جنبش خلافت هند: تفاوت میان نسخه‌ها

این جنبش که در سال 1840 به طور رسمی فعالیت‌های خود را آغاز کرد، از سوی علمای [[دیوبند]] و ندوة العلماء و «[[سید جمال الدین]]» که خواهان اتحاد مسلمانان و پان اسلامیسم بود، پشتیبانی می شد.

<br>

<br>

یکی از موفقیت های جنبش آن بود که بعد از ده ها سال مبارزه توانست نظر هندوها و «[[گاندی]]» را جلب نماید. تا جایی که «گاندی» از اهداف جنبش خلافت پشتیبانی می‌کرد و هندوها در کنار مسلمان ها می جنگیدند. رهبری این ائتلاف و وحدت ملی را که در قالب «فدراسیون مذاهب» تجسم یافته بود، «گاندی»، «[[ابوالکلام آزادی]]»، «محمد علی» و «[[شوکت علی]]» بر عهده داشتند.

==جنبش خلافت بعد از جدایی خلافت از سلطنت==

<br>

<br>

با وجود این تحولات، «محمد علی» حرکت های ضد خلافت در ترکیه و تشکیل نظام پادشاهی در [[عربستان]] را محکوم کرد و «[[ابن مسعود]]» را برای کنار نهادن نظام خلافت مورد انتقاد قرار داد. وی نهایت سعی خود را به کار برد تا ضمن رفع مشکلات مادی و معنوی مردم هند، جنبش خلافت را که تداوم بخش جنبش «[[شاه ولی اللّه]]» بود، به عنوان یک حزب سیاسی زنده نگه دارد.