۸۷٬۷۷۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'می شود' به 'میشود') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ثوریه''' مذهبی فقهی است که شامل پیروان ابوعبداللّه سفیان بن سعید ثورى کوفى | '''ثوریه''' مذهبی فقهی است که شامل پیروان ابوعبداللّه سفیان بن سعید ثورى کوفى میشود. | ||
==وجه تسمیه== | ==وجه تسمیه== | ||
سفیان بن سیعد را از آن جهت ثوری | سفیان بن سیعد را از آن جهت ثوری می‌خوانند که یکى از اجداد او ثور بن عبد منات نام داشت. <ref>محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، ص 132 | ||
</ref> | </ref> | ||
==زندگی نامه== | ==زندگی نامه== | ||
ثوری در سال 96 در [[کوفه]] متولد شد و در همان جا علم حدیث را آموخت. او مردى زاهد و بى اعتناى به خلفا و درباریان بود | ثوری در سال 96 در [[کوفه]] متولد شد و در همان جا علم حدیث را آموخت. او مردى زاهد و بى اعتناى به خلفا و درباریان بود. بنابراین مورد تعقیب دو خلیفه عباسى منصور و مهدى قرار گرفت و ناچار به ترک وطن شد و مدتى در [[یمن|یمن]] و [[حجاز]] و در [[مکه]] بسر برد. در آن شهر بر وى سخت گرفتند و به [[بصره]] رفته و در آن شهر ساکن شد. وی سر انجام در شعبان سال 161 هجرى و در 64 سالگی درگذشت و در همان جا به خاک سپرده شد. | ||
==آرای فقهی و کلامی سفیان ثوری== | ==آرای فقهی و کلامی سفیان ثوری== | ||
ثوری در فقه از پیروان [[اهل حدیث|اهل حدیث]] بود و از ثقات آن طایفه به شمار | ثوری در فقه از پیروان [[اهل حدیث|اهل حدیث]] بود و از ثقات آن طایفه به شمار میرفت. بعضى او را برتر از مالک بن انس دانسته اند. | ||
[[ابن ندیم]] از بعضى از مؤلفات او یاد کرده که از جمله | [[ابن ندیم]] از بعضى از مؤلفات او یاد کرده که از جمله آن‌ها «الجامع الکبیر و الجامع الصغیر» و «کتاب الفرائض» و دو رساله دیگر است. | ||
وى تفسیرى بر [[قرآن]] نوشته است که [[ابواسحاق ثعلبى]] به آن استشهاد کرده است. امّا در علم کلام سفیان ثوری از «[[صفاتیه|صفاتیه]]» بود و صفاتى را که براى خداوند در قرآن کریم آمده از خصائص ذات او | وى تفسیرى بر [[قرآن]] نوشته است که [[ابواسحاق ثعلبى]] به آن استشهاد کرده است. امّا در علم کلام سفیان ثوری از «[[صفاتیه|صفاتیه]]» بود و صفاتى را که براى خداوند در قرآن کریم آمده از خصائص ذات او می‌دانست. او در روایات فقهى غالبا به رویه شیخین استناد مى کرد. وى ترجیح میداد که بسمله را با بانگى خفیف تلاوت کند و جهاد را تا روز قیامت باقى و واجب می‌دانست. وى میگفت یک [[مسلمان]] باید از [[اولو الامر]] اطاعت نماید، خواه متّصف به عدل باشد یا جور. با این حال او به [[شیعه|شیعه]] تمایل داشت و به قول صاحب کتاب «طبقات الحفاظ» [[امام جعفر صادق]] (ع) یکى از شیوخ او بود. البته بعضى گفتهاند که او زیدى مذهب بود و چون مردى زاهد و گوشه گیر بود [[صوفیه|صوفیه]] او را از پیشوایان پیشین خود شمردهاند. چنان که شیخ [[فرید الدین عطّار نیشابورى|فرید الدین عطّار نیشابورى]] در کتاب «[[تذکرة الاولیاء|تذکرة الاولیاء]]» او را از بزرگان صوفیه دانسته است. <ref>محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، ص 132 با ویرایش و دخل و تصرف در عبارات</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||