غلام اعظم: تفاوت میان نسخه‌ها

'''غلام أعظم''' در هفتم نوامبر 1922 میلادی در [[بنگلادش]] به دنیا آمد ایشان یکی از تأثیرگذارترین افراد در تاریخ سیاسی و عرصه سیاسی [[بنگلادش]] بود. او مردی است که شاهد 3 دوره تاریخی در تاریخ بنگلادش بوده است، همانطور که شاهد استعمار [[انگلیس]]، سپس حکومت [[پاکستان]] و دوران پس از استقلال بوده است. ایشان در مدرسه‌ای در روستای خود راگابون در منطقه کامیلا تحصیل کرد و تحصیلات متوسطه خود را در داکا به پایان رساند. او همچنین تحصیلات خود را ادامه داد و مدرک کارشناسی و کارشناسی ارشد خود را در رشته علوم سیاسی از دانشگاه داکا اخذ کرد.<br>

بزرگترین ها به عنوان رهبر دانشجویی در دانشگاه داکا وارد دنیای سیاست شدند. در سال 1947 دبیرکل واحد دانشجویی دانشگاه داکا شد. خواجه ناظم الدین فرماندار جدید پاکستان تصمیم گرفته است پس از مرگ محمد علی جناح به طور جدی راه بنیانگذار پاکستان را دنبال کند. بنابراین، او اظهار داشت که اردو تنها زبان پاکستان خواهد بود که جرقه جنبشی را در بنگلادش به نام جنبش زبان بنگالی برانگیخت. در همان سال، کمیسیون زبان بین‌المللی تصمیم گرفت که بنگالی را به همراه اردو به عنوان یک زبان رسمی در پاکستان شرقی مطرح کند. و این قبل از آن است که نخست وزیر به اعظم دستور دهد تا کاری را که کرد انجام دهد. از آنجایی که او در آن زمان دبیر کل دانشگاه داکا بود، روسای کمیته احساس کردند که بهتر است از رئیس واحد، اورابندو باسو، درخواست نکنند که با نخست وزیر مقابله کند، زیرا اورابندو بخشی از جامعه هندو است. که در آن زمان مورد ظن دولت پاکستان بود. اعظم بین سال های 1950 تا 1955 در کالج دولتی کارمایکل در رنگپور تدریس می کرد. در سال 1952 به دلیل مشارکت در جنبش زبان دستگیر و از سمت تدریس خود در دانشکده اخراج شد. وی از سال 1952 تا 1954 به عنوان رهبر (امیر) این سازمان، بزرگترین عضو فعال جماعت تبلیغی در ناحیه رنگپور بود.<br>