۸۷٬۹۳۹
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'پر رنگ' به 'پُررنگ') |
||
خط ۲۳۱: | خط ۲۳۱: | ||
نکته ای که در این جا ذکرش لازم به نظر میرسد این است که نباید از «شخصوار» بودن خدا معنای «انسانوار» بودن برداشت شود؛ زیرا در هر دو دین اسلام و مسیحیت بر «تغییرناپذیری» خدا تأکید شده است. پس هرگاه از صفاتی هم چون «شخصواربودن» و حتی صفاتی هم چون «شادمانی»، «غضب»، «احساسات» و... سخن به میان میرود، آنان را به گونهای باید معنا نمود که مناسب با ساحت قدس ربانی او باشد. | نکته ای که در این جا ذکرش لازم به نظر میرسد این است که نباید از «شخصوار» بودن خدا معنای «انسانوار» بودن برداشت شود؛ زیرا در هر دو دین اسلام و مسیحیت بر «تغییرناپذیری» خدا تأکید شده است. پس هرگاه از صفاتی هم چون «شخصواربودن» و حتی صفاتی هم چون «شادمانی»، «غضب»، «احساسات» و... سخن به میان میرود، آنان را به گونهای باید معنا نمود که مناسب با ساحت قدس ربانی او باشد. | ||
در [[قرآن]] «نیکویی خدا» و «خیرخواه بودن» او با دو صفت «رحمان» و «رحیم» که در آغاز هر سوره به آنها اشاره شده است، | در [[قرآن]] «نیکویی خدا» و «خیرخواه بودن» او با دو صفت «رحمان» و «رحیم» که در آغاز هر سوره به آنها اشاره شده است، پُررنگ شده، و علاوه بر آن، بارها خداوند خود را به صفاتی چون رئوف <ref>سوره ی بقره، آیه ی ۲۷</ref> و لطیف <ref>سوره ی انعام، آیه ی ۲۷</ref>، خوانده است. خدا گناهکارانی را که به سوی او باز میگردند دوست دارد و با آغوش باز آنان را پذیرا میشود. | ||
=دو تفاوت اساسی در خداشناسی اسلام و مسیحیت= | =دو تفاوت اساسی در خداشناسی اسلام و مسیحیت= |