سید حامد علی شاه موسوی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴۷: خط ۴۷:
= رهبری شیعیان پاکستان =
= رهبری شیعیان پاکستان =
[[جعفر حسین]]، اولین رئیس حزب نفاذ فقه جعفریه، در 29 اوت 1983م، درگذشت. از این رو در همان سال هیئتی از بزرگان شیعه از سراسر پاکستان نزد سید حامد علی شاه موسوی رفتند و سعی کردند ایشان را نسبت به رهبری امت شیعه قانع کنند و رهبری این هیئت را [[ساجد علی]] بر عهده داشت. زمانی که او ناتوانی خود را در تصدی مقام رهبری اعلام کرد '''ساجد علی''' عبای خود را به او و گفت که اگر رهبری را نپذیرد ما جلوی [[امام علی]] از او شکایت خواهیم کرد. بر این اساس، وی به شرطی رهبری را که همه شیعیان حضور داشته باشند.<br>
[[جعفر حسین]]، اولین رئیس حزب نفاذ فقه جعفریه، در 29 اوت 1983م، درگذشت. از این رو در همان سال هیئتی از بزرگان شیعه از سراسر پاکستان نزد سید حامد علی شاه موسوی رفتند و سعی کردند ایشان را نسبت به رهبری امت شیعه قانع کنند و رهبری این هیئت را [[ساجد علی]] بر عهده داشت. زمانی که او ناتوانی خود را در تصدی مقام رهبری اعلام کرد '''ساجد علی''' عبای خود را به او و گفت که اگر رهبری را نپذیرد ما جلوی [[امام علی]] از او شکایت خواهیم کرد. بر این اساس، وی به شرطی رهبری را که همه شیعیان حضور داشته باشند.<br>
در نتیجه  گردهمایی دو روزه شیعیان پاکستان در 9 تا 10 فوریه 1983م، در '''اسدآباد دینا جهلوم''' برگزار شد که بزرگترین گردهمایی شیعیان در پاکستان می‌باشد. ریاست این مجمع را  '''ضمیرالحسن نجفی''' و '''حسن زیدی''' بر عهده داشتند. علاوه بر این، '''یوسف حسین لکنوی، بشیر حسین انصاری'''، در گردهمایی حضور داشتند. دراین گردهمایی میلیون‌ها [[شیعه]] از سراسر پاکستان شرکت کردند.
در نتیجه  گردهمایی دو روزه شیعیان پاکستان در 9 تا 10 فوریه 1983م، در '''اسدآباد دینا جهلوم''' برگزار شد که بزرگترین گردهمایی شیعیان در پاکستان می‌باشد. ریاست این مجمع را  '''ضمیرالحسن نجفی''' و '''حسن زیدی''' بر عهده داشتند. علاوه بر این، '''یوسف حسین لکنوی، بشیر حسین انصاری'''، در گردهمایی حضور داشتند. دراین گردهمایی میلیون‌ها [[شیعه]] از سراسر پاکستان شرکت کردند.پ
= مقابله با دیکتاتوری ضیاءالحق =
زمانی که او رهبری را به دست گرفت، پاکستان با دیکتاتوری [[ضیاءالحق]] روبرو بود که در آن آزادی‌های انسانی و سیاسی سرکوب شده بود و مکتب تشیع با تعصب شدید علیه خود مواجه بود. در همین حال ضیاءالحق  ممنوعیت موکب های مذهبی را اعلام کرد. این ممنوعیت به معنای ممنوعیت همه دسته‌های عزاداری اعم از [[عاشورا]] و اجتماعات میلاد پیامبر و غیره بود.
== عزاداری ماه محرم ==
او با امتناع از پذیرش این ممنوعیت، در اکتبر 1984م، 10 محرم را حسینی محاذ''' (جبهه حسین)''' در پاکستان اعلام کرد. شیعیان سراسر کشور به رهبری او علیه ممنوعیت موکب‌های مذهبی به میدان آمدند. تظاهرات مسالمت آمیز در شهرها شروع شد و سلسله دستگیری‌ها شدت گرفت. <br>
در این مدت دو نفر صفدرعلی نقوی و [[اشرف علی رضوی]] بر اثر خشونت حکومت به کشته شدند که بر اثر آن تحریکات '''حسینی محاز''' قوت گرفت. در نتیجه انتخابات غیرحزبی، زمانی که [[محمد خان جونجو]] با روی کار آمدن دولت وی، مذاکرات با جنبش نفاذ فقه جعفریه آغاز شد و سرانجام در 21 می 1985، توافقی تاریخی بین مکتب تشیع و دولت حاصل شد که از آن به عنوان قرارداد '''موسوی جونجو''' یاد می شود. بر اساس توافق صورت گرفته مقرر شد موکب‌ها و دسته‌های شهادت [[امام حسین]] علیه السلام و میلاد [[نبی اکرم]] علیه السلام از ممنوعیت دولتی مستثنی شوند. و جنبش حسینی محاذ پیروز شد.<br>