محمود خليل: تفاوت میان نسخه‌ها

او به ندای جنبش [[اخوان‌المسلمین]] لبیک گفت. و نقش بزرگی که مجاهدین اخوان در جنگ [[فلسطین]] داشتند را نگاه و بررسی کرد و از این رو این دعوت را تحسین کرد. وی از ورود خود به [[اخوان‌المسلمین|اخوان]] اینگونه می‌گوید: در سال 1951 میلادی خلاء فکری وجود داشت که در آن زمان [[کمونیسم]]  مردم را کنترل می‌کرد و با ورود ارتش [[مصر]] به [[غزه]]، مبلغان [[اخوان‌المسلمین]] وارد [[نوار غزه]] شدند و شروع به فعالیت کردند.

با شروع فراخوان اخوان‌المسلمین در فلسطین، تقریباً در سال 1952 به دست شیخ اسماعیل المصری از شهر اسماعیلیه کیست که از ما سبقت گرفته است، اما کیست که به اسلام خدمت کرد و به دعوت بیشتر خدمت کرد و آغاز در نهان و به نام [[اسلام]] و دعوت به آن بود، نه به نام یک گروه سازمان یافته، اخوان المسلمین. سپس می افزاید: در ابتدای فراخوان، پیوستن هر فردی به اخوان المسلمین سخت بود، بنابراین فرآیند تشکیلات پس از بررسی دقیق و جلسات متعدد و زمان طولانی تا انتخاب وی در صفوف این گروه صورت می گیرد و این دلیل محرمانه بودن و استحکام سازمان آن است. وی می افزاید: شیخ [[احمد یاسین]]، شیخ عبدالفتاح دخان، شیخ ابراهیم الیزوری، شیخ محمد النجار، شیخ حماد الحسنات و دیگران در خانه شیخ حسین بزرگ به طور بسیار مخفیانه به بررسی امور گروه می پرداختند. المصری مسلمین وقتی غریبه ای به دیدار شیخ می آمد ما در مقابل ایشان هیچ موضوعی را که مربوط به اخوان بود ذکر نکردیم صبر کردیم تا ایشان رفت، شیخ حسین در آن زمان مرجع بزرگ دینی و فقیهی بود. وی ادامه می دهد: در ابتدا خطبه و درس ابزار غالب ارتباطات سازمانی، تعلیم و تربیت و تعلیمات دینی اخوان بود و پس از آن برادران ما چند بروشور خلاصه کوچک (فقط 20 یا 30 صفحه) به ما می دادند تا خواندن و درک آنها برای همه آسانتر بود.سپس کم کم پیشرفت کرد تا اینکه کتاب‌ها گسترش یافت و در دسترس همه قرار گرفت.<br>