جمال الدین سنهوری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''حلمی عبدالمجید''' می‌گوید: ''استاد عبدالحکیم عبدین'' به او گفت که برادر جمال‌الدین سنهوری، تبعه سودانی - که دانشجوی دانشکده حقوق دانشگاه [[قاهره]] بود - و در سفری که به [[سودان]] داشت به [[نماز جمعه]] رفت و در مسجد [[امام مهدی]](عج) حضور یافت، و برای ایراد خطبه [[نماز جمعه]] از [[سعید رمضان]] اذن خواست، او خطبه ایراد کرد و احساسات را متزلزل کرد. پس از نماز یکی از نمازگزاران، ایشان را صدا زد و از كارش پرسيد، پس فرمود: من دانشجوى دانشكده حقوق در [[قاهره]] هستم، به او گفت: بعد از فارغ التحصیلی چقدر به تو حقوق می‌دهند.؟ گفت: دوازده لیره مصر. به او گفت: پنج تا دیگر به تو می‌دهم و تا تو پیش ما بی‌مانی و هر هفته خطبه‌های نماز جمعه را برای ما بخوانی، ایشان با تأکید بر لزوم تکمیل تحصیلات دانشگاهی، از نمازگزار تشکر کرد و نپذیرفت.<br>

در اواسط دهه 1940 میلادی [[اخوان‌المسلمین]] در [[مصر]] تصمیم گرفت در فضای باز سیاسی در [[سودان]] فعالیت داشته باشد؛ بنابراین هیئتی را به رهبری ''صلاح عبدالحافظ'' وکیل مصری و همراه وی یک شهروند سودانی به نام '''جمال‌الدین سنهوری''' فرستاد. سنهوری که برای تحصیل علم به آنجا رفت و در آنجا به [[اخوان‌المسلمین]] پیوست و اولین سازمان اخوان المسلمین را تشکیل داد.<br>

رهبران شروع به هجوم به سودان کردند و ایده های جنبش اخوان المسلمین را تبلیغ کردند تا بتوانند شعبه هایی را در خارطوم و بقیه روستاهای سودان تأسیس کنند. از جمله کسانی که تحت تأثیر این جریان قرار گرفتند، علی طالب الله است که اولین کسی بود که متعهد شد. بیعت با رهبر این گروه در سودان بر اساس بیعتی که با امام حسن البناء داده بود. در مورد جریان دوم، این جنبش دانشجویی از فرستادگان مصر است که نقش مستقیمی در تأسیس اولین هسته جنبش اخوان المسلمین در سودان داشت و در ایام تعطیلات، ندای اخوان المسلمین را در میان مردم پخش و پخش کردند. سودانی‌ها، به‌ویژه در مجاورت والدین، آشنایان و همسالان جوانان، و در رأس آنها صادق عبدالله عبدالمجید، جمال الدین السنهوری، کمال مدنی و محمد خیر عبدالقادر بودند.