منجی: تفاوت میان نسخه‌ها

انتظار ظهور منجی در آخر الزمان با هدف نجات جامعه از ظلم و پلیدی،  فکر بشر را از دیر باز به خود مشغول کرده است. این وعده در دوره های مختلف زمان و از سوی [[پیامبران]] و [[ادیان]] مختلف به امت ها داده شده است که جامعه غرق در ظلم و بی عدالتی  به دست یک انسان برگزیده و قدرت مند اصلاح خواهد شد. بنابر این، سابقه طولانی اعتقاد به ظهور منجی صرفا به [[اسلام]] باز نمی گردد، بلکه پرداختن به وجود منجی در  بیشتر [[ادیان الهی]] و بعضا غیر الهی از معتقدات پذیرفته شده در جوامع انسانی است.در  منابع یهود، مسیح، زرتشت، هندوها و بودائیان، به مسئله منجی پرداخته شده است که می‌آید و بشر را از تاریکی و تباهی نجات می‌دهد و عدالت را در سراسر جهان برقرار می کند.اضافه بر این، می توان گفت که هر چند تعابیر مربوط به نحوه پرداختن به منجی و اوصاف او در ادیان مختلف متفاوت است، ولی یک نقطه مشترک در همه ادیان الهی وجود دارد و آن چیزی جز [[ایمان]] و اعتقاد به ظهور منجی نخواهد بود.

در [[سفر پیدایش]] نقل شده است که خداوند بر [[حضرت ابراهیم]] ظاهر شد و به وی گفت این زمین را تا ابد به نسل تو می بخشم <ref>سفر پیدایش، فصل12، بند7؛ فصل13، بند15؛ فصل15، بندهای 5ـ8</ref> تو پدر امت های بسیاری خواهی بود. عهد خویش را در میان تو و ذریه تو استوار می گردانم. این عهد جاودانه نسل به نسل تو ادامه خواهد یافت. اما به [[اسماعیل]]  برکت می دهم و بارورش می گردانم. نسلی فراوان به او می دهم. از این نسل که در واقع نسل ابراهیم است، تمام مردم جهان بهره مند خواهند شد. <ref>همان، فصل17، بندهای 5ـ8 و20؛ فصل18، بند19.</ref>

در کتاب [[زبور]] [[داود]] که با عنوان «[[مزامیر]]» و در لابلای [[عهد عتیق]] آمده، نویدهایی درباره ظهور منجی موعود داده شده است.  می توان گفت در هر بخشی از این کتاب  به ظهور منجی اشاره شده است و  پیروزی صالحان بر ظالمان و تشکیل حکومت فراگیر جهانی نوید داده شده است. جالب توجه اینکه [[قرآن کریم]] آیاتی پیرامون ظهور منجی از زبور نقل کرده است که در زبور فعلی نیز بدون آن که تحریف شود موجود است. قرآن کریم  می‌فرماید:«ولقد کتبنا فی الزّبور من بعد الذّکر اَنّ الارضَ یرئُها عبادی الصّالحونَ». در «زبور» بعد از ذكر ([[تورات]]) نوشتیم: «بندگان شایسته ‏ام وارث (حكومت) زمین خواهند شد!» <ref> سوره انبیا ء: 105.</ref> آیه مربوط به ظهور حضرت مهدی(عج) می باشد. در متن «زبور» آمده است: زیرا که ستمگران نابود و مومنان و منتظران  وارث زمین خواهند شد و  صالحان را خداوند تأیید می کند. خداوند روزهای کاملان را می داند و میراث آن ها خواهد بود برای همیشه. <ref> کتاب مزامیر ، مزمور 37، بندهای 9ـ12 و 17ـ18</ref>علاوه، با دقت به آیه شریفه به دست می آوریم که خداوند می‌فرماید قبل از اشاره به حکومت صالحان در زبور، حکایت آن را در «ذکر» یعنی  تورات بیان کرده ایم.ر ک، <ref> محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، [[تهران]]، [[دارالکتب الاسلامیه]]، 1385ق، ج 51، ص47؛</ref> <ref>  علی بن ابراهیم قمی ، تفسیر قمی ، ذیل آیه انبیاء 105؛</ref> و <ref> فخررازی ، تفسیرالکبیر ، ذیل آیه مربوطه.</ref> و در جای دیگری می‌فرماید قوم ها را به انصاف داوری خواهد کرد. آسمان شادی می کند و زمین خرسند می گردد. دریا ها از حجم آب غرش خواهد کرد. صحرا و هرچه در آن است به  شادی در می‌آید. آنگاه تمام درختان در حضور خداوند آواز نیکو خواهند خواند، زیرا که او برای داوری جهان می‌آید. <ref>کتاب مزامیر، مزمور 96، بندهای 10ـ13</ref>. در هر صورت، نویدهای منجی در زبور بسیار فراوان است.مثلا در بیش از 35 بخش از مزامیر 150 گانه، نوید ظهور آمده است که برای اطلاعات بیشتر، می توان به متن مزامیر در عهد عتیق مراجعه کرد.