مصوّریه: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''مصوّريه''' طایفه ای بودند با این اعتقاد که خداوند متعال آدم را در قالب و صو...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
''' | '''مصوّریه''' طایفه ای بودند با این اعتقاد که خداوند متعال آدم را در قالب و صورت خودش آفرید. آن‌ها برای صحت ادعای خویش به این حدیث استناد می‌کردند که فرمود: «خلق اللّه آدم على صورته» و می‌گفتند این حدیث را [[احمد حنبل]] در کتاب مسند خویش آورده و بخاری و مسلم آن را از [[ابو هریره]] نقل کرده‌اند. | ||
حافظ | حافظ شیرازى با الهام از این حدیث گفته است: در ازل پرتو حسنت ز تجلى دم زد، عشق پیدا شد و آتش به همه عالم زد. | ||
نظرى | نظرى کرد که بیند به جهان صورت خویش، خیمه در آب و گل مزرعه آدم زد. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 413 با ویرایش و اصلاح جملات.</ref> <ref>ترجمه سواد اعظم، ص 181. | ||
</ref> | </ref> | ||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
[[رده: کلام اسلامی]] | [[رده: کلام اسلامی]] | ||
[[رده: فرق و مذاهب کلامی]] | [[رده: فرق و مذاهب کلامی]] | ||
<references /> | |||
نسخهٔ ۲۶ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۱۰
مصوّریه طایفه ای بودند با این اعتقاد که خداوند متعال آدم را در قالب و صورت خودش آفرید. آن‌ها برای صحت ادعای خویش به این حدیث استناد می‌کردند که فرمود: «خلق اللّه آدم على صورته» و می‌گفتند این حدیث را احمد حنبل در کتاب مسند خویش آورده و بخاری و مسلم آن را از ابو هریره نقل کرده‌اند. حافظ شیرازى با الهام از این حدیث گفته است: در ازل پرتو حسنت ز تجلى دم زد، عشق پیدا شد و آتش به همه عالم زد. نظرى کرد که بیند به جهان صورت خویش، خیمه در آب و گل مزرعه آدم زد. [۱] [۲]