confirmed، مدیران
۳۷٬۲۱۴
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
'''حوزه علمیه اصفهان''' اولین [[حوزه علمیه]] ای است که در [[اصفهان]] در دوره [[آل بویه]] به درخواست [[ابن‌سینا]] از فرمانروای وقت تاسیس گردید. در دوره [[سلجوقیان]] فرهنگ مدرسه‌سازی در بین مردم ایجاد شد و این امر باعث تعدد مدارس در این دوره گردید، البته بیشتر مدارس [[مذهب شافعی]] داشتند و در دوره بعد با وجود این فرهنگ، مدارس [[شیعه]] به اوج شکوفایی خود رسیدند، تا جایی که از حکومت [[افشاریه]] تا [[پهلوی]] همیشه حوزه اصفهان در تقابل با حکومت‌های جابر و ظالم به عنوان یک قدرت ایستادگی داشت. این شکوفایی و قدرت علمی تا زمان تاسیس [[حوزه علمیه قم]] ادامه داشت ولی با تاسیس آن حوزه اصفهان تحت الشعاع حوزه قم قرار گرفت و از مرکزیت سابق آن کاسته شد. | '''حوزه علمیه اصفهان''' اولین [[حوزه علمیه]] ای است که در [[اصفهان]] در دوره [[آل بویه]] به درخواست [[ابن‌سینا]] از فرمانروای وقت تاسیس گردید. در دوره [[سلجوقیان]] فرهنگ مدرسه‌سازی در بین مردم ایجاد شد و این امر باعث تعدد مدارس در این دوره گردید، البته بیشتر مدارس [[مذهب شافعی]] داشتند و در دوره بعد با وجود این فرهنگ، مدارس [[شیعه]] به اوج شکوفایی خود رسیدند، تا جایی که از حکومت [[افشاریه]] تا [[پهلوی]] همیشه حوزه اصفهان در تقابل با حکومت‌های جابر و ظالم به عنوان یک قدرت ایستادگی داشت. این شکوفایی و قدرت علمی تا زمان تاسیس [[حوزه علمیه قم]] ادامه داشت ولی با تاسیس آن حوزه اصفهان تحت الشعاع حوزه قم قرار گرفت و از مرکزیت سابق آن کاسته شد. | ||
=تاریخچه اصفهان= | |||
فتح اصفهان در سال 23 هجری در زمان [[خلافت]] [[عمر]] روی داد<ref>فتوح البلدان، بلاذري، ص 308.</ref> و فرمانروایان آن تا سیصد سال از طرف خلفا معین میشدند. لذا این شهر در زمان [[آل بویه]] و [[سلجوقیان]] پایتخت بود<ref>جغرافياي كامل ايران، ج 1، ص 308.</ref> و در عهد سلجوقیان به سرعت ترقی كرد و جزء مهمترین شهرهای كشور گردید. | |||
[[ابن حوقل]] ضمن توصیف اصفهان در نیمه دوم قرن چهارم هجری و اشاره به منسوجات ابریشمی و پنبهای، زعفران و میوههای گوناگون آن كه به سایر نقاط صادر میشد، میگوید: از [[عراق]] تا [[خراسان]] شهری تجاری بزرگتر از اصفهان، جز [[ری]] وجود نداشته است<ref>مقدمه‌اي بر تاريخ شهر و شهرنشيني در ايران، سلطانزاده، ص 94، به نقل از صورةالارض، ص 106.</ref>. | |||
این موقعیت همچنان روبه رشد بود تا آنكه یورش تیمور سبب خرابی و سقوط تعدادی از شهر و آبادیهای [[ایران]] شد. وی در اصفهان دستور داد كه منارههایی از سر هفتاد هزار نفر مقتول برپا دارند<ref>زندگاني شگفتآور تيمور، ابن عبرشاه، ترجمه محمدعلي نجاتي، بنگاه ترجمه و نشر كتاب 1339، ص 50 .</ref>. | |||
در سال 1000ق، پایتخت [[صفویه]] از [[قزوین]] به اصفهان منتقل شد و اصفهان بار دیگر از آبادترین شهرهای ایران گردید و علاوه بر مركز سیای – اجتماعی، مركز فرهنگی – علمی نیز به شمار آمد و حوزهای بزرگ با دانشمندانی والا مقام به جهان شیعه ارزانی داشت. | |||
پس از تأسیس [[حوزه علمیه قم]]، حوزه اصفهان تحت‌الشعاع [[قم]] واقع شد و از مركزیت سابق آن كاسته گردید. | |||
=پانویس= | =پانویس= | ||