عیدروس بن عمر الحبشی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
جز (جایگزینی متن - 'می کرد' به 'می‌کرد')
جز (جایگزینی متن - 'اینگونه' به 'این‌گونه')
خط ۷: خط ۷:


=تولد و تربیت=
=تولد و تربیت=
او در شهر الغرفه در حضرموت در روز جمعه ۲۳ مه سال ۱۲۳۷ه.ق به دنیا آمد و مادرش سعدیه بنت علوی بن عبدالله بن علوی بن احمد بن جعفر بن حسین بن احمد بزرگ مردم حبشی است. او در سایه حمایت و تربیت پدر و عمویش بزرگ شد. پدرش تربیت عیدروس را به عمویش سید محمد بن عیدروس الحبشی سپرد. عمویش از حدود پنج سالگی از او مراقبت می‌کرد، هر هفته او را با خود به شبام می برد تا در مجلس استادش سید احمد بن عمر بن زین بن سمیط شرکت کند و اینگونه بود که توانست محضر استاد سید احمد بن عمر بن زین بن سمیط را درک کند.  هنگامی که ده ساله بود عمویش درگذشت. وقتی پدرش عمر بن عیدروس آثار نبوغ و زیرکی را در او دید، پس از عمویش خود بر تربیت عیدروس نظارت کرد. بنابراین کتاب های «رسالة الإمام أحمد بن زین»، و «شرح الرملی على المختصر الصغیر»، سپس «شرح الفشنی على الزبد»، و «شرح التحریر»، و «الرحبیة»، و «شرح الشمائل» برای بن حجر، و «الآجرومیة» به همراه مطالعه برخی از کتاب های حجیم مانند«التحفة» و «فتح الجواد» را برای او خواند و به او آموزش داد. او سیزده ساله بود که پدرش نیز درگذشت.
او در شهر الغرفه در حضرموت در روز جمعه ۲۳ مه سال ۱۲۳۷ه.ق به دنیا آمد و مادرش سعدیه بنت علوی بن عبدالله بن علوی بن احمد بن جعفر بن حسین بن احمد بزرگ مردم حبشی است. او در سایه حمایت و تربیت پدر و عمویش بزرگ شد. پدرش تربیت عیدروس را به عمویش سید محمد بن عیدروس الحبشی سپرد. عمویش از حدود پنج سالگی از او مراقبت می‌کرد، هر هفته او را با خود به شبام می برد تا در مجلس استادش سید احمد بن عمر بن زین بن سمیط شرکت کند و این‌گونه بود که توانست محضر استاد سید احمد بن عمر بن زین بن سمیط را درک کند.  هنگامی که ده ساله بود عمویش درگذشت. وقتی پدرش عمر بن عیدروس آثار نبوغ و زیرکی را در او دید، پس از عمویش خود بر تربیت عیدروس نظارت کرد. بنابراین کتاب های «رسالة الإمام أحمد بن زین»، و «شرح الرملی على المختصر الصغیر»، سپس «شرح الفشنی على الزبد»، و «شرح التحریر»، و «الرحبیة»، و «شرح الشمائل» برای بن حجر، و «الآجرومیة» به همراه مطالعه برخی از کتاب های حجیم مانند«التحفة» و «فتح الجواد» را برای او خواند و به او آموزش داد. او سیزده ساله بود که پدرش نیز درگذشت.


=اساتید=
=اساتید=

نسخهٔ ‏۷ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۲۵

عیدروس بن عمر الحبشی (۱۲۳۷-۱۳۱۴ ه. استاد علم رجال و حدیث و اسناد بود. سند شجره‌نامه سادات و طریقه علویه با تایید اوست. در زمان خود در سرزمین حضرموت در توجهش به علم اسناد یگانه بود و کتابهایی در این علم نگاشته که در ابواب خود مرجع هستند. به ویژه برای اهل حضرموت مرجع اسناد بود و نزد ایشان به «مُسنِد حضرموت» لقب گرفته بود.[۱]

نسب

عیدروس بن عمر بن عیدروس بن عبدالرحمن بن عیسى بن محمد بن أحمد صاحب الشعب بن محمد بن علوی بن أبی‌بکر الحبشی بن علی بن أحمد بن محمد أسد الله بن حسن الترابی بن علی بن الفقیه المقدم محمد بن علی بن محمد صاحب مرباط بن علی خالع قسم بن علوی بن محمد بن علوی بن عبیدالله بن أحمد المهاجر بن عیسى بن محمد النقیب بن علی العریضی بن جعفر الصادق بن محمد‌الباقر بن علی زین‌العابدین بن الحسین بن امام علی بن أبی‌طالب، و امام علی همسر فاطمه دختر محمد صلی الله علیه و آله است.

