مفتاح الاخیار: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
(صفحه‌ای تازه حاوی «<div class="wikiInfo">پرونده: مفتاح_الأخیار.jpg |جایگزین=مفتاح الأخیار|بندانگشتی|مفتاح...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۸: خط ۱۸:
|مسئولیت‌  
|مسئولیت‌  
| ریاست نهضت العلمای اندونزی
| ریاست نهضت العلمای اندونزی
|-
|مذهب
|مذهب
|سنی
|سنی

نسخهٔ ‏۳ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۹:۲۶

مفتاح الأخیار
مفتاح الأخیار
نام مفتاح الأخیار
نام کامل کیایی حاجی مفتاح الأخیار
تاریخ‌ولادت 1/ ژانویه / 1953
محل ولادت سورابایا - اندونزی
تألیفات
مسئولیت‌ ریاست نهضت العلمای اندونزی
مذهب سنی
فیسبوک https://www.facebook.com/Abuya.Miftachul.Akhyar/

کیایی حاجی مفتاح الأخیار در اول ژانویه سال ۱۹۵۳ در سورابایا به دنیا آمد. وی فرزند نهم شیخ عبدالغنی یکی از علمای اندونزی است. پدر مفتاح الأخیار سرپرست مرکزی با عنوان تحسین الأخلاق و از دوستان شیخ عثمان الإسحاقی يکی از شخصیت‌های‌ برجسته و صوفی مسلک اندونزی بود.

تحصیلات

مفتاح الخیر تحصیلات خود را پیش پدر آغاز کرده و دروس دینی را پيش وی ياد گرفت و پس از پایان تحصیل در نزد پدر، در چندین مدرسه شبانه روزی اسلامی از جمله مدرسه شبانه روزی اسلامی تامباک بِراس (Tambakberas)، مدرسۀ اسلامی سیدوگیری (Sidogiri)، مدرسۀ اسلامی لاسِم (Lasem) و مدرسۀ اسلامی جاوه مرکزی (Java Central) ادامه داد. او زمانی که سید محمد بن علوی مالكی (م. 2004) از علمای برجستۀ عربستان و از شخصیت‌‌های ضد تکفیری در مالنگ اندونزی کرسی درس داشت به خدمت او مشرف شده و از محضرش استفاده کرد.[۱]

ويژگی‌های اخلاقی

از ویژگی‌های او ساده زیستی، تسلط گسترده بر دانش دینی و تخلق به اعمال صالحه و اخلاق حسنه چنانکه در جامعه اندونزیایی به عنوان یکی شخصیت‌های برجستۀ اخلاقی مطرح شده است.

مسؤولیت‌ها

سرپرست مدرسه دینی شبانه‌روزی مفتاح السنه در شهر سورابایا ریاست شورای شعبه نهضت العلما شهر سورابایا از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۵ میلادی ریاست شورای منطقه نهضت العلما استان جاوه شرقی از سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۳ میلادی و از سال ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۸ میلادی معاون رئیس کل نهضت العلما از سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۰ میلادی قائم مقامی رئیس نهضت العلما از سال ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۰ میلادی

ریاست نهضت العلمای اندونزی

در 27 دسامبر 2020 برای يک دورۀ پنج ساله به عنوان رئیس کل نهضت العلما اندونزی انتخاب شد قبل از او معروف امین به عنوان رئیس کل نهضت العلما بود.[۲]

منابع