ویل دورانت: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohsenmadani (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'رده: مستشرقان و قرآن' به ' ') |
||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
«این كتاب آسمانی، اخلاق و فرهنگ مسلمانان را به بركت خویش ترقی بخشید و اصول نظم اجتماعی و وحدت جمعی را در میان آنها استوار كرد. به علاوه به پیروی مقررات بهداشت، ترغیبشان كرد؛ عقولشان را از بسیاری اوهام‌ها و خرافات و از ظلم و خشونت رهایی داد؛ مردم زبون را از حرمت و عزت نفس برخوردار كرد و در جامعه مسلمانان (اگر از رفتار برخی از خلفای دوران بعدی صرف نظر كنیم) اعتدال و تقوایی به وجود آورد كه در هیچ یك از مناطق جهان كه قلمرو انسان سفید پوست بوده، نظیر نداشته است. قرآن به مردم تعلیم داد كه بدون شكایت و ملالت، با مشكلات زندگی روبرو شوند، محدودیت‌های آن را تحمل كنند؛ در عین حال آنها را به توسعه و پیشرفتی برانگیخت كه از عجایب تاریخ بود». | «این كتاب آسمانی، اخلاق و فرهنگ مسلمانان را به بركت خویش ترقی بخشید و اصول نظم اجتماعی و وحدت جمعی را در میان آنها استوار كرد. به علاوه به پیروی مقررات بهداشت، ترغیبشان كرد؛ عقولشان را از بسیاری اوهام‌ها و خرافات و از ظلم و خشونت رهایی داد؛ مردم زبون را از حرمت و عزت نفس برخوردار كرد و در جامعه مسلمانان (اگر از رفتار برخی از خلفای دوران بعدی صرف نظر كنیم) اعتدال و تقوایی به وجود آورد كه در هیچ یك از مناطق جهان كه قلمرو انسان سفید پوست بوده، نظیر نداشته است. قرآن به مردم تعلیم داد كه بدون شكایت و ملالت، با مشكلات زندگی روبرو شوند، محدودیت‌های آن را تحمل كنند؛ در عین حال آنها را به توسعه و پیشرفتی برانگیخت كه از عجایب تاریخ بود». | ||
=پانویس= | =پانویس= | ||
[[رده: آزاد اندیشان غیر مسلمان و قرآن]] | [[رده: آزاد اندیشان غیر مسلمان و قرآن]] | ||
نسخهٔ ۲۸ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۵۵
| عنوان مقاله | دیدگاه آزاد اندیشان غیر مسلمان در باره قرآن (1) قرآن کتاب قانون و اخلاق |
|---|---|
| زبان مقاله | فارسی |
| اطلاعات نشر | ایران |
| نویسنده | احمد شفیعی نیا |
ویل دورانت (Durant Will1981 ـ 1885) فیلسوف شرق شناس و مورخ بزرگ آمریكایی و صاحب کتاب معروف تاریخ تمدن می باشد.
ولادت
تحصیلات
تالیفات
نگاه وی درباره قرآن
در كتاب معروف خود (تاریخ تمدن) درباره قرآن می‌نویسد: «این كتاب آسمانی، اخلاق و فرهنگ مسلمانان را به بركت خویش ترقی بخشید و اصول نظم اجتماعی و وحدت جمعی را در میان آنها استوار كرد. به علاوه به پیروی مقررات بهداشت، ترغیبشان كرد؛ عقولشان را از بسیاری اوهام‌ها و خرافات و از ظلم و خشونت رهایی داد؛ مردم زبون را از حرمت و عزت نفس برخوردار كرد و در جامعه مسلمانان (اگر از رفتار برخی از خلفای دوران بعدی صرف نظر كنیم) اعتدال و تقوایی به وجود آورد كه در هیچ یك از مناطق جهان كه قلمرو انسان سفید پوست بوده، نظیر نداشته است. قرآن به مردم تعلیم داد كه بدون شكایت و ملالت، با مشكلات زندگی روبرو شوند، محدودیت‌های آن را تحمل كنند؛ در عین حال آنها را به توسعه و پیشرفتی برانگیخت كه از عجایب تاریخ بود».