سید عبدالله فاطمی‌نیا: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''سیدعبدالله فاطمی‌نیا''' خطیب، استاد اخلاق، مورخ اسلامی، کتاب‌شناس و از اساتید حوزه و دانشگاه است که در زمینۀ اخلاق و عرفان، حدیث و شعر عربی تحقیقاتی انجام داده است.
'''عبدالله فاطمی‌نیا''' (زاده ۱۳۲۵ تبریز - درگذشته ۲۶ اردیبهشت ۱۴۰۱ تهران) روحانی، خطیب، استاد اخلاق، مورخ اسلامی و کتابشناس اهل ایران بود. وی در زمینه اخلاق و عرفان، حدیث و شعر عربی فعالیت می‌کرد و از مفسران معروف و زبردست صحیفه سجادیه و نهج البلاغه به‌شمار می‌ رود.


=تولد=
=تولد و تربیت=
در تاریخ ولادت ایشان چند نقل آمده است: نقل اول سال ۱۳۱۷، نقل دوم در کتاب سه جلدی نکته ها از گفته ها سال ۱۳۲۴ و در نقل سوم سال ۱۳۲۵ ذکر شده است. آن بزرگوار در تبریز به دنیا آمدند.
سید عبدالله فاطمی‌نیا در سال ۱۳۲۵ در تبریز چشم به جهان گشود. وی از کودکی تحت تربیت دینی و علمی پدر خود (میر اسماعیل)، که از جمله علمای اهل عرفان بود، قرار گرفت. سپس نزدیک به ۳۰ سال نزد حسن مصطفوی (از شاگردان سید علی قاضی) تحصیل کرد و تحت تعلیم و تربیت وی قرار داشت


=تحصیلات و اساتید=
=تحصیلات=
پدر بزرگوارشان (میر اسماعیل) از علما و عارفان بزرگ در عصر خویش به شمار می رفتند که از همان کودکی تحت تربیت این ولیّ الهی قرار می گیرند. اندکی بعد ایشان را نزد حضرت آیت الله مصطفوی تبریزی(عارف کبیر و از شاگردان حضرت آیت الله سید علی آقای قاضی) برای تربیت و علم آموزی می فرستند که نزدیک به 30 سال تحت تربیت ظاهری و باطنی این مرد عظیم قرار داشتند. در همین زمان، تحصیلات حوزوی خویش را هم دنبال می کردند. پس از آیت الله مصطفوی از محضر اساتیدی همچون حضرت علامه محمد حسین طباطبایی، حضرت آیت الله الهی تبریزی (برادر علامه طباطبایی) ،حضرت آیت الله محمد تقی آملی، حضرت آیت الله سید رضا بهاءالدینی، حضرت آیت الله بهجت، و دیگر بزرگان را درک کرده تا جایی که از اصحاب سرّ ایشان می شوند. از طرفی می توان گفت که ایشان با یک واسطه، از شاگردان حضرت آیت الله قاضی هستند چرا که تقریباً تمامی اساتیدشان از شاگردان سرّ حضرت آیت الله قاضی بودند.
همزمان با تزکیه و تربیت و طی مراحل سیر و سلوک، به فراگیری علوم دینی از اهل بیت علیهم‌السلام و تحصیلات حوزوی پرداخت و از محضر علما و بزرگان زمان خویش بهره‌مند گردید. اساتید بارز ایشان عبارتند از:


=فعالیت‌های علمی=
حسن مصطفوی؛
استاد فاطمی نیا از کارشناسان علوم اسلامی اند که به تحقیق و پژوهش در این زمینه نیز اشتغال دارند از دیگر فعالیت‌هایشان می‌توان به تدریس در حوزه‌های علمیه، حضور در برنامه‌های مذهبی صدا و سیما به عنوان کارشناس و سخنرانی در مراکز حوزوی و دانشگاهی اشاره کرد.
* علامه محمد حسین طباطبایی؛
* حضرت آیت الله الهی تبریزی (برادر علامه طباطبایی)؛
* حضرت آیت الله محمد تقی آملی؛
* حضرت آیت الله سید رضا بهاءالدینی؛
* علامه محمد تقی جعفری؛
* حضرت آیت الله بهجت.


