محمره: تفاوت میان نسخه‌ها

محمره از فرقه‌های غیر مسلمان بوده‌اند و بر خلاف [[بنی العباس]] که شعار و لباس سیاه داشتند، اما این گروه رنگ قرمز را به عنوان شعار و لباس خود انتخاب کردند. همچنین این طایفه از نظر عقیدتی مقابل [[خرمیه]] قرار داشتند، اگر چه گاهی نیز با فرقه مذکور همسو می شدند.<ref>اسفرایینی شهفور، التبصیر فی الدین، ص 135  مسعودی علی بن حسین، التنبیه و الاشراف،  ص 307</ref>

این طایفه در هر جایى به لقبى معروف بوده‌اند: در اصفهان خرمیه و در قزوین و رى [[مزدكيه|مزدکیه]] و [[سنباذيه|سنباذیه]] و در دینور و نهاوند محمّره و در آذربایجان [[قوليه|قولیه]] خوانده مى ‏شوند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 394  با ویرایش اندک.</ref> در برخی از منابع، محمره نام دیگری برای [[اسماعیله]] بیان شده و نوشته است: اسماعیلیه را به سبب آن که به باطن کتاب قائل بودند، باطنیه، به سبب آن که به حمدان قرمط منسوب هستند، [[قرامطه]]  به سبب آن که محرمات را مباح مى‌دانستند،  [[حرمیه]] و به سبب آن که به هفت شریعت معتقد بودند، ـ شرایع [[آدم]]، [[نوح]]، [[ابراهیم]]، [[موسی]]، [[عیسی]]، محمد و مهدی ـ [[سبعیه]] نامیده می شدند. نام دیگر ایشان [[بابکیه]] است به این دلیل که گروهی از ایشان از بابک خرّمی پیروی کردند. ایشان هم چنین به محمّره نیز ملقب هستند چرا که در روزگار بابک لباس سرخ می پوشیدند.<ref>خوانساری محمد باقر، روضات الجنات فی احوال العلماء و السادات، ج8، ص 64</ref> همچنین آورده اند که قسم دوم از خرمیه، [[خرمدینیه]] (به زاء منقوطه) است که در بستر دولت اسلام ظاهر شدند. آنان دو فرقه بابکیه و [[مازیاریه]] بوده و هر دو نیز به محمّره معروف بودند. <ref>بغدادی عبد القاهر،  الفرق بین الفرق، ص285 اسفرایینی شهفور،  التبصیر فی الدین، ص 136</ref>

آنان معتقد بودند که در هر زمان هفت نفر می باشند که باید به آنان اقتدا کرد. <ref>خوانساری محمد باقر، روضات الجنات فی احوال العلماء و السادات، ج8، ص 64</ref>