حسن قویسنی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'می کرد' به 'می‌کرد') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
</div> | </div> | ||
'''حسن بن درویش بن عبدالله بن مطاوع القویسنی برهان الدین''' (درگذشت 1254 ق / 1838 م) عالم دینی از کشور [[مصر]] منسوب به منطقه قوسینا که در آن متولد شده است. وی چهار سال شیخ [[الازهر]] بود (1250 ق - 1254 ق / 1834 م - 1838 م).از جمله آثار وی | '''حسن بن درویش بن عبدالله بن مطاوع القویسنی برهان الدین''' (درگذشت 1254 ق / 1838 م) عالم دینی از کشور [[مصر]] منسوب به منطقه قوسینا که در آن متولد شده است. وی چهار سال شیخ [[الازهر]] بود (1250 ق - 1254 ق / 1834 م - 1838 م).از جمله آثار وی می‌توان به رساله‌ای در ارث و "سند القویسنی" اشاره کرد<ref>[https://www.dar-alifta.org/AR/ViewScientist.aspx?sec=new&ID=35&LangID=1 سایت دارالافتاءمصر]</ref>. | ||
=تربیت و تحصیلات= | =تربیت و تحصیلات= | ||
در مورد شیخ حسن القویسنی در کتب تراجم توضیحی برای دوران تحصیل او نیامده است. فقط به این نکته اشاره شده که او | در مورد شیخ حسن القویسنی در کتب تراجم توضیحی برای دوران تحصیل او نیامده است. فقط به این نکته اشاره شده که او نابینا بود و به نام البرهان القویسنی الشافعی مشهور بوده است. | ||
=شاگردانش= | =شاگردانش= | ||
بسیاری از علمای برجسته از شاگردان او به شمار | بسیاری از علمای برجسته از شاگردان او به شمار می‌آیند. از جمله مشهورترین ایشان: الشیخ إبراهیم الباجوری، السید مصطفى الذهبی و الشیخ محمد البنانی و یکی از درخشان‌ترین شاگردان وی رفاعة الطهطاوی بود که مباحثی از اصول فقه و علم حدیث را به نزد شیخ القویسنی آموخت. از دیگر شاگردان وی نوه او الشیخ حسن القویسنی و شیخ رواق ابن معمرو بودند. | ||
=سیره و روش= | =سیره و روش= | ||
شیخ حسن القویسنی | شیخ حسن القویسنی عالمی وارسته، دقیق، متقی، زاهد و عارف بود. حاکم مصر هرچه از مواهب دنیوی به او هدیه می‌کرد او از پذیرش آن خودداری می‌نمود و بسیار به روشی زاهدانه در زندگی خو داشته و به تصوف گرایش فراوانی داشت. | ||
=آثار= | =آثار= | ||
نسخهٔ ۹ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۵۳
| نام | حسن بن درویش بن عبدالله بن مطاوع القویسنی |
|---|---|
| نامهای دیگر | شیخ البرهان القویسنی الشافعی |
| وفات | 1254 هجری قمری |
حسن بن درویش بن عبدالله بن مطاوع القویسنی برهان الدین (درگذشت 1254 ق / 1838 م) عالم دینی از کشور مصر منسوب به منطقه قوسینا که در آن متولد شده است. وی چهار سال شیخ الازهر بود (1250 ق - 1254 ق / 1834 م - 1838 م).از جمله آثار وی می‌توان به رساله‌ای در ارث و "سند القویسنی" اشاره کرد[۱].
تربیت و تحصیلات
در مورد شیخ حسن القویسنی در کتب تراجم توضیحی برای دوران تحصیل او نیامده است. فقط به این نکته اشاره شده که او نابینا بود و به نام البرهان القویسنی الشافعی مشهور بوده است.
شاگردانش
بسیاری از علمای برجسته از شاگردان او به شمار می‌آیند. از جمله مشهورترین ایشان: الشیخ إبراهیم الباجوری، السید مصطفى الذهبی و الشیخ محمد البنانی و یکی از درخشان‌ترین شاگردان وی رفاعة الطهطاوی بود که مباحثی از اصول فقه و علم حدیث را به نزد شیخ القویسنی آموخت. از دیگر شاگردان وی نوه او الشیخ حسن القویسنی و شیخ رواق ابن معمرو بودند.
سیره و روش
شیخ حسن القویسنی عالمی وارسته، دقیق، متقی، زاهد و عارف بود. حاکم مصر هرچه از مواهب دنیوی به او هدیه می‌کرد او از پذیرش آن خودداری می‌نمود و بسیار به روشی زاهدانه در زندگی خو داشته و به تصوف گرایش فراوانی داشت.
آثار
شرح الاسلم المنورق عبدالرحمن بن محمد الصغیر الاخدری از علمای قرن دهم هجری سندالقویسنی رساله ارث (در فقه)
ریاست الازهر
پس از درگذشت شیخ حسن العطار شیخ البرهان القویسنی شافعی ریاست الازهر را در سال 1250 هجری قمری به دست گرفت و تا زمان مرگ وی ادامه داشت.
درگذشت
شیخ حسن القویسنی در سال 1254 هجری قمری در قاهره درگذشت و در مسجد شیخ علی البیومی در حسینیه قاهره به خاک سپرده شد.