ایشان در مورد علم رجال و عرفان نظری دارای آگاهی گسترده‌ اند و در عین حال بیشتر به خطابه در منابر عمومی اشتغال دارند و با این کار خود را مکتوم کرده اند تا جایی که بسیاری ایشان را یک خطیب توانا و استاد برجسته سخن می شناسند و از زوایای علمی شان بی خبرند. استاد از مفسران معروف و زبردست صحیفه سجادیه و نهج البلاغه به‌شمار می‌ روند و جلسات متعددی در این موارد به سخنرانی پرداخته‌ اند.
می توان گفت که ایشان با یک واسطه، از شاگردان حضرت آیت الله قاضی هستند چرا که تقریباً تمامی اساتیدشان از شاگردان سرّ حضرت آیت الله قاضی بودند.
=تألیفات=


شرح و تفسیر زیارت جامعه کبیره، پیاده شده سخنرانی‌های ایشان در این زمینه است.
=فعالیت‌های علمی=
او از کارشناسان علوم اسلامی بود که به تحقیق و پژوهش در این زمینه نیز اشتغال داشت.


دوره سه جلدی «کتاب نکته‌ها از گفته‌ها» (گزیده‌ای از سخنرانی‌های استاد فاطمی‌نیا، گردآورنده و ناشر: بخش فرهنگی مسجد و حسینیه الزهراء مشهد).
از دیگر فعالیت‌های او تدریس در حوزه‌های علمیه، حضور در برنامه‌های مذهبی صدا و سیما به عنوان کارشناس و سخنرانی در مراکز حوزوی و دانشگاهی بوده است.


روضه‌های استاد فاطمی‌ نیا
در علم رجال و عرفان نظری دارای آگاهی گسترده‌بود و بر خلاف روش معمول و تالیف و نشر آثار، بیشتر به خطابه در منابر عمومی اشتغال دارد. وی از مفسران معروف و زبردست صحیفه سجادیه و نهج‌البلاغه به‌شمار می‌رود و جلسات متعددی در این موارد به سخنرانی پرداخته‌است.


فرهنگ انتظار (سید عبدالله فاطمی‌ نیا).
=تالیفات=
آثاری که از او به جای مانده است، غالبا برگرفته از مجالس و سخنرانی‌های او می‌باشد. از جمله آثار او عبارتند از:
* شرح و تفسیر زیارت جامعه کبیره؛
* دوره سه جلدی «کتاب نکته‌ها از گفته‌ها»؛
* روضه‌های استاد فاطمی‌ نیا؛
* فرهنگ انتظار؛
* نغمه عاشقی؛
* ارمغان غدیر؛
* فرجام عشق؛
* یک نکته از هزاران؛
* همچنین از ایشان مقالاتی در نشریات مختلف به چاپ رسیده‌ است.


همچنین از ایشان مقالاتی در نشریات مختلف به چاپ رسیده‌ است.
بیماری و درگذشت
در بهمن‌ماه سال ۹۷ یکی از نزدیکان فاطمی‌نیا در گفت‌وگو با پایگاه خبری شفقنا بیان کرد: «پس از بررسی آزمایش‌های فاطمی‌نیا توسط پزشک ایشان، اعلام شد که وی مبتلا به سرطان شدند. در حال حاضر یک جلسه شیمی درمانی را گذراندند و حال عمومی ایشان خوب است. بناست جلسات شیمی درمانی ادامه پیدا کند و پزشکان جهت بهبود استاد ابراز امیدواری کردند. وی پس از آن چندین نوبت در بیمارستان بستری شد و نهایت پس از تحمل بیماری در ۲۶ اردبیهشت ۱۴۰۱ درگذشت.»[۱۱][۱۲]


=وفات=
 
او در بامداد دوشنبه 1401/2/26 ه.ش مصادف با 14 شوال 1443 ه.ق پس از تحمل بیش از چهار سال بیماری در تهران درگذشت.
=ویژگی‌ها=
 
شاید بتوان گفت که بزرگترین ویژگی ایشان کتمان و مکتوم بودنشان است! ایشان را کوهی از تواضع می توان یافت. این فرموده ی بزرگان است که:
 
« آقای فاطمی نیا قطعاً از اولیاء خدا هستند»


ویژگی دیگر این بزرگ مرد الهی عشق عجیب ایشان به اهل بیت عصمت و طهارت(علیهم السلام) است.
[[رده: شخصیت های جهان اسلام]]
 
[[رده: شخصیت های مذهبی ایران]]
کراماتی نیز از زبان برخی اهل سلوک در مورد ایشان بر زبانها جاریست، اما خودشان هیچ گاه به بیان و تایید آنها نپرداخته اند. گاهی در منبرهایشان گریزی کوتاه و لطیف می زنند، اما زود رد می شوند. به هر حال همنشینی با گلهای نابی چون آیت الله بهاءالدینی، آیت الله بهجت، علامه طباطبایی، آیت الله مصطفوی و چهل سال رفاقت صمیمانه با فرزند میرزا علی آقای قاضی که دست توانایی در سلوک و عرفان و سلک پدرشان داشتند، قطعاً گلاب نابی در وجود ایشان پدید می آورد. گر چه ایشان خود گلی ناب از گلستان اولیای الهی اند.
[[رده: علمای شیعه]]
 
 
=وفات=
حضرت آیت‌الله  بامداد امروز دوشنبه 26 اردیبهشت 1401 پس از یک دوره بیماری به ملکوت اعلی پیوست.

