خلیل قبله‌ای: تفاوت میان نسخه‌ها

====نجف====

خلیل قبله ای در سال 1334 برای زیارت آرامگاه علی بن ابی طالب به نجف سفر می کند. در این سفر با سید ابوالقاسم خویی ملاقات می کند و در این دیدار، [[سید ابوالقاسم خویی|خویی]] به او توصیه می کند که برای ادامه تحصیل در نجف بماند. قبله ای نیز می پذیرد و چون در آن زمان تمکن تهیه مسکن نداشت، برای مدتی به همراه خانواده اش در خانه سید ابوالقاسم خویی اقامت می کند.<ref name=":2" /> قبله ای در گفتگو با مجله کیهان فرهنگی در سال 1386 ضمن وصف استادش سید ابوالقاسم خویی، ماجرای ماندنش در نجف را چنین نقل کرده است:<blockquote>«''ايشان (آیت الله خویی) يك بار به قم آمده بود و در آن سفر ديده بودمش. بار دوم كه در نجف به ملاقاتشان رفتم، به من گفت: پير شده‌ای و بعد اضافه کرد: خب، بگو تو هم پیر شده‌ای. برخوردش اين طور صميمانه بود. بعد به من گفت: می‌دانی كه من اهل تعارف نيستم، شما اينجا در نجف در خانه من بمانيد، مخدرات بروند با مخدرات و شما هم با من ... مهربان بود و علاقه خاصی به همشهريانش اهالی خوی داشت و خيلی عاطفی بود. به هر حال اين طور شد كه آنجا مانديم و ايشان دستور داد محلی برای ما پيدا كردند و ماندگار شديم.در نجف در درس فقه و اصول آيت العظمی خويی حاضر شدم همزمان در درس اصول فقه  آيت الله سید محسن حكيم هم می رفتم. همچنین از محضر استاد آقا سيدعبدالهادی شيرازی هم فیض بردم كه بعد از عمل جراحی چشم در تهران نابينا شده بود، اما با همان حالت درس می گفت و درس خوبی هم می گفت."​​​​​​​</blockquote>

قبله ای 3 سال در نجف ماند و در طول این زمان غیر از درس ابوالقاسم خویی، در درس خارج سید محسن حکیم<ref>[https://jap.isca.ac.ir/article_21482_8f36821a2f6e3cbe0776a55119c7a264.pdf درگذشتگان]</ref> و سید عبدالهادی شیرازی<ref>[https://www.gisoom.com/book/11367559/%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8-%D8%A2%DB%8C%D8%AA-%D8%B9%D9%84%D9%85-%D9%88-%D8%A7%D8%AE%D9%84%D8%A7%D9%82-%D8%A8%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D9%88%DB%8C%DA%98%DA%AF%DB%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%B4%D8%AE%D8%B5%DB%8C%D8%AA%DB%8C-%D9%88-%D8%A7%D8%AE%D9%84%D8%A7%D9%82%DB%8C-%D8%A2%DB%8C%D9%87-%D8%A7%D9%84%D9%84%D9%87-%D8%AD%D8%A7%D8%AC-%D8%AE%D9%84%DB%8C%D9%84-%D9%82%D8%A8%D9%84%D9%87-%D8%A7%DB%8C-%D8%AE%D9%88%DB%8C%DB%8C-%D8%B1%D9%87/ آیت علم و اخلاق]</ref> شرکت کرد. وی با این قصد که بعدها به نجف برگردد در اواخر سال 1336 برای دیدار با خانواده به ایران می آید. بعدها با ارادتی که به استاد خود دارد کتاب مبانی تکمله المنهاج را در سه جلد ترجمه و تعلیق می نماید. <ref>ترجمه و تعلیق مبانی تکمله المنهاج ، [https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AA%DA%A9%D9%85%D9%84%D8%A9_%D8%A7%D9%84%D9%85%D9%86%D9%87%D8%A7%D8%AC]</ref>رابطه استاد و شاکرد سالها ادامه داشته که بعضا مشمول الطاف ایت الله العظمی سید ابوالقاسم خویی نیز می گردید.[[پرونده:PSX 20201110 022628.jpg|بندانگشتی]].