خوب شد، به گونه ای که یحیی بن عبدالله شکسته بند نتوانست تشخیص دهد کدام دست او شکسته بود. | ||
=دعای ابوحمزه ثمالی= | |||
ابوحمزه در اثر مناجات هاى عارفانه، عبادت هاى عاشقانه، نغمه هاى شبانه، اطاعت خالق يگانه و شاگردى مكتب [[ائمه (ع)]] صاحب كرامت شد. | |||
ابوحمزه ثمالى در اثر زحمات طاقت فرسا و فعاليت هاى شبانه روزى در كسب علم و حكمت، به مرحله‌اى رسيد كه به عنوان استاد علم حديث و فقه و تفسير، بر كرسى تدريس تكيه زد و معارف [[اهل بيت (ع)]] را به شيعيان آموخت. | |||
ابوحمزه ثمالی بيشتر وقت خود را به عبادت و تدريس علوم اسلامی می گذراند. او از كسب فيوضات معنوى و تربيتى از محضر ائمه (ع) به ويژه [[امام زین العابدین (ع)]] غافل نبود. از سند دعاى معروف به «ابوحمزه ثمالى» معلوم می شود كه ابوحمزه در آن شب هاى نورانى همدم، همراز و نوکر محضر پيشواى چهارم امام سجاد (ع) بود. | |||
وی در اين رابطه می گويد: امام سجاد (ع) شب هاى ماه مبارک رمضان تا سحر مشغول به نماز بود. و زمانی که وقت سحر می شد دعای ابوحمزه را می خواندند: «إِلٰهِى لَاتُؤَدِّبْنِى بِعُقُوبَتِكَ، وَلَا تَمْكُرْ بِى فِى حِيلَتِكَ، مِنْ أَيْنَ لِىَ الْخَيْرُ يَا رَبِّ وَلَا يُوجَدُ إِلّا مِنْ عِنْدِكَ ...». | |||
دعاى ابوحمزه طولانى و برابر با دو جزء [[قرآن کریم]] است. فرازهاى آخر دعا با اين مضامين عرفانى به پايان می‌‌رسد: «...اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُكَ إِيماناً تُباشِرُ بِهِ قَلْبِى، وَيَقِيناً صادِقاً حَتَّىٰ أَعْلَمَ أَنَّهُ لَنْ يُصِيبَنِى إِلّا مَا كَتَبْتَ لِى، وَرَضِّنِى مِنَ الْعَيْشِ بِمَا قَسَمْتَ لِى، يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ». | |||
=منبع= | =منبع= | ||