نسخهٔ ‏۱۶ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۲۴

عبدالله فاطمی‌نیا (زاده ۱۳۲۵ تبریز - درگذشته ۲۶ اردیبهشت ۱۴۰۱ تهران) روحانی، خطیب، استاد اخلاق، مورخ اسلامی و کتابشناس اهل ایران بود. وی در زمینه اخلاق و عرفان، حدیث و شعر عربی فعالیت می‌کرد و از مفسران معروف و زبردست صحیفه سجادیه و نهج البلاغه به‌شمار می‌ رود.

تولد و تربیت

سید عبدالله فاطمی‌نیا در سال ۱۳۲۵ در تبریز چشم به جهان گشود. وی از کودکی تحت تربیت دینی و علمی پدر خود (میر اسماعیل)، که از جمله علمای اهل عرفان بود، قرار گرفت. سپس نزدیک به ۳۰ سال نزد حسن مصطفوی (از شاگردان سید علی قاضی) تحصیل کرد و تحت تعلیم و تربیت وی قرار داشت

تحصیلات

همزمان با تزکیه و تربیت و طی مراحل سیر و سلوک، به فراگیری علوم دینی از اهل بیت علیهم‌السلام و تحصیلات حوزوی پرداخت و از محضر علما و بزرگان زمان خویش بهره‌مند گردید. اساتید بارز ایشان عبارتند از:

حسن مصطفوی؛

  • علامه محمد حسین طباطبایی؛
  • حضرت آیت الله الهی تبریزی (برادر علامه طباطبایی)؛
  • حضرت آیت الله محمد تقی آملی؛
  • حضرت آیت الله سید رضا بهاءالدینی؛
  • علامه محمد تقی جعفری؛
  • حضرت آیت الله بهجت.

می توان گفت که ایشان با یک واسطه، از شاگردان حضرت آیت الله قاضی هستند چرا که تقریباً تمامی اساتیدشان از شاگردان سرّ حضرت آیت الله قاضی بودند.

فعالیت‌های علمی

او از کارشناسان علوم اسلامی بود که به تحقیق و پژوهش در این زمینه نیز اشتغال داشت.

از دیگر فعالیت‌های او تدریس در حوزه‌های علمیه، حضور در برنامه‌های مذهبی صدا و سیما به عنوان کارشناس و سخنرانی در مراکز حوزوی و دانشگاهی بوده است.

در علم رجال و عرفان نظری دارای آگاهی گسترده‌بود و بر خلاف روش معمول و تالیف و نشر آثار، بیشتر به خطابه در منابر عمومی اشتغال دارد. وی از مفسران معروف و زبردست صحیفه سجادیه و نهج‌البلاغه به‌شمار می‌رود و جلسات متعددی در این موارد به سخنرانی پرداخته‌است.

تالیفات

آثاری که از او به جای مانده است، غالبا برگرفته از مجالس و سخنرانی‌های او می‌باشد. از جمله آثار او عبارتند از:

  • شرح و تفسیر زیارت جامعه کبیره؛
  • دوره سه جلدی «کتاب نکته‌ها از گفته‌ها»؛
  • روضه‌های استاد فاطمی‌ نیا؛
  • فرهنگ انتظار؛
  • نغمه عاشقی؛
  • ارمغان غدیر؛
  • فرجام عشق؛
  • یک نکته از هزاران؛
  • همچنین از ایشان مقالاتی در نشریات مختلف به چاپ رسیده‌ است.

بیماری و درگذشت در بهمن‌ماه سال ۹۷ یکی از نزدیکان فاطمی‌نیا در گفت‌وگو با پایگاه خبری شفقنا بیان کرد: «پس از بررسی آزمایش‌های فاطمی‌نیا توسط پزشک ایشان، اعلام شد که وی مبتلا به سرطان شدند. در حال حاضر یک جلسه شیمی درمانی را گذراندند و حال عمومی ایشان خوب است. بناست جلسات شیمی درمانی ادامه پیدا کند و پزشکان جهت بهبود استاد ابراز امیدواری کردند. وی پس از آن چندین نوبت در بیمارستان بستری شد و نهایت پس از تحمل بیماری در ۲۶ اردبیهشت ۱۴۰۱ درگذشت.»[۱۱][۱۲]

وفات

او در بامداد دوشنبه 1401/2/26 ه.ش مصادف با 14 شوال 1443 ه.ق پس از تحمل بیش از چهار سال بیماری در تهران درگذشت.