confirmed، مدیران
۳۷٬۴۵۷
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
آیتالله عبدالله فاضل لنکرانی [[مجتهد]] بود و [[رساله علمیه]] خود را با نام نهایة‌الاحکام به عربی نوشت. وی با دختر آیتالله سید‌عباس فیض برقعی ازدواج کرد که حاصل آن 4 پسر و 5 دختر بود و محمد فاضل موحدی لنکرانی چهارمین فرزند او بود<ref>اطلاعات، شماره 20348، 28 آبان 1373، ص 7؛ گلشن ابرار، ج 6، خلاصه‌ای از زندگی اسوه‌‌های علم و عمل، تهیه و تدوین جمعی از پژوهشگران پژوهشکده باقرالعلوم (ع)، قم، انتشارات نورالجساد، 1385.</ref>. | آیتالله عبدالله فاضل لنکرانی [[مجتهد]] بود و [[رساله علمیه]] خود را با نام نهایة‌الاحکام به عربی نوشت. وی با دختر آیتالله سید‌عباس فیض برقعی ازدواج کرد که حاصل آن 4 پسر و 5 دختر بود و محمد فاضل موحدی لنکرانی چهارمین فرزند او بود<ref>اطلاعات، شماره 20348، 28 آبان 1373، ص 7؛ گلشن ابرار، ج 6، خلاصه‌ای از زندگی اسوه‌‌های علم و عمل، تهیه و تدوین جمعی از پژوهشگران پژوهشکده باقرالعلوم (ع)، قم، انتشارات نورالجساد، 1385.</ref>. | ||
آیتالله محمد فاضل لنکرانی دوره‌ی ابتدایی را در قم گذراند. پس از پایان دوره‌ی ابتدایی به دلیل علاقه به دروس دینی به [[حوزه علمیه قم]] رفت ودر [[مدرسه فیضیه]] به تحصیل علوم دینی پرداخت.در آن زمان حوزه‌ی علمیه‌ی قم طلاب زیادی نداشت و تعداد کمی مشغول به تحصیل بودند. از هم مباحثه‌ای‌های وی در [[مدرسه فیضیه]] حاج [[سید‌مصطفی خمینی]] بود که نقش مهمی در پیشرفت علمی ایشان داشت. آیتالله لنکرانی در این‌باره گفته بود: «وجود این دوست عزیز در شدت علاقه‌ی ما به راهی که در پیش گرفته بودیم، نقش مهمی داشت و از همان اوان به کمک یکدیگر و به عنوان دو هم مباحثه مشغول تحصیل شدیم<ref>«ستارگان هدایت»، رسالت،شماره 2462، 26 تیر 1373، ص 4.</ref>.» وی قسمتی از مطوّل و بخشی از شرح لمعه را نزد آیتالله [[حسین‌علی منتظری]] و قسمتی دیگر را نزد شیخ اسدالله نوراللهی نجف‌آبادی خواند، رسایل و مکاسب را نزد چند تن از اساتید حوزه چون، پدرش آیتالله فاضل موحدی، آیتالله آقا شیخ عبدالجواد جبل عاملی سدهی و آیتالله شیخ مرتضی حائری بهره برد. | آیتالله محمد فاضل لنکرانی دوره‌ی ابتدایی را در قم گذراند. پس از پایان دوره‌ی ابتدایی به دلیل علاقه به دروس دینی به [[حوزه علمیه قم]] رفت ودر [[مدرسه فیضیه]] به تحصیل علوم دینی پرداخت.در آن زمان حوزه‌ی علمیه‌ی قم طلاب زیادی نداشت و تعداد کمی مشغول به تحصیل بودند. از هم مباحثه‌ای‌های وی در [[مدرسه فیضیه]] حاج [[سید‌مصطفی خمینی]] بود که نقش مهمی در پیشرفت علمی ایشان داشت. آیتالله لنکرانی در این‌باره گفته بود: «وجود این دوست عزیز در شدت علاقه‌ی ما به راهی که در پیش گرفته بودیم، نقش مهمی داشت و از همان اوان به کمک یکدیگر و به عنوان دو هم مباحثه مشغول تحصیل شدیم<ref>«ستارگان هدایت»، رسالت،شماره 2462، 26 تیر 1373، ص 4.</ref>.» وی قسمتی از مطوّل و بخشی از شرح لمعه را نزد آیتالله [[حسین‌علی منتظری]] و قسمتی دیگر را نزد شیخ اسدالله نوراللهی نجف‌آبادی خواند، رسایل و مکاسب را نزد چند تن از اساتید حوزه چون، پدرش آیتالله فاضل موحدی، آیتالله آقا شیخ عبدالجواد جبل عاملی سدهی و آیتالله شیخ مرتضی حائری بهره برد<ref>خبرگان ملت، شرح حال نمایندگان مجلس خبرگان رهبری، دفتر دوم، دبیرخانه مجلس خبرگان رهبری، قم، 1379ش، ص 536.</ref>. | ||
آیتالله لنکرانی به دلیل شور و علاقه به تحصیل علوم دینی در زمان کوتاهی دوره‌های ادبیات عربی و سطوح را که معمولاً طلاب دیگردر 8 یا 9 سال به پایان می‌رسانند در مدت 6 سال گذراند، لذا در سن 19 سالگی وارد آخرین مرحله‌ی تحصیلات حوزوی یعنی درس خارج فقه گردید. | آیتالله لنکرانی به دلیل شور و علاقه به تحصیل علوم دینی در زمان کوتاهی دوره‌های ادبیات عربی و سطوح را که معمولاً طلاب دیگردر 8 یا 9 سال به پایان می‌رسانند در مدت 6 سال گذراند، لذا در سن 19 سالگی وارد آخرین مرحله‌ی تحصیلات حوزوی یعنی درس خارج فقه گردید<ref>اطلاعات، همان منبع، ص 7.</ref>. | ||
