۸۷٬۸۹۳
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'پر رنگ' به 'پُر‌رنگ'
جز (جایگزینی متن - 'نشان دهنده' به 'نشان‌دهنده') |
جز (جایگزینی متن - 'پر رنگ' به 'پُر‌رنگ') |
||
| خط ۱۰۶: | خط ۱۰۶: | ||
با وجود تخریبهای دوره استعمار، فرسودگی شدید، فقر، تراکم بسیار زیاد جمعیت و … زیباییهای قصبه هنوز هم قابل توجه است. قصبه الجزیره در سال ۱۹۸۹ به عنوان میراث ملی و در سال ۲۰۱۳ توسط یونسکو به عنوان میراث جهانی ثبت شد. بی توجهی به ارزشهای میراثی قصبه، نتایج سنگین و جبران ناپذیری به دنبال داشت. برخی تغییرات مانند افزایش طبقات، تخریب بالکنها و سرپوشیده کردن حیاط ها که توسط ساکنان در خانه ها ایجاد شد، معماری اصیل قصبه را مخدوش کرد. | با وجود تخریبهای دوره استعمار، فرسودگی شدید، فقر، تراکم بسیار زیاد جمعیت و … زیباییهای قصبه هنوز هم قابل توجه است. قصبه الجزیره در سال ۱۹۸۹ به عنوان میراث ملی و در سال ۲۰۱۳ توسط یونسکو به عنوان میراث جهانی ثبت شد. بی توجهی به ارزشهای میراثی قصبه، نتایج سنگین و جبران ناپذیری به دنبال داشت. برخی تغییرات مانند افزایش طبقات، تخریب بالکنها و سرپوشیده کردن حیاط ها که توسط ساکنان در خانه ها ایجاد شد، معماری اصیل قصبه را مخدوش کرد. | ||
در سالهای اولیه استقلال الجزایر، بسیاری از مالکان، خانه های قدیمی خود در قصبه را ترک کرده و به سمت محله های اروپایی رفتند. از آن زمان، قصبه تبدیل به پناهگاهی برای مهاجران شد. امروزه قصبه مکانی برای اقشار فقیر است و با اینکه در مجاورت مرکز شهر قرار گرفته، اما هیچگونه ویژگی مرکزیت ندارد. تاکنون نیز هیچ استراتژی و سیاستی برای خروج قصبه از انزوا و | در سالهای اولیه استقلال الجزایر، بسیاری از مالکان، خانه های قدیمی خود در قصبه را ترک کرده و به سمت محله های اروپایی رفتند. از آن زمان، قصبه تبدیل به پناهگاهی برای مهاجران شد. امروزه قصبه مکانی برای اقشار فقیر است و با اینکه در مجاورت مرکز شهر قرار گرفته، اما هیچگونه ویژگی مرکزیت ندارد. تاکنون نیز هیچ استراتژی و سیاستی برای خروج قصبه از انزوا و پُر‌رنگ شدن نقش آن در کل شهر تدوین نشده است. از دهه های ۸۰ و ۹۰ میلادی، آسیب پذیر بودن خانه های قصبه تبدیل به دغدغه ای برای قدرتهای عمومی شهر شد. | ||
در سال ۱۹۹۵ حدود ۲۰۰۰ خانوار جابجا شده و در بافت مسکونی جدید حومه الجزیره اسکان داده شدند. اما اکثر خانواده ها، سکونت در این بافت را تاب نیاورده و به دلیل روابط اجتماعی، نزدیکی به مرکز شهر و … دوباره به خانه های قدیمی و فرسوده خود در قصبه برگشتند. | در سال ۱۹۹۵ حدود ۲۰۰۰ خانوار جابجا شده و در بافت مسکونی جدید حومه الجزیره اسکان داده شدند. اما اکثر خانواده ها، سکونت در این بافت را تاب نیاورده و به دلیل روابط اجتماعی، نزدیکی به مرکز شهر و … دوباره به خانه های قدیمی و فرسوده خود در قصبه برگشتند. | ||