۸۷٬۵۶۷
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'علیه السلام' به 'علیه‌السلام'
جز (جایگزینی متن - 'می توان' به 'می‌توان') |
جز (جایگزینی متن - 'علیه السلام' به 'علیه‌السلام') |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
«سَجدَه» اسم مصدر «سجَدَ» و مصدر آن «سجود» می باشد و آن در لغت به معنى خضوع و تذلّل است و در شرع عبارتست از پیشانى به خاک نهادن به منظور تعظیم پروردگار. | «سَجدَه» اسم مصدر «سجَدَ» و مصدر آن «سجود» می باشد و آن در لغت به معنى خضوع و تذلّل است و در شرع عبارتست از پیشانى به خاک نهادن به منظور تعظیم پروردگار. | ||
سجده به قصد عبادت و [[پرستشِ]] مسجود خاص خداوند است و سجده به غیرخدا [[کفر]] است، اما به قصد تکریم و تعظیمِ صرف به غیرخدا نیز روا باشد؛ چنان که در [[قرآن]] در مورد حضرت آدم | سجده به قصد عبادت و [[پرستشِ]] مسجود خاص خداوند است و سجده به غیرخدا [[کفر]] است، اما به قصد تکریم و تعظیمِ صرف به غیرخدا نیز روا باشد؛ چنان که در [[قرآن]] در مورد حضرت آدم علیه‌السلام «وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِکةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ» <ref>سوره بقره: ۳۴</ref> و نیز در مورد حضرت یعقوب و حضرت یوسف علیهماالسلام «وَخَرُّوا لَهُ سُجَّدًا» <ref>سوره یوسف: ۱۰۰</ref> آمده است. | ||
سجده را نزد [[خداوند]] مکانتى عظیم و شأنى والا است و در شأن آن همین بس که خداوند خطاب به بنده اش می‌فرماید: «سجده کن و به من نزدیک آى». <ref>سوره علق: ۱۹</ref> | سجده را نزد [[خداوند]] مکانتى عظیم و شأنى والا است و در شأن آن همین بس که خداوند خطاب به بنده اش می‌فرماید: «سجده کن و به من نزدیک آى». <ref>سوره علق: ۱۹</ref> | ||