پس از تشکیل کلاسهای [[آیتالله بروجردی]] در قم، وی در درس خارج فقه ایشان شرکت جست و این درحالی بود که هنوز قسمتی از کفایه را به اتمام نرسانده بود . به این دلیل صبح‌ها اول وقت در مسجد عشقعلی دروس کفایه را نزد آقا شیخ عبدالجواد می‌خواند و پس از پایان درس همراه استاد در درس خارج فقه آیتالله بروجردی شرکت می‌کردو از جوانترین شاگردان استاد بود. آیتالله لنکرانی از همان روزهای نخست تقریرات درس خارج فقه آیتالله بروجردی را به عربی می‌نوشت، که پس از چند سال نگارش تقریرات با نظارت و به دستور استاد جلد اول تقریرات با عنوان نهایةالتقریر که مشتمل بر قسمت زیادی از مباحث صلاة بود به چاپ رساند. چند سال بعد جلد دوم آن را منتشر کرد که شامل تمامی مباحث صلاة بجز [[نماز جمعه]] و [[نماز مسافر]] بود، ایشان حدود یازده سال در درس فقه آیتالله بروجردی شرکت کردو علاوه بر بحث صلاة مباحث [[خمس]] و آخرین آن کتاب قضا، که به اتمام نرسید را نزد آیتالله بروجردی تلمذ کرد و تقریرات آن دروس را نیز نگاشت. او مدتی نیز در درس اصول آیتالله بروجردی شرکت جسته و قسمت اعظم مباحث عقلیه را نوشت و نیز بحث راجع به خلل حج که آن نیز ناتمام ماند<ref>خبرگان ملت،ص 537 ـ 538.</ref>. | |||
پس ازتشکیل کلاسهای درس اصول [[امام خمینی]]، آیتالله لنکرانی از همان ابتدا در کلاسهای ایشان حاضر شده و هر روز دو نوبت در درس امام شرکت کرده و مباحث [[اجتهاد]] و تقلید را به طور کامل با ایشان گذراند. مبحث طهارت در فقه را نیز نزد امام فراگرفت و مطالب دروس امام را نیز تقریر می‌کرد. زمانی که در سال 1352 ش به [[یزد]] تبعید شده بود، پنج جلد از شرح [[تحریرالوسیله]] امام را به اتمام رساند و پس از آن نیز به این کار ادامه داد و 25 جلد از این شرح را منتشر کرد. وی در مجموع به مدت 9 سال از دروس امام بهره برد. در 18 [[ربیع‌الاول]] 1386 از امام خمینی اجازه‌ی امور حسبیه را دریافت کرد و از آن برای تأسیس مدارس دینی و تبلیغات اسلامی بهره برد<ref>خبرگان ملت،ص 540؛ گلشن ابرار،ج 6، ص 580.</ref>. | |||
آیتالله فاضل لنکرانی خیلی زود به درجه اجتهاد رسید. در زمان حیات آیتالله بروجردی و سالهای مرجعیت ایشان به تقلید از وی پرداخت. در 25 سالگی به اجتهاد رسید و این امر مورد تأیید آیتالله بروجردی قرار گرفت. پس از وفات آیتالله بروجردی در 1340 ش. وی در سن 30 سالگی به استنباط خود مسایل دینی را اجتهاد می‌کرد. ایشان علاوه بر دروس فقه و اصول، در درسهای [[فلسفه]] و حکمت [[علامه طباطبایی]] نیز شرکت جسته و قسمتی از مباحث منظومه سبزواری و کتاب اسفار [[ملاصدرای شیرازی]] را از ایشان آموخت. | |||
در نخستین سالهای تحصیل در حوزه‌ی علمیه قم، در سالهای سوم و چهارم، زمانی که هنوز شانزده سال نداشت، ضمن تحصیل، تدریس نیز می‌کرد.نخستین تدریس وی مربوط به کتاب حاشیه‌ی ملاعبدالله و معالم بود. بعدها شرح لمعه را شروع کرد و طلبه‌های بیشتری در درس وی حاضر می‌شدند. او لمعه را در دو دوره و کتاب ارث را در سه دوره تدریس کرد. سپس به تدریس رسائل و مکاسب مشغول شد. مکاسب را پنج دوره و کفایةالاصول را شش دوره تدریس کرد. از آخرین دوره‌ی درس کفایةالاصول وی، نوار تهیه شد و طلاب در قم و شهرستانهای دیگر از آن بهره می‌بردند. بسیاری از شاگردانش از نظر سنی بزرگتر از استاد خود بودند و در بیشتر اوقات صدها نفر در کلاسهای درس ایشان شرکت می‌جستند. آیتالله لنکرانی از سال 1360 ش به تدریس درس خارج فقه و اصول پرداختند و در مدت 25 سال گروه کثیری از طلاب از محضر وی بهره‌منده شدند. این درس از رادیو معارف نیز پخش می‌شد<ref>اطلاعات، همان منبع، ص 7.</ref>. | |||
=پانویس= | =پانویس= | ||