او سی و یکمین نوه پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله است.

تولد و تربیت

او در شهر الغرفه در حضرموت در روز جمعه ۲۳ مه سال ۱۲۳۷ه.ق به دنیا آمد و مادرش سعدیه بنت علوی بن عبدالله بن علوی بن احمد بن جعفر بن حسین بن احمد بزرگ مردم حبشی است. او در سایه حمایت و تربیت پدر و عمویش بزرگ شد. پدرش تربیت عیدروس را به عمویش سید محمد بن عیدروس الحبشی سپرد. عمویش از حدود پنج سالگی از او مراقبت می‌کرد، هر هفته او را با خود به شبام می برد تا در مجلس استادش سید احمد بن عمر بن زین بن سمیط شرکت کند و این‌گونه بود که توانست محضر استاد سید احمد بن عمر بن زین بن سمیط را درک کند. هنگامی که ده ساله بود عمویش درگذشت. وقتی پدرش عمر بن عیدروس آثار نبوغ و زیرکی را در او دید، پس از عمویش خود بر تربیت عیدروس نظارت کرد. بنابراین کتاب های «رسالة الإمام أحمد بن زین»، و «شرح الرملی على المختصر الصغیر»، سپس «شرح الفشنی على الزبد»، و «شرح التحریر»، و «الرحبیة»، و «شرح الشمائل» برای بن حجر، و «الآجرومیة» به همراه مطالعه برخی از کتاب های حجیم مانند«التحفة» و «فتح الجواد» را برای او خواند و به او آموزش داد. او سیزده ساله بود که پدرش نیز درگذشت.

اساتید

حبیب عیدروس به شهرهای دور و نزدیک حضرموت از قبیل شبام، تریم، سیون، الخریبه دوعن سفر کرد واز بزرگان و علمای آن کسب علم نمود. پس از آن در سال 1276 هجری قمری به حجاز برای انجام مناسک حج رفت. و در آن سال با علمای حرمین شریفین و دیگران ملاقات کرد. آنگونه که شاگردش شیخ عمر شیبان در «الفیوضات العرشیة» ذکر کرده است، او بیش از ۲۰۰ استاد دارد که در اینجا گزیده ای از ایشان را آورده ایم:

پدرش، عمر بن عیدروس الحبشی

عمویش، محمد بن عیدروس الحبشی

أحمد بن عمر بن سمیط

محمد بن أحمد بن جعفر الحبشی

حسن بن صالح البحر

عبدالله بن حسین بن طاهر

علی بن عمر السقاف

عبدالله بن علی بن شهاب‌الدین

محمد بن عبدالرحمن الحداد

أحمد بن علی الجنید

عبدالله بن عمر بن یحیى

عبدالله بن حسین بلفقیه

محسن بن علوی السقاف

محمد بن حسین الحبشی

عمر بن محمد بن سمیط

عبدالله بن أحمد باسودان

عبدالله بن سعد بن سمیر

عبدالرحمن بن علی السقاف

عبدالله بن عبدالرحمن بن سمیط

حسین بن عمر بن سهل

محمد بن عبدالله باسودان

أحمد بن زینی دحلان

محمد بن عمر بن عبدالرسول العطار

محمد النور المغربی الإدریسی

عبدالله بن مصلح الخرسانی

محمد بن خاتم الأحسائی العمانی

شیخ بن عمر السقاف

عمر بن عبدالله الجفری

سعید بن محمد باعشن

أحمد بن سعید باحنشل

علی بن عبدالقادر باحسین

علوی بن زین الحبشی

أحمد بن محمد المحضار

محمد بن إبراهیم بلفقیه

حامد بن عمر بافرج

محمد بن علی السقاف

عبدالقادر بن حسن السقاف

صالح بن عبدالله العطاس

أبوبکر بن عبدالله العطاس

محمد العزب الدمیاطی المدنی

حسن بن حسین بن أحمد الحداد

عبدالله بن أبی‌بکر عیدید

عبدالقادر بن محمد الحبشی

محمد بن عبدالله بن قطبان السقاف

عمر بن أبی‌بکر الحداد

عبدالله بن عیدروس البار

عمر بن زین الحبشی

عبدالرحمن بن سلیمان الأهدل

رضوان بن أحمد بارضوان

شاگردان

بسیار مشکل است که شاگردان حبیب عیدروس را برشماریم زیرا ده ها بلکه صدها نفر از او کسب دانش کرده اند و به بسیاری از اهل زمان خودش اجازات عامه و خاصه مختلف در علوم شرعیه و ادعیه و اذکار و اوراد داده است. شیخ عمر سیبان از شاگردان او در کتاب «الفیوضات العرشیة» تعدادی از آنها را ذکر کرده است و برخی از ایشان عبارتند از:

عبدالرحمن بن محمد المشهور

علی بن محمد الحبشی

عبیدالله بن محسن السقاف

أحمد بن حامد بن عمر بن سمیط

ابنه محمد بن عیدروس الحبشی

ابنه عمر بن عیدروس الحبشی

محمد بن شیخ الدثنی

عوض بن عمر شیبان

عمر بن عوض بن عمر شیبان

عمر بن عیدروس العیدروس

محمد بن أحمد الخطیب

أحمد بن حسین بن سمیط

عبدالرحمن بن عیسى الحبشی

محمد بن شیخان الحبشی

علوی بن عبدالرحمن السقاف

محمد بن أحمد بن عبدالله البار

أحمد بن أبی‌بکر باعباد

محمد بن سقاف بن الشیخ أبی‌بکر بن سالم

أحمد بن عمر بن یحیى

عمر بن هادون العطاس

أحمد بن حسن العطاس

جعفر بن محمد العطاس

محمد بن أحمد المحضار

یوسف بن أحمد الزواوی

بکری بن محمد شطا

أحمد بن قاسم بن یحیى

عبدالله بن زین‌العابدین العیدروس

عبدالله بن أبی‌بکر باسودان

سالم بن عمر بن عانوز الحضرمی

محمد بن طاهر الحداد

سالم بن طه الحبشی

علی بن أحمد المحضار

محمد بن سالم السری

محمد علی بن ظاهر الوتری

عبدالله بن عیدروس البار

مصطفى بن أحمد المحضار

حسن بارحیم بامشموس

أحمد بن معروف باجمال

عبدالإله بن حسن بن صالح البحر

أحمد بن حسن بن علوی الحبشی

علی بن محمد بلجون

علوی بن عبدالرحمن المشهور

نویسندگان زندگی نامه او

از جمله شاگردانش که زندگی نامه او را نوشته اند عبارتند از:

عمر بن عوض شیبان

محمد بن أبی‌بکر باذیب

حسین بن محمد الحبشی

علی بن محمد الحبشی

سالم بن عبدالرحمن باصهی

أبوبکر بن عبدالرحمن بن شهاب‌الدین

سالم بن حفیظ بن الشیخ أبی‌بکر بن سالم

محمد بن حسن عیدید

عبدالرحمن بن عبیدالله السقاف

عبدالله بن طاهر الحداد

علوی بن طاهر الحداد

تالیفات

او علاقه زیادی به پیگیری و تحقیق در کتاب ها و آثار، به ویژه آثار اساتیدش و اساتید اساتیدش داشت و علاقه‌مند بود که آثار خطی و دست نویس را جمع آوری کند، و اگر اصل دست‌نویس را نمی‌توانست بیابد کپی آن را نگهداری می‌کرد. کتابخانه او حاوی حکایت های کتاب ها و دست نوشته ها بود، از جمله: «شرح الجامع الصغیر» برای امیر صنعانی و این کتابخانه تا به امروز در خانه اش حفظ شده است، نوه هایش نسلی پس از نسلی از آن مراقبت می‌کنند. نوه نوه اش عبدالله بن محمد الحبشی آثار موجود در کتابخانه لیست کرده و نام برخی از کتاب های مهم و نادر را در آن منتشر کرده و تعداد این کتاب های نادر به ۱۶۰ عنوان می‌رسد. حبیب عیدروس در علم انساب، آثار بزرگ مشهوری را طبقه بندی کرده است، یعنی اَثبات سه گانه:

  • «منحة الفتاح الفاطر فی ذکر أسانید السادة الأکابر»، اولین کتابی که در هنراسانید و زندگی نامه نوشته است.
  • «عقد الیواقیت الجوهریة وسمط العین الذهبیة»، برای نشان دادن سلسله طریقه علویه، و انتساب های صحیح آن که به سلف صالح و به رسول الله صلی الله علیه و آله می رسند.
  • «عقود اللآل فی أسانید الرجال»، در ذکر اسناد و انساب علما و نقل علومی که داشته اند و از اساتید علوی دریافت کرده اند و نیز کسانی که از علمای حضرمی نقل روایت کرده اند.

او تحقیقات و جزوه های کمی نیز دارد که مشهور نیست مانند: «نبذة فی ختم صحیح البخاری»، و «نبذة فی ختم إحیاء علوم الدین»، و «کیفیة السلام على أهل القبور»، و شعرهایش نیز توسط شاگردش شیخ محمد بن علی بن شیخ الدثانی در جزوه ای جمع آوری جمع آوری شده است. جزوه های او در یک جلد کتاب و سفارشات و نصایح او در یک جلد دیگر گرداوری شده است. علاوه بر آنچه که از او توسط عمر شیبان جمع آوری شده است.

کتاب هایی در مورد او

برخی از شاگردان او مطالبی که از استاد عیدروس شنیده بودند را نوشته و گرداوری کرده اند. این نوشته ها شامل سخنان، موعظه ها و تفسیر برخی آیات و احدیث نبوی است و در چند جلد چاپ شده‌اند. برخی از آنها عبارتند از:

«الفیوضات العرشیة والمنوحات الحبشیة» اثر شیخ عمر بن عوض بن عمر شیبان که در سال ۱۳۵۶ه.ق درگذشت، کتابی که در وصف عیدروس محبوب بن عمر الحبشی و زندگی نامه او، جزئیات امور او، چگونگی عبادت و مانند آن می باشد؛

«النهر المورود من بحر الفضل والکرم والجود» که سید عبیدالله بن محسن بن علوی السقاف آن را گردآوری کرد و شامل بسیاری از سخنان حبیب عیدروس و برخی از صفات او می باشد.

«مطالع النفوس وأنوار الغلوس» اثر شیخ عمر شیبان نیز مجموع کرامت های خارق العاده ای است که از حبیب عیدروس الحبشی دیده شده است.

«رواح القلوب والنفوس فی مناقب الحبیب عیدروس»، نوشته شیخ سالم بن احمد بن علی بن ابی الغیث اثر حمید المدودی (متوفی سال ۱۳۴۵ه.ق) است.

فرزندان

از او محمد (متوفی ۱۳۲۲ه.ق) به جای ماند و از محمد، علی (متوفی ۱۳۸۲ه.ق) به جای ماند و علی شش پسر به نام های محمد، حسن، حسین، عبدالله، احمد و عبدالرحمن داشت. از نوادگان او می توان به عبدالله بن محمدالحبشی، یکی از بزرگان اهل پژوهش و نشر دهندگان علم امروزی اشاره کرد.

وفات

او در شب نهم رجب در سال 1314ه.ق در شهر الغرفة از دنیا رفت. او را در قبری که یک سال قبل از وفاتش در غرب مسجد جامع آماده کرده بود، دفن کردند.

منابع

الحبشی، عیدروس بن عمر (۱۴۳۰ ه . قرارداد زمان بندی های ضروری و چشم طلایی (PDF). Trim, Yemen: Dar al-Alam and Da'wa.

الحبشی، عیدروس بن عمر (۱۴۱۹ ه. فتاح الفاتر گرانت از حمایت آقایان بزرگ (PDF) یاد می کند. Trim, Yemen: Dar al-Faqih.

پانویس

  1. الزرکلی, خیر الدین (2002). الأعلام (PDF). الجزء الخامس. بیروت، لبنان: دار العلم للملایین. صفحة 99. مؤرشف من الأصل (PDF) فی 6 نوفمبر 2020.