ارتداد: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
از معانی مذکور سنخیتی آشکار بین معنای لغوی و اصطلاح فقهی به دست میآید؛ گرچه برخی از فقها این سنخیت را به گونهای دیگر یعنی به معنای «خروج از شیء ([[کفر]]) و سپس بازگشت به همان شیء» مطرح نمودهاند<ref>نعمانبن محمدبنحیّون تمیمی، دعائم الاسلام، قاهره، دارالمعارف، 1358ق، چاپ دوم، ج2، ص479. </ref>. البته چنین معنایی تنها در مورد کافری که از اسلام به کفر خود باز میگردد صادق است؛ اما معانی نخست شامل مسلمانی که از دین خود روگردانده نیز میشود. | از معانی مذکور سنخیتی آشکار بین معنای لغوی و اصطلاح فقهی به دست میآید؛ گرچه برخی از فقها این سنخیت را به گونهای دیگر یعنی به معنای «خروج از شیء ([[کفر]]) و سپس بازگشت به همان شیء» مطرح نمودهاند<ref>نعمانبن محمدبنحیّون تمیمی، دعائم الاسلام، قاهره، دارالمعارف، 1358ق، چاپ دوم، ج2، ص479. </ref>. البته چنین معنایی تنها در مورد کافری که از اسلام به کفر خود باز میگردد صادق است؛ اما معانی نخست شامل مسلمانی که از دین خود روگردانده نیز میشود. | ||
= | =پانویس= | ||
{{پانویس|2}} | |||
[[رده:اسلام]] | [[رده:اسلام]] | ||
نسخهٔ ۹ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۲۳
÷
نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.
یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در
| نام | ارتداد |
|---|
اِرْتِدادْ خارج‌شدن و رویگردانی از دین اسلام است. اگر كسى كه مسلمان است، از دين اسلام بيرون رود. او را در اصطلاح دينى مرتد گويند. برخی از موجبات ارتداد از نظر فقیهان عبارتند از: انكار ضرورى دين؛ چيزى را كه از دين نيست جزء دين شمردن؛ كفر ورزيدن به خدا يا پیامبر؛ انجام كارى كه حاكى از بى‌ايمانى است. مانند سجده بر بت يا توهين به مقدسات اسلامى. در فقه اسلامی شخص مرتد تحت شرایطی به مرگ محکوم می شود.
ارتداد
«ارتداد» واژهای است فقهی ـ حقوقی از ریشه ردّ و به معنای «رد شدن»، «برگشت از دین»، «از مسلمانی برگشتن»[۱]، «رو گردانیدن از مذهب اسلام بعد از اسلام»[۲]، «برگرداندن»، «بازگرداندن، چه حسی چه معنوی»[۳]، «عقب نشینی» و «کناره گیری»[۴] آمده است. از معانی مذکور سنخیتی آشکار بین معنای لغوی و اصطلاح فقهی به دست میآید؛ گرچه برخی از فقها این سنخیت را به گونهای دیگر یعنی به معنای «خروج از شیء (کفر) و سپس بازگشت به همان شیء» مطرح نمودهاند[۵]. البته چنین معنایی تنها در مورد کافری که از اسلام به کفر خود باز میگردد صادق است؛ اما معانی نخست شامل مسلمانی که از دین خود روگردانده نیز میشود.
پانویس
- ↑ علی اکبر دهخدا، لغتنامه، تهران، مجلس شورای ملّی، 1328ش، ج6، ص1624.
- ↑ سیدجعفر سجادی، فرهنگ معارف اسلامی، تهران، شرکت مؤلّفان و مترجمان ایران، ج1، ص143 ـ 144.
- ↑ محمد قریب، فرهنگ لغات قرآن، تهران، انتشارات بنیاد، 1366ش، ج1، ص469 ـ 470. و نیز سید علی اکبر قرشی، قاموس قرآن، تهران، دارالکتب الاسلامیه، 1361ش، چاپ سوم، ج3، ص 79 ـ 80.
- ↑ الیاس آنطوانالیاس، القاموس العصری (فرهنگ نوین)، ترجمه سیدمصطفی طباطبایی، تهران، چاپخانه اسلامیه، 1358ش، چاپ دوم، ص246.
- ↑ نعمانبن محمدبنحیّون تمیمی، دعائم الاسلام، قاهره، دارالمعارف، 1358ق، چاپ دوم، ج2، ص479.