تقی الدین الهلالی: تفاوت میان نسخه‌ها

تقی الدین در روستای الفرخ به دنیا آمد که «الفيضة القديمة» نیز نامیده می‌شد، در چند مایلی الریصانی، دره ای از شهر دارماسا که اکنون با نام تاولت در جنوب پادشاهی مراکش شناخته می شود. او در خانواده ای از علما بزرگ شد و پدر و پدربزرگش در آن کشور حقوقدانان بودند.  

او قرآن را برای پدرش خواند و آن را هنگامی که دوازده ساله بود حفظ کرد و شیخ تندقی الشنگیتی شروع به حفظ اختصار خلیل کرد و علوم فقه عربی و مالکی را برای او خواند تا اینکه شیخ در غیاب او از او آگاه شد.

او یادگیری اولیه خود را به پایان رساند و تنها ۱۵ سال داشت. پس از مرگ پدرش بین قبایل حرکت کرد، در زیان ساکن شد، مردم را در مسجد خانه کرد، قرآن را به کودکان آموخت و در آنجا آتلانتیک امازیغ را آموخت. [ او برای از سرگیری مطالعات خود به دست شیخ محمد بن حبیب الشنجیتی بازگشت. پس از مرگ دومی در سال ۱۹۱۹ به اوجدا رفت و مدتی توسط قاضی احمد الاسکرج تدریس شد و در زبان، دستور زبان، ادبیات، فقه و تفسیر جنگید.

در سال ۱۳۴۰ به شهر فز رفت و از علمای خود مانند شیخ فاطمه الشراوی و شیخ محمد بن العربی العاوی تحصیل کرد و از مسجد روستاییان گواهی نامه گرفت.

[[۱۸ در ابتدا یک گروه صوفی بود که دکترین خود را تغییر داد و شروع به هشدار دادن به مردم در این باره کرد و کتابی در نقد آن به نام «هدیه هدیه هدایت کننده به جنت» نوشت و آن ها انتقام آن را گرفت.

او شروع به نوشتن به روزنامه اخوان المسلمین مخفیانه از طریق انگلیسی در تتوآن کرد، پس از آن که حسن الباننا خواستار جلب صدای نویسندگان و نویسندگان مراکشی شد، اما اسپانیایی ها در مورد محتوای نامه هایی که به روزنامه اخوان المسلمین فرستاده بود، او را دستگیر و زندانی کردند و او را متهم نکردند و سه روز باقی ماندند، بنابراین مردم این شهر اعتراض کردند و ایستگاه لندن این حادثه لهجه مراکشی را پخش کرد و اعتراض کرد و او را آزاد کرد. سپس فرانسوی ها او را به دلیل فعالیت های ضد آن ها در مراکش به اعدام محکوم کردند.

درخواست دانش در مصر

تقی الدین ۲۶ ساله در سال ۱۹۲۲ مراکش را به مصر ترک کرد و هدف او درخواست علم ال حدیث بود، او به مسجد الازهر رفت، اما زیاد در آنجا نماند، جایی که هدفش را پیدا نکرد، بنابراین با او شکست، و به قسمت شیخ راشد ردا و دانشجویانش پیوست و در آنجا ذهن تقی الدین را نوار زد و در بحث های شدیدی که در شوراهای شیخ رشید ردا که عامل بلوغ فکری او بود، گوش داد و شرکت کرد و در بحث های شدیدی که در شوراهای شیخ رشید ردا صورت می گرفت، شرکت کرد. برای استفاده از فکر، به دنبال شواهد ذهنی، به بیش از حد تحریم دانشمندان رسانه ها و اذعان به هر آنچه که آنها در مورد آنها گفته اند، به تحقیقات مستقل و